Ditmaal stellen we u een dame voor, die in mei van dit jaar gelauwerd werd als eerste Australische vrouwelijke miljardair. Ze zet het werk van haar vader voort maar het verwerven van haar positie liep niet van een leien dakje .… Niemand minder dan haar stiefmoeder heeft haar jaren het leven zuur gemaakt … Maar ze heeft haar bedrijf nu stevig in handen en is ook bekommerd om haar medemensen …
Mogen we u voorstellen: Gina Rinehart
Georgina Rinehart (zie foto hieronder) is geboren in 1954 en is de CEO van Hancock Prospecting Pty Ltd, een West-Australisch bedrijf dat ijzererts exploiteert. IJzererts is het vierde belangrijkste mineraal van Australië. Vorig jaar was de productie ca 250 miljoen ton en daarmee goed voor een kwart van de Westerse ijzerbehoefte. Met een persoonlijk fortuin van ca 1,4 miljard euro is ze rijkste vrouw van Australië en behoort ze ook op wereldvlak tot het exclusieve miljardairsclubje.
wit
Bron: Forbes
Haar vader, Lang Hancock (1909−1992), ontdekte in 1952 in het noordwesten van Australië eerder toevallig de rijkste ijzerertsreserve ter wereld. Hij begon met de uitbating en de verkoop van rechten en werd één van rijkste Australiërs. Hij heeft zich ook met de politiek beziggehouden maar zijn naam is vooral en op spijtige wijze verbonden met de disputen tussen zijn derde echtgenote en zijn dochter Gina. We komen hier nog op terug.
Gina Rinehart (zie foto) was 38 toen haar vader stierf. Het was zijn wilsbeschikking dat zij de leiding van zijn firma zou overnemen. Deze firma, Hancock Prospecting, bestond toen sinds 1954 maar niets deed vermoeden dat de kersverse CEO een bijzonder harde tijd tegemoet ging. Ze moest strijden op twee fronten tegelijkertijd. Ten eerste bleek de firma veel schulden te hebben en ten tweede was er de confrontatie met haar stiefmoeder.
Door keihard te werken en zich te omringen met de juiste raadgevers slaagde ze na jaren erin, de financiële situatie van haar bedrijf terug recht te trekken. Soms moet ze wel de wanhoop nabij zijn geweest, zoals blijkt uit sommige statements die ze deed en waaruit bleek dat ze overwoog de boeken neer te leggen. Het conflict met haar stiefmoeder speelde hierbij een grote rol.
Die stiefmoeder heette Rose Lacson, thans gekend als Rose Porteous. Rose is geboren in 1948 in de Filippijnen en kwam naar Australië als touriste. Later bekwam ze een werkcontract en werd aangenomen bij de familie Hancock als dienstmeid. In 1983 stierf de vrouw des huizes, de tweede echtgenote van Lang Hancock. Deze laatste bezweek voor de charmes van Rose en huwde haar in 1985. Het was voor beiden het derde huwelijk, dus tot zover stonden ze quitte. Zodra Rose zich mevrouw Hancock kon noemen, veranderde er veel in haar omgeving. De dienstmeid transformeerde zich in een bazige, fel schreeuwende furie voor wie niemand iets goeds kon doen. Ook haar stiefdochter, met wie ze slechts 6 jaar scheelde, moest het ontgelden.
Lang Hancock Rose Porteous Prix d’Amour
Bron : abc.net.aus Bron : vtourist.com Bron : theage.com.aus
Lang Hancock was ziende blind voor de situatie en liet zelfs voor zijn Rose een luxueus verblijf bouwen, genaamd Prix d’Amour. Marmer, parket, zwembaden, tennisterein, gastenverblijven, noem maar op. Voor Rose was het amper voldoende en ze bleef doorgaan met haar omgeving te terroriseren.
In 1992 stierf Lang Hancock plots. In datzelfde jaar zette Gina een tegenoffensief in en beschuldigde Rose van geknoei met geneesmiddelenvoorschriften en het uitoefenen van ondraaglijke morele druk op haar vader. Er volgde een hele reeks gerechtszaken die vele advocaten rijk hebben gemaakt en de beide dames bijna arm. Uiteindelijk werd Rose vrijgesproken van alle smetten en werden de strijdbijlen begraven. Intussen was Rose hertrouwd en werd ze aangesproken als Rose Porteous.
Om aan geld te kunnen geraken wou Rose haar Prix d’Amour verkopen. Omdat haar vraagprijs (30 miljoen dollar) veel te hoog was, kocht een bouwpromotor het ganse terrein (meer dan 8.000 m²). Bulldozers arriveerden en maakten het liefdesnestje gelijk met de grond om er appartementsgebouwen te kunnen optrekken.
Uit heel die woelige tijd is uit de strijd tussen de twee vrouwen, die in Australië als een spannend feuilleton gevolgd werd, Gina Rinehart als morele en financiële winnares naar voren gekomen. Intussen is haar man gestorven en nu is ze een weduwe met 4 kinderen.
De zaken gaan haar voor de wind. De prijzen voor het ijzererts schieten de hoogte in, dankzij de gretigheid waarmee China het erts aankoopt. Bovendien heeft ze de exploitatie van haar mijngebied (Hamersley Mine) overgelaten aan Rio Tinto en hiervoor ontvangt ze een meer dan behoorlijke royalty. Dat betekent een cashflow zonder inspanningen. De uitbating van een tweede mijn (Hope Downs) is bezig in samenwerking met Rio Tinto.
Gina zit dus op rozen, ze heeft een nog altijd aandikkende bankrekening maar ze is niet iemand die anderen niet laat delen in haar weelde. Ze is sociaal geëngageerd en vooral de kankerpreventie krijgt van haar alle aandacht en steun.
Jan Van Besauw
Columnist voor US Markets
7 juli 2006.
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets columns en andere artikelen en tevens financiële berichten..
Reacties kunt u sturen naar: jan@usmarkets.nl