|
Welkom bij de nieuwsbrief van US Markets. De kans op een short squeeze wordt steeds groter. Bekijk de ideeën van Guy hierover in zijn laatste video-analyse.
Discussie: Banenplan Obama: onverantwoord?
Wat is belangrijker, vrije markt of overheidsbemoeienis om de economische groei te stimuleren? Dit is de eeuwige vraag waar politici en economen het maar niet over eens kunnen worden en die ook vandaag de dag weer heel actueel is. Wij willen graag weten of u een duidelijke voorkeur heeft (overheid of markt?) en met wie u het eens bent? Laat het ons weten bij comments nadat u eerst het voorbeeld van vandaag hebt gelezen: het banenplan van Obama.
Obama in de voetsporen van Keynes
De banenmachine in de V.S. moet weer gaan draaien en daarom zal president Obama vandaag zijn banenplan presenteren. Het plan zal naar schatting zo'n $300 miljard gaan kosten en moet door het congres worden geloodst. Helaas voor de president, zijn de Republikeinen helemaal niet gediend van dit soort plannen. In hun ogen bemoeit de overheid zich veel te veel met de economie en moet de overheid juist bezuinigen in verband met de huidige crisis. Obama wordt gezien als de 'big spender' die de overheidsfinancien de doodsteek aan het geven is.
Deze discussie wordt in de economische geschiedenis al heel lang gevoerd. Het gaat dan vooral tussen de (neo)klassieke en Keynesiaanse economen. De (neo)klassiekers zien de vrije markten als een zelfregulerend systeem en beschouwen de overheid slechts als een verstoring van deze zelfregulering waardoor inefficiency en tekorten ontstaan. Hun grote inspirator is de filosoof op het gebied van de politieke economie Adam Smith die al sprak over de 'invisible hand'.
Deze onzichtbare hand werd echter door anderen zwaar bekritiseerd. Econoom JM Keynes vond in de jaren na de beurscrash van 1929 juist dat de overheid wel degelijk een rol had. Hij stond een anticyclisch begrotingsbeleid voor. Dit houdt in dat de overheid op het moment van een recessie moet investeren en wanneer de economie bloeit het moet gaan oogsten.
Na de crisis van 1929 werd deze benadering heel populair. De werkgelegenheidsprojecten van Roosevelt's New Deal zijn zo als Keynesiaans te benoemen. De gedachtengang van Keynes bleef tot in de jaren '60 nog volop aanwezig in de macro-economische politiek, maar het verloor daarna aan kracht doordat meer neo-klassieke politici aan de macht kwamen. Door de kredietcrisis van 2008 werd de Keynesiaanse gedachte weer relevanter, waarbij het nu op heel wat meer weerstand stuit dan dat na 1929 het geval was.
Terug naar nu... Obama treedt dus in de voetsporen van Keynes en de Republikeinen hangen een sterk neo-klassiek model aan. Maar wie heeft er dan gelijk?
Voor de rest van column, klikt u hier!
|
