|
Welkom bij de nieuwsbrief van US Markets. Er staan weer twee filmpjes voor u klaar. Mocht u heel ‘gold minded’ zijn dan is het item over Umicore erg interessant. Dit is de link ernaar.
En voor Guy’s wekelijkse marktanalyse klikt u hier!
En nu is hier de meest recente en wederom spraakmakende column van de hand van Robert Broncel.
Column: Het Titanic Syndroom
Als “kapitein van de grootste economie” meldde Fed-president Ben Bernanke zich voor het front van de verzamelde centrale bankpresidenten op 26 augustus j.l. ingetogen: ‘the risk that the economy has entered a substantial downturn appears to have diminished over the past month or so’(het risico dat de economie substantieel afglijdt is de afgelopen maand afgenomen). Deze mededeling was meer bedoeld voor de pers dan voor “de jongelui” die uit alle delen van de wereld (onder de nodige CO2 uitstoot) naar Jackson Hole in Wyoming waren afgereisd.
Een soortgelijk geluid kenden we nog van een uitspraak een jaar geleden voorafgaande aan QE2 toen Bernanke riep: ‘the financial crisis appears to be mostly behind us, and the economy seems to have stabilized and is expanding again’ (de financiële crisis schijnt merendeels achter ons te liggen en — in één adem — de economie schijnt zich te hebben gestabiliseerd en groeit weer). Ofwel “het gelijk” van de kapitein op de brug om de passagiers rustig te houden!
Bernanke’s “vooruitziende blik”
Ook de volgende uitspraak van ‘uncle’ Ben tijdens de Jackson Hole speech is om in te lijsten: ‘with respect to longer-run prospects, however, my own view is more optimistic. As I will discuss, although important problems certainly exist, the growth fundamentals of the United States do not appear to have been permanently altered by the shocks of the past four years’ (met betrekking tot de langere termijn vooruitzichten ben ik echter meer optimistisch; hoewel er stellig belangrijke problemen bestaan, schijnen de onderliggende groeifactoren van de V.S. na de schrokken van de afgelopen vier jaar niet wezenlijk te zijn aangetast). Dat de groei over het eerste halfjaar was teruggelopen naar 0,7% was wellicht bij hem nog niet doorgedrongen.
Toegegeven, de kapitein van de “onvergankelijke” Titanic had destijds minder manoeuvreerruimte dan “kapitein” Bernanke met z’n “weergaloze” inspanningen om de banken te redden en de economie met ongebreidelde geldverruimingen en lage rente weer aan de praat proberen te krijgen. Op de Titanic was het destijds uitsluitend letterlijk pompen of verzuipen.
Voor rest van artikel klik hier!
|
