Buffettologists versus 'helpers'

Vorige week in ​‘Wat brengt het Buf­fet op?’ had ik het over de con­tent in War­ren Buf­fet’s ​‘Chair­man’s let­ter’. Toen heb ik weinig aan­dacht besteed aan wat Buf­fet de ​‘helpers’ noemt of zou kun­nen noe­men. Buf­fet stelt dat investeerders maar 80% ver­di­enen van wat zij zouden ver­di­enen indi­en er geen ​‘helpers’ waren. ​‘Helpers’ zijn bro­kers, adviseurs, anal­is­ten,.. In Reuters​.com stootte ik op een artikel van de auteur Marc Ger­stein. Hij stelt dat er even­wel heel wat argu­menten zijn om een alter­natieve kijk te hebben. Buf­fet zou het gedacht­en­goed van Ben­jamin Gra­ham verder doortrekken. Gra­ham stelt de efficiëntie van de poging om de beste stock te kiezen in vraag omdat men in con­cur­ren­tie moet tre­den met financiële experts e.d. Buf­fet gaat verder en maakt de analo­gie met de zak­en­wereld en stelt dat een CEO nooit een goed draaiend onderdeel van zijn bedri­jf zou verkopen. In zijn reply op de Buf­fet­tol­o­gis­ten ver­wi­jst Ger­stein naar Edmund Burke: ​“what was true was often dif­fi­cult to demon­strate and what was easy to demon­strate was often not true”. Het bestaan van ​‘helpers’, man­age­ment services,…impliceert dat we tre­f­pun­ten hebben voor vraag en aan­bod. Miss­chien kun­nen we dit als niet ver­standig inter­preteren, aldus Ger­stein en ver­meldt de inter­net­bub­ble in 2000 en heden de hedge funds. Maar…vooraleer we voor­barige con­clusies trekken, zegt Ger­stein, gaan we even naar Adam Smith’s ​‘An Inquiry into the Nature and Caus­es of the Wealth of the Nations’ waarin staat dat elke besliss­ingsne­mer ​‘is led by an invis­i­ble hand to pro­mote an end which was no part of his inten­tion”. In deze con­text moet men de mark­te­conomie zien en deze mark­te­conomie heeft een man als Buf­fet gemaakt wie hij is. Stel dat iedereen vast­ber­aden zijn asset vasthoudt…waar zou dan de liq­uiditeit zijn…die we zo gewoon zijn??