De waarde van uw aandeel is?

Van het Lud­wig von Mis­es insti­tu­ut geplukt. ​‘Night­mares of a Cen­tral Banker, door Antony Mueller’. Ingeko­rte versie. 

In Europe, werd in 1999 de euro geïn­tro­duceerd onder het mot­to ​“pri­js sta­biliteit” wat als richt­s­no­er voor mon­e­taire poli­tiek moet dienen. Wat zal er gebeuren wan­neer ern­stige prob­le­men ontstaan in het eurosys­teem. In plaats van het risi­co dat een lid­staat uit de EU stapt zal men hoogst waarschi­jn­lijk terug­gri­jpen op ​‘na mij de zond­vloed’. Op dit moment is de ECB in over­weg­ing welke indi­ca­toren te gebruiken om inflatie te beteuge­len en onder 2% te houden wat in tegen­stelling is tot e houd­ing van Bernan­kee die niet weet welke inflatiegrens als con­sumenten­pri­jsin­dex grens, te handhaven. 

Het inflatie-idee ontsprong in de gedacht­en van Irv­ing Fish­er’s mon­e­taire the­o­rie in 1920. Er bestaat geen ding zoals een rep­re­sen­tatieve mand­je van goed­eren en dien­sten. Hé, ter­wi­jl min­is­ter Zalm en de pres­i­dent van de Ned­er­landse Bank dat wel hanteerde om duidelijk te mak­en dat de euro het lev­en niet duur­der had gemaakt in tegen­deel zelfs. Dit lijkt op Haagse mas­sage van de onwe­tenden om de macht te bli­jven houden. Wat niet erg is maar zeg het dan ook. In het artikel staat ​‘Actu­al­ly, each indi­vid­ual per­son has his spe­cif­ic bas­ket of goods and ser­vices, and its com­po­si­tion will change for the same indi­vid­ual over time.’. En dat is nu juist wat de man in de straat betoogde en werd afgewezen door politi­ci als min­is­ter Zalm. Ik heb het echt niet over die onnzoele mis­nis­ter van economis­che zak­en die nu in het nieuws is van­wege ongeoor­loofde prak­tijken in grond­borin­gen. Mijn dochter werd eens door een economie-docent aange­merkt als onnozel omdat zij iets gelijk­waardigs opmerk­te met een onvol­doende als gevolg. 

Ik citeer nu weer ​‘Mod­erne economieën zijn te com­plex om cen­traal bestu­urd te wor­den omdat data samengeperst moeten wor­den om overzichtelijk te bli­jven. Want mon­e­taire poli­tiek, die acteert als een cen­traal-plan­ning bemid­del­ings­bu­reau als het aankomt op bijvoor­beeld als ​‘mon­ey sup­ply’ en rente . Gemid­delden en ver­houdin­gen zoals Gross Domes­tic Prod­uct, inflatie, pro­duc­tivieits­groei of andere indi­ca­toren ver­ber­gen meer dan zij duidelijk maken. 

Het zij gezegd. Dit lezend kan men zich afvra­gen waarom beur­shan­de­laren dit type indi­ca­toren gebruiken om de waarde van aan­de­len te bepalen. Het is in ieder geval een reden om beurscor­rec­ties op basis van dit soort indi­ca­toren te wantrouwen. Het is meer nat­te vinger­w­erk dan bere­de­neerd of het is een strate­gie van grote banken om geld bin­nen te halen wat afgezet tegen ​‘de waarde van het goud’ op lange ter­mi­jn bekeken ook onzin­nig is.