‘t Gaat gebeuren, in China
Amper was onze column ‘De toestand is hopeloos, maar weet men wel hoe ernstig?’ op de US Markets site verschenen of er bereikte ons een bericht dat in China zo goed als zeker gaat gebeuren wat we vermeldden, nl. de revaluatie van de yuan, de Chinese nationale munt, tegenover de dollar. Nu is de koers ongeveer 0,12 yuan/dollar en men denkt aan zoiets van 0,13 yuan/dollar. Een bescheiden verhoging, dat wel, maar eens men de smaak te pakken heeft …
Deze revauluatie heeft zeker een belangrijke symbolische waarde, zoiets als het kind dat zijn eerste zelfstandige pasjes zet. Dat China dit nog niet eerder deed, is toe te schrijven aan de noodzaak die men ginds inziet om de economie wat af te koelen, om de vloedgolf van investeringen van buitenaf wat in te dijken en vooral om het handelsoverschot t.o.v. de VS (ca 150 miljard dollar jaarlijks) te verkleinen. Dat is allemaal nodig en logisch, zult u zeggen. Ja, indien China een economische ontwikkeling zou hebben vergelijkbaar met laat ons zeggen West-Europa.
Maar dat is niet zo. We moeten ons niet laten verblinden door de hoogwaardige technolie en tal van moderne consumptiegoederen, die dit reusachtig land heeft toegevoegd aan de traditionele producten zoals rijst, thee en zijde. Zelfs het internet heeft zijn intrede gedaan en de heer Daniël Mao (merkwaardige cocktail, die naam) is er miljonair door geworden. De werkelijkheid is, dat het op het platteland allesbehalve rosengeur en maneschijn is, het is er armoede troef. En de meeste politici zijn zo corrupt als wat terwijl de financiën, als nasleep van het tijdperk van die andere Mao, slecht bestuurd worden.
Toch komt die revaluatie er. China weet dat het in de loop van deze eeuw een dominante positie in de economische wereld zal gaan spelen. Het weet dat de dollar historisch zwak staat tegenover bij voorbeeld de euro. Het weet dat de gigant VS wat begint te wankelen onder het gewicht van de massale schuldenlast.
De liefde tussen China en de VS is nog niet uit, maar wel sterk bekoeld. Ruzie wordt niet gemaakt, maar in China gebeurt wat we verwachtten: het land begint zich stilaan los te maken van de VS. Daarmee slaat het de lange weg in naar de top.