Dit artikel in de reeks over ‘commodities’, waarmee we bedoelen grondstoffen of basisproducten, gaat over industriële groeipool China … We zullen merken dat de stijging van de invoer nog niet aan een rustpauze toe is en de reden begrijpen, waarom … China verdragen sluit met landen zoals Iran.
Grondstoffen, deel 2: China
In deel 1 van deze reeks behandelden we de Reuters Jefferies Index (RJI) die toont hoe nu al meer dan 5 jaar de grondstoffenprijzen aan het stijgen zijn. We belichtten ook de grafieken van typische commodities zoals olie, edele en niet-edele metalen. We eindigden met erop te wijzen, dat in 2005 China goed was voor de aankoop van 22% van alle commodities.
Bovenstaande grafiek zet de in deel 1 besproken RJI uit tegenover de maandelijkse invoer van commodities door China. U ziet dat van 2000 tot 2002 de Chinese invoer nagenoeg geen stijgign vertoonde of zich althans zijdelings voortbewoog. De RJI toont aan, dat de leveranciers nog niet veel heil zagen in China als handelspartner en daarom de prijzen lieten zakken om de omzet te handhaven. Vanaf 2002 keert de situatie bruusk om en gaan beide grafieken in stijgende lijn tot op heden en wellicht gaat dat de komende kwartalen nog zo verder. Van begin 2002 tot eind 2005 is de Chinese invoer meer dan verdrievoudigd (+315%) van 15,5 naar 64,4 miljard dollar (53,3 miljard euro).
Hierbij moeten we vermelden, dat China als vijfde grootste invoerder ter wereld vorig jaar in totaal voor 632 miljard dollar (523 miljard euro) aan commodities importeerde.
Mijnbouwfirma’s en metaalproducenten zoals BHP Billiton (NYSE: BHP) en Rio Tinto (ASX:RIO.AX) draaien sinds vorig jaar op volle capaciteit om de Chinese vraag te kunnen bijbenen.
Vorig jaar stak China Frankrijk en het VK voorbij om de vierde grootste economie ter wereld ter worden, na de VS, Japan en Duitsland. Voor dit jaar verwacht China een groei van 9,4%, daar waar de EU en Japan al tevreden zouden zijn met ca 2%.
Het Chinese ‘Wirtschaftswunder’ is de uitvoer, die zo succesvol is dankzij de nationale munt, de yuan, waarvan de koers kunstmatig laag gehouden wordt, ondanks herhaalde protesten en (zwakke) dreigementen van de VS. De grafiek hierboven toont aan, hoe de Chinese overheid op geregelde tijdstippen ‘M2-geld’ pompt in de economie. M2-geld is, in grote lijnen, het totaal van fysisch geld en giraal geld.
De Amerikaanse overheid moet met lede ogen aanzien, dat bijna 1⁄3 van het handelstekort voortvloeit uit export van China naar de VS.
Nu terug naar de commodities met de olie als vinger aan de pols. De Chinese import van ruwe olie steeg meer dan 5% in 2005 en met een hoeveelheid van ca 130 miljoen ton.
Tekening van Daqing Ltd, China
Daarbij zag China de productie van zijn grootste eigen olieveld (Daqing) 3% terugvallen tot 45 miljoen ton. Dat is de reden waarom China de jacht op olie open heeft verklaard en niets onverlet laat, om olievelden of oliezandlagen te kopen.
Sinopec
De Chinese oliegigant Sinopec tekende een contract ter waarde van 70 miljard dollar voor de rechten van het kopen van olie en aardgas in Iran. Het contract loopt over 30 jaar en omvat o.m. het leveren aan China van 250 miljoen ton LPG en het in volle exploitatie brengen van het reusachtige Yadavaran olieveld in Iran. Iran heeft zich ook verbonden om dagelijks 150.000 vaten ruwe olie te leveren aan China, en dat gedurende 25 jaar aan marktprijs. Daardoor levert Iran 14% van alle olie aan China en is de grootste olieleverancier van dit land. Niet te verwonderen, dat Iran als tegenprestatie van China eist, zijn veto te stellen bij de VN wanneer inspecties van de Iraanse nucleaire installaties worden geëist door deze organisatie.
Het Chinese commodity-verhaal is niet los te maken van de politiek, zoveel is duidelijk. Dat
doet ons onwillekeurig terugdenken aan de de (oer)tijd, toen water een commodity was waarrond coalities ontstonden tussen bepaalde stammen om andere de toegang tot het kostbare vocht te ontzeggen…
De volgende keer hebben we het India en andere landen in deze regio.
Jan Van Besauw
Columnist voor US Markets
Jan Van Besauw
Columnist voor US Markets
3 april 2006.
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets columns en financiële berichten..
Reacties kunt u sturen naar: jan@usmarkets.nl