Einde beurshausse lijkt in zicht

Eerder is hier al eens beschreven hoe emoties van hebzucht en angst kunnen regeren op de financiële markten. Hoewel het openbaar uiten van zulke emoties niet echt snel zal gebeuren zijn ze weldegelijk, in meer of mindere mate, aanwezig. Sentiment, en dus niet bedrijfsresultaten of nieuwsfeiten, bepalen op korte termijn de waarde van aandelen. We zwalken als het ware op en neer tussen onderwaardering en overwaardering en passeren daarmee toevalligerwijs af en toe de fundamenteel juiste waarde van het aandeel.

We willen dus aandelen kopen wanneer deze een duidelijke onderwaardering vertonen, hetgeen voor een groot deel bewerkstelligd wordt door emoties van angst. In zulke perioden met alsmaar dalende koersen nemen mensen vaak onbesuisde beslissingen waar ze later veel spijt van hebben. Zoals het besluit om dan toch maar de gehele portefeuille bestens in de uitverkoop te gooien omdat je verder leed mentaal niet meer kunt verdragen. Daarmee worden als het ware aandelen met een discount gecreëerd waarbij die kortingen soms vele tientallen procenten kunnen bedragen. En de verkopende partij is zo vriendelijk om u die stukken met flinke korting zo aan te bieden, en waarom toch eigenlijk? Niet omdat u persé zo aardig wordt gevonden, maar eerder omdat de verkopers zich mee laten slepen door de massa en van alle berichten in de media waar men met doem en verderf over de beurzen bericht. Het verhaal werkt uiteraard ook de andere kant op wanneer u een tijd later besluit diezelfde aandelen weer aan dezelfde persoon terug te verkopen wanneer de massa de realiteit lijkt te willen negeren en vrolijk verder meebouwt aan de piramide.

Hogere koersen gecombineerd met lagere standen van de volatiliteit kunnen een potentieel gevaarlijke cocktail opleveren. Een divergerend verloop tussen deze twee waarden kan vroegtijdig een naderende trendomkeer signaleren, hetgeen door de objectieve belegger van nut kan zijn bij het nemen van zijn of haar beleggingsbeslissingen. In zulke tijden worden verwachtingspatronen steeds verder opgeschroefd tot het moment dat deze niet meer haalbaar blijken te zijn. Men komt er dan achter dat er aan de bovenkant toch nog een plafond aanwezig is. Uiteindelijk haalt de realiteit de excessieve emoties dus weer in, en komt de massa plotseling tot het besef dat aandelen inmiddels wel erg hoog geprijsd zijn. Hebzucht transformeert zich via angst naar paniek en een tijd van felle dalingen staan de aandelenbeurzen te wachten…

Hierboven is het verloop van de S&P 500 afgebeeld tegen de volatiliteits-index VIX. Deze laatste heeft inmiddels standen bereikt die we in 10 jaar tijd niet meer gezien hebben. Wanneer hier nou een enigszins zijwaarts verloop van de S&P 500 tegenover had gestaan dan zou de situatie niet zo alarmerend zijn als die op het ogenblik is. Want het minst gunstige scenario heeft zich intussen ontvouwd door de combinatie van fors hoge koersen met historisch lage standen in de VIX. Die lage volatiliteit duidt erop dat de beurzen momenteel totaal geen angst kennen en juist dat zijn de momenten om alert te wezen. Een correctie binnen niet al te lange tijd op de wereldbeurzen zou dan ook prima binnen dit kader passen. Dit zal er uiteindelijk in resulteren dat de aandelenkoersen en de VIX weer naar elkaar toe bewegen, tot het moment dat er genoeg angst de markt is binnengeslopen en men kan beginnen met het doen van aankopen (met leuke kortingen)…