Pittsburgh in the rain......

De G20 lei­ders van de belan­grijk­ste economis­che naties zijn op dit moment bijeen in Pitts­burgh om mogelijke maa­trege­len te bespreken voor de nog steeds fragiele werelde­conomie. Alhoewel.…. cri­sis, na de bij­na ongek­ende sti­jging van de beursindices het afgelopen half jaar is het over­heersende gevoel op dit moment bij­na weer ​“Cri­sis? What cri­sis?”. Zelfs in Pitts­burgh sijpelt deze gedachte inmid­dels weer door: de poli­tieke saamhorigheid is namelijk weer oud­er­wets ver te zoeken. Een half jaar gele­den, toen alom gevreesd werd voor een economisch ​‘Armaged­don’ was er nog sprake van een unieke eens­gezind­heid op het poli­tieke wereld­toneel. Niets bindt blijk­baar beter dan een cri­sis. Maar.… ​“what a dif­fer­ence a day makes”… de grote sys­teem­banken die een half jaar gele­den al hun mis­plaat­ste arro­gantie noodged­won­gen moesten afleggen en hun han­den ophield­en in de door de nationale over­he­den geor­gan­iseerde ​‘Beg­gars ban­quet’s’, strooien nu weer rijke­lijk met bonussen en optieregelin­gen. En de G20 rea­geren er weer oud­er­wets half­s­lachtig op. Kor­tom niks geleerd.…..de mon­di­ale saamhorigheid van een half jaar gele­den was een ​‘one hit wonder’.…net als de ver­geten ​‘hit’ uit 1971 van de Ned­er­landse Amerikaan Leon de Graaff ​“Pit­tburgh in the rain.…..”

Oh ja.…en de beurs voor morgen.…de dal­ing is inmid­dels ingezet en bevin­dt zich pas in het begin van de cyclus. Op tussen­ti­jdse her­stel­be­weg­in­gen ga ik short-posi­ties innemen. Tot later!!!