WAT ALS ......

we mor­gen alle pri­jzen, salaris­sen en rente wereld­wi­jd ver­dubbe­len? Ik ben natu­urlijk niet ver­ant­wo­ordelijk voor de gevol­gen ervan en kan dus naar hartelust roepen wat er in me op komt.

Wat als.…

Allereerst heeft het enorme organ­isatorische gevol­gen. Alleen al de voor­fi­nancier­ing van deze actie zal een enorme cre­ativiteit van de over­heid en de banken ver­gen. Zij hebben echter het afgelopen jaar vol­doende aange­toond hier­toe in staat te zijn, dus hierover geen zor­gen. Ver­vol­gens is het afwikke­len van lopende orders een belan­grijk knelpunt. De sta­tus van het onder­han­den werk van bijvoor­beeld een bouw­pro­ject zal immers moeten wor­den vast­gesteld en afgerek­end om te voorkomen dat opdracht­gev­er of aan­nemer schade oploopt. Verder loopt het alle­maal wel los, de bedra­gen op artike­len, fac­turen en loon­strook­jes wor­den gewoon twee keer zo groot. Dat is al eerder gebeurt alleen deden we daar dan een paar jaar over.

Dan zijn er de directe en indi­recte gevol­gen van deze actie. Hoe kun­nen we de schade beperken en de voorde­len maximaliseren? 

Door de rente te ver­hogen voorkomen we nieuwe excessieve lenin­gen, waar­door het risi­co op een her­hal­ing van zetten kan wor­den verkleind. Door de salaris­sen en uitk­erin­gen te ver­hogen wordt de afloscapaciteit van per­so­n­en met lenin­gen en hypotheken ver­hoogd. Voor de afloss­ingsvri­je lenin­gen is het voordeel op de korte ter­mi­jn beperkt, maar het risi­co op een onder­waarde op de won­ing wordt door deze actie ver­waar­loos­baar. De huizen­markt zal immers op zijn minst sta­bilis­eren. Een knelpunt op de won­ing­markt bij deze oploss­ing zijn de huur­wonin­gen. De oploss­ing hier­voor kan echter samen met een heet poli­tiek hangi­jz­er een­voudig wor­den opgelost. Daar de huur­pri­js van wonin­gen ook zal sti­j­gen, is het een optie om won­inghu­ur aftrek­baar te mak­en. Bouw ver­vol­gens gedurende 5 jaar deze aftrek­baarheid jaar­lijks met 20% af en doe dit tegelijk­er­ti­jd ook met de hypotheekrente aftrek. Zo slaan we 2 vliegen in 1 klap.

Aan­de­len­mark­ten zullen sti­j­gen, de koersen wor­den immers weergegeven in val­u­ta en deze moeten the­o­retisch dus omhoog gaan. Uit­er­aard veran­derd de waarde van de bedri­jven hier­mee niet maar het beperkt wel de gel­dont­waard­ing voor per­so­n­en en bedri­jven die hun geld in aan­de­len hebben belegd. Dit geld ook voor pen­sioen­fond­sen die naast hun sti­j­gende beleg­gin­gen tevens hogere inkom­sten uit pre­mies gaan ont­van­gen. Al met al zal de schade door deze sta­bil­isatie actie veel klein­er zijn dan wan­neer we door­mod­deren tot­dat we een werkeloosheid van 20% hebben. 

Tenslotte hebben we nog de spaarders. Zij zullen last hebben van gel­dont­waard­ing wat slechts beperkt wordt gecom­penseerd door de mogelijk hogere spaar­rente. Maar welke spaarder met enig ver­mo­gen heeft geen eigen huis of beleg­gingsporte­feuille? Voor de groot­ste groep mensen in de mod­erne west­erse wereld is het deval­ueren van de val­u­ta waarschi­jn­lijk de minst pijn­lijke klap.

De slachtof­fers van deze oploss­ing? De omaat­jes met een matras vol geld. Maar hoe verve­lend en krom het ook is, de toegevoegde waarde voor de economie van een matrass­paarder is uitein­delijk gewoon nul! En van inflatie hebben zij toch geen last, iemand die niets uit­geeft heeft immers ook geen last van prijsstijgingen. 

Oh ja, we moeten nog wel even met Chi­na gaan prat­en, die zullen er waarschi­jn­lijk wel wat meer prob­le­men mee hebben. Je kunt tenslotte nooit iedereen gelukkig mak­en, maar te vriend houden lijkt me op zijn minst verstandig.

Jan Maarten Knops
voor US Markets