Er lijkt een einde te zijn gekomen aan het eenrichtingsverkeer op de beurs van de voorbije weken. Voor het eerst in twaalf weken daalt de S&P 500 nog eens met meer dan een procent op weekbasis, nl. 2,5 procent om precies te zijn. Diverse patronen en indicatoren geven aan dat er mogelijk een voorlopige top is gezet. We overlopen even de belangrijkste veranderingen die plaatsvonden deze week.
Onderstaande grafiek beeldt de uurgrafiek van de gediversifieerde S&P500 af. Er is duidelijk te zien dat er mogelijk een hoofd –en schouderpatroon kan ontstaan. Hiervoor is wel nog vereist dat de koers nog door de neklijn van 1185 breekt. Pas dan kunnen we spreken over een koersdoel van 1150 punten.
Met dit koersdoel in ons hoofd nemen we een blik op de daggrafiek van de S&P. Als het patroon gevormd wordt betekent dit dat het koersdoel zich precies bevindt op zowel het 38.2% fiboniveau als de oude januaritop. Nogmaals benadruk ik dat het hiervoor belangrijk is dat die 1180 eerst nog van de baan dient geruimd te worden. Gezien de koers daar al meermaals steun heeft gevonden is dit zeker geen evidentie.
De Dow Jones Industrial laat een quasi identiek beeld zien. Bemerk ook dat net als bij de S&P de MACD zich nu algeheel in negatief territorium vindt en de koers onder het MA20 bevindt. Het zou voor de bears dan ook goed zijn mocht ook de RSI definitief door het 50-niveau zou kunnen stoten.
In mijn vorige column haalde ik deze weekgrafiek van de Shanghai Composite ook aan. Ik schreef dat het afwachten zou worden aan welke kant van de driehoek de koers zou uitbreken. Deze week lijken de Chinezen een keuze gemaakt te hebben en die bleek bearish getind te zijn. De index is namelijk onderaan de driehoek gebroken en de RSI is beneden de 50 geduikeld. Mogelijk kan dit de aanzet zijn voor nog lagere koersen.
Op de weekgrafiek van de VIX is te zien dat er voor de tweede maal geprobeerd wordt het dalende trendkanaal te breken. De vorige keer lukte dit niet en bleek het een valse uitbraak te zijn, maar met een stalen steun rond de 16 en sterke positieve divergentie is het mogelijk dat dit een definitieve zou kunnen zijn.
Op de Europese valutamarkt zijn het nog steeds de Zuid-Europese landen die grotendeels de koersen bepalen. Op onderstaande grafiek is te zien dat de dalende trend voor de Euro nog steeds intact is. Getuige daarvan een RSI onder de 50 en het dalende trendkanaal. Toch is het opletten geblazen doordat de positieve divergentie met de RSI en de MACD mogelijk een bodem kunnen aangeven.
Als afsluiter toon ik de weekgrafiek van de Japanese Yen over een periode van 3 jaar. In deze tijdspanne steeg de Yen met maar liefst 40%. De koers is op dit moment aanbeland op een stijgende bodemlijn samen met een oude top van begin 2008. Het wordt afwachten of dit niveau steun kan bieden om erna verder te klimmen of de trendlijn gebroken wordt en er lage niveaus zullen worden opgezocht.