...

Tijdbom onder Financiële markten

2 oktober 2006, 11:08 | Guy Boscart | leestijd: 6 minuten | moeilijkheid: 10 / 12 | (0)

Hoogtij van rijk­dom het sig­naal tot start van diepe val, het con­trast lijkt me duidelijk … Af en toe valt er al een vrij diep maar ach, wat maakt het uit … Wel is het zo dat nu een ver­lies van 6 mil­jard dol­lar zomaar even weg wordt gewuifd ter­wi­jl in 1998 een soort­gelijk ver­lies nog voor een wereld­wi­jde finan­ciële cri­sis zorgde … De han­del van de Piramidespel­ers bli­jft gevaar­lijk, zeer gevaar­lijk … Veel par­ti­jen kijken ges­pan­nen toe hoe dit spin­nen­web zal eindi­gen …

Piramidespel­ers met gevaar­lijk spel bezig:

Ik zeg het al langer dan 2 jaar, de Hedge­funds gaan door de enorme dorst naar veel te grote risico‘s en mil­jar­den dol­lars die door de door mij ver­noemde Piramidespel­ers” heen en weer wor­den geschoven met zeer risi­co­volle hef­boom­pro­ducten als futures die vaak ongedekt wor­den aangekocht op het rand­je van de toeges­tane mar­gin moeil­ijke tij­den tege­moet. Zolang de beurs nog in een redelijk rustig vaar­wa­ter bli­jft sti­j­gen zoals de afgelopen 4 jaar zal het nog wel een tijd­je gaan duren voor de won­den echt gaan stinken maar het is enkel en alleen maar uit­s­tel van exe­cutie. Ik moet er niet aan denken welke gevol­gen een beurscrash na zal lat­en, de schade kan 10-tallen keren grote wor­den dan de peri­ode 2000 tot 2003 juist door die enorme hef­boom­con­struc­ties die open staan in tal van ver­schil­lende onderliggende waarden.

Wat zijn hedge funds?

Meer dan 1.300 mil­jard dol­lar werd tot eind Q3 2006 in hedge funds belegd en dat in 6500 ver­schil­lende. In 1994 bedroeg het beheerde ver­mo­gen nog maar 300 mil­jard dol­lar bij 2000 hedge funds. Als het zo door­gaat dan verwacht men dat het in 2010 ongeveer 4000 mil­jard dol­lar zal zijn geïn­vesteerd in hedge funds.

In feite betekent hedg­ing’ het afdekken van of het ver­min­deren van finan­ciële risi­co’s. Hedge funds zijn fond­sen gefi­nancierd met geld van de zeer rijken der aarde (we noe­men het de 5% groep) en ze bevin­den zich vee­lal off­shore’ om daar van een soe­pel­er regel­gev­ing te prof­i­tieren en er bepaalde strate­gieën te ontwikke­len die anders niet toe zouden wor­den gelaten. 

Gewone beleg­gings­fond­sen doen dit door­gaans niet en lopen een open’ risi­co. Dit betekent dat een gewoon oblig­atie­fonds het volledi­ge risi­co draagt van de rente-evo­lu­tie en ook van het deb­i­teuren­risi­co. Hedge funds daar­ente­gen voeren een totaal andere strate­gie. Zij streven een absolute in plaats van een relatieve presta­tie na en dit onafhanke­lijk van de economis­che con­junc­tu­ur of de beweg­ing van een onderliggende markt. 

Vaak heerst het mis­ver­stand dat hedge funds sowieso risky busi­ness’ zijn. Niet volledig onterecht trouwens. Som­mige hedge funds hanteren een erg risi­co­volle beleg­gingsstrate­gie waar­bij het volledi­ge ver­lies van het geïn­vesteerde kap­i­taal tot de mogelijkhe­den behoort. We denken hier­bij aan het LTCM-schan­daal in 1998 en recent nog Ama­ranth, Moth­er­rock die door grote posi­ties op de Gaspri­js het schip in gingen. 

De beheerders van die fond­sen namen posi­ties in tot der­tig keer de waarde van het door de investeerders geïn­vesteerde kapitaal. 

Vanaf hier ziet u een artikel van Geert Dekker gepub­liceerd in de Volkskrant

Ams­ter­dam — Het is feest in de finan­ciële cen­tra. Bankiers, investeerders en adviseurs in Lon­den en New York hebben de tijd van hun lev­en. De dol­lars en de euro’s rollen, de han­del flo­reert, het ene na het andere gel­drecord wordt gebroken. 

Tijd voor een schan­daal, zou de cyn­i­cus zeggen. Even leek het erop, met de ont­man­tel­ing van het hedge­fonds Ama­ranth, dat zes mil­jard dol­lar aan ver­liezen moet slikken na een gok met de gaspri­js. Maar won­der boven won­der lijkt het finan­ciële sys­teem het ver­damp­en van deze mil­jar­den vrij moeit­eloos te slikken.

Het stelt de toezichthoud­ers niet gerust. Het waren niet de min­sten die afgelopen week in de Britse zak­enkrant Finan­cial Times hun zor­gen uit­ten: de top­man van de cen­trale bank van New York, de voorzit­ter van de Britse toezichthoud­er op de finan­ciële mark­ten (FSA) en een com­mis­saris van de SEC, de toezichthoud­er op de Amerikaanse beurzen, klom­men samen in de pen. Kern van hun betoog: de vlucht die de han­del in ingewikkelde finan­ciële pro­ducten de afgelopen twaalf maan­den heeft genomen, dreigt in een admin­is­tratieve puin­hoop uit te monden.

Een typ­is­che klacht van bureau­crat­en? Niet echt. De toezichthoud­ers richt­en hun pijlen op de han­del in lenin­gen en daar­van afgelei­de pro­ducten, zoals opties, futures en swaps, waar­bij risico’s wor­den geruild. Dat wor­den kredi­et­derivat­en genoemd. De markt voor lenin­gen is eve­neens sterk gegroeid, vooral door de toe­name van de activiteit­en van opkoop­fond­sen en hedge­fond­sen. Als opkoop­fond­sen een bedri­jf kopen, betal­en ze een klein deel van de koop­som met eigen geld. Een groot deel (tot ongeveer 80 pro­cent) lenen ze van banken. Hedge­fond­sen zijn gek op beleggen met geleend geld: als je met de beleg­ging een hoger ren­de­ment weet te boeken dan de rente die je voor de lening betaalt, begint het verdienen. 

De banken hebben echter geen zin om voor tien­tallen pro­cen­ten van hun porte­feuille afhanke­lijk te zijn van de frat­sen die bijvoor­beeld hedge­fond­sen kun­nen uithalen. Dus wat doen ze? Ze proberen de risico’s op die lenin­gen aan beleg­gers te verkopen.

En dat werkt. Het werkt zelfs fan­tastisch. De han­del in kredi­et­derivat­en explodeert. Risico’s wis­se­len voort­durend van eige­naar. Inmid­dels is de onderliggende waarde (de waarde van de lenin­gen waar de afgelei­de pro­ducten betrekking op hebben) opgelopen tot 26 biljoen dol­lar (26 duizend mil­jard), 9 biljoen meer dan zes maan­den geleden. 

Toezichthoud­ers con­stateren nu dat banken en fond­sen de admin­is­tratie van de mas­sale han­del niet in goede banen kun­nen lei­den. Men rept van een stuwmeer van onbeves­tigde trans­ac­ties’. Haast (om geld te ver­di­enen) en slordigheid zouden de oorza­k­en zijn.

Dat kan gezel­lig wor­den op het moment dat gevrees­de gebeurtenis­sen inder­daad voor­vallen. Wie gaat er dan betal­en? De eige­naar van het des­be­tr­e­f­fende risi­co, dat is duidelijk. Maar wie is dat, als de trans­ac­tie die tot dat eigen­dom lei­d­de nog niet is ver­w­erkt? Of wellicht de drie, vier trans­ac­ties die daaraan voorafgingen? 

Gevreesd wordt dat oneindi­ge twisten in het ver­schi­et liggen, ron­dom ver­liezen waar­voor nie­mand zich ver­ant­wo­ordelijk acht. Het is geen sit­u­atie waar een toezichthoud­er zich op verheugt.

Bron: de Volkskrant

Col­umn door Guy Boscart
US Mar​kets​.nl


Reageren

Anonieme comments achterlaten is niet toegestaan. Hiervoor moet u ingelogd zijn. Login »
Turbo’s zijn complexe instrumenten en brengen vanwege het hefboomeffect een hoog risico mee van snel oplopende verliezen. 7 op de 10 retailbeleggers verliest geld met de handel in turbo’s. Het is belangrijk dat u goed begrijpt hoe turbo’s werken en dat u nagaat of u zich het hoge risico op verlies kunt permitteren.