Maffiacratie

Een munt in waarde lat­en zakken om zodoende oor­logen te kun­nen financieren is een oude truc. De vorige Iraaks-Amerikaanse oor­log werd voor het meren­deel door de EU en Japan gefi­nancierd. Dat de waarde dal­ing van de dol­lar aange­grepen wordt om dikke win­sten te behalen is maar al te duidelijk: een US spijker­broek van 100 euro in de winkel zou eigen­lijk pak­weg 70 euro moeten kosten. Hier­mede is aan de overkant van de oceaan een netelig prob­leem te ver­helpen, namelijk het han­del­steko­rt terug­drin­gen wat in dit geval direct of indi­rect te mak­en heeft met financier­ing van oor­logen in Irak, Afghanistan en mogelijk bin­nenko­rt Iran. Alleen heet het geen oor­log voeren meer maar ​‘democ­ra­tie bren­gen en wederop­bouw ple­gen’. Her­haal dit mantra tot in den treure, de meeste jour­nal­is­ten mogen van hun baas toch niets zeggen ​‘ten nadele van sol­dat­en’. Dat heet ​‘hand­ig je kaarten uit­spe­len’. Door te wijzen op waar­den en nor­men kon Balke­nende cum suis onder­tussen ​‘vri­jheid ino­eren’ onder ​‘vlag en wapen’ van de USA. Aar­dolie? Dat is hele­maal een bron van inkom­sten. Hoe duur zou dat nu kun­nen zijn? Dat lees je niet. Leuke inkom­sten om leuke dinget­jes te doen om zodoende poli­tieke macht te behouden. Wacht­en op een rentebesluit en alvast dat besluit incal­culeren in koerssti­jgin­gen? Het is een mid­del van spec­u­lanten om grof geld te ver­di­enen. Een nor­maal mens wacht af en slaapt er nog een nacht­je over tot­dat duidelijk is welke beslissin­gen zijn genomen. Echter, invloed uitoe­fe­nen op politi­ci, op welke wijze dan ook, ten gun­ste van jezelf is aan de orde van de dag maar neem Ital­ië als voor­beeld voor de con­se­quen­ties van een dergelijke houd­ing: een maffiacratie.