Wie had ooit kunnen denken dat deze twee Scandinavische vlaggenschepen, na een Amerikaanse periode, in enkele weken tijd in respectievelijk Nederlandse en Chinese handen zouden terechtkomen?
SAAB
Dat General Motors (GM) zich wilde ontdoen van Saab is al lang gekend en al een hele tijd zijn er speculaties over het lot van Svenska Aeroplan Aktiebolaget, zoals Saab voluit heet.
Saab startte in de Zweedse stad Trolhättan in 1937 als fabrikant van militaire vliegtuigen en op het einde van de 1940’er jaren werd het assortiment uitgebreid met personenwagens. In 1990 splitste het bedrijf, dat inmiddels eigenaar was geworden van vrachtwagenfabrikant Scania, zich in twee: Saab voor wat vliegtuigbouw betreft en Saab Automobile. Tien jaar later was laatstgenoemd bedrijf overgenomen door GM en 9 jaar later, in 2009 dus, zette GM zijn dochter Saab in de etalage.
In de herfst van 2009 was de Zweed Christian von Koenigsegg van plan zijn aanbod van peperdure sportwagens uit te breiden met Saab. De onderhandelingen met GM liepen vast en even zag het er slecht uit voor Saab, dat begon te vrezen voor zijn voortbestaan. Tot Spyker Cars NV uit Zeewolde de verlossende stap zette en op 26 januari 2010 een deal sloot met GM. Voor 74 miljoen USD (55 miljoen euro) cash en preferente aandelen voor 326 miljoen dollar (242 miljoen euro) van het nieuwe bedrijf Saab Spyker Automobiles veranderde Saab van eigenaar.
De koers van Saab reageerde eerst negatief maar herstelde zich dan. Spyker Cars schoot de hoogte in van ca 2 tot ca 5,5 euro en viel dan abrupt terug tot ca 3 euro.
Dat het aandeel Spyker zich in 2009 vrijwel zijwaarts bewoog rond het 2 euroniveau heeft alles te maken met de geringe verwachtingen van de beleggers. Immers, sinds deze onderneming in 2004 beursgenoteerd is, werd nog nooit winst gemaakt. In 2009 kon Spyker 23 wagens (van 150.000 euro of meer per stuk) leveren.
De kosten overtroffen echter de baten, zodat Spyker voor 2009 een nettoverlies van 8,7 miljoen euro moest incasseren.
Voor Spyker betekent de overname van Saab een enorme uitdaging. Zal de nieuwe structuur eindelijk zorgen voor zwarte cijfers?
VOLVO
Op 28 maart 2010 maakten de media bekend, dat Ford-dochter Volvo in handen was gekomen van het Chinese Geely.
Volvo Pesonenvagnar AB werd in de Zweedse stad Göteborg opgericht in 1927. Het bedrijf kreeg een Latijnse naam, want ‘volvo’ betekent zoveel als ‘ik draai rond’ of ‘ik rol’. En Volvo bleef onder Zweedse vlag rollen tot het in 1999 belandde onder de toen al wat gehavende vleugels van Ford Motor Company. In 2008 stond het water tot aan Fords lippen en kon de Amerikaanse autobouwer niets anders dan Volvo te koop zetten. Het jaar erop maakte het Chinese Geely bekend, interesse te hebben voor Volvo en de rest is geschiedenis.
Geely betaalde 1.8 miljard dollar (1,3 miljard euro) voor de overname en maakte op die manier de financiële put van Ford wat minder diep. Op de keper beschouwd deed Geely een koopje, want in 1999 betaalde Ford 6,5 miljard dollar, dus 3,6 maal meer, voor Volvo.
Geely startte in 1986 in Sjanghai als fabrikant van koelkasten. Later kwamen daar motorfietsen bij en in 1998 rolden de eerste auto’s van de band. Hoewel het bedrijf per jaar honderdduizenden wagens verkoopt (ca 355.000 in 2009), is er op de Europese en de Noord-Amerikaanse markten nog geen enkele Geely te zien. De reden is dat de auto’s niet voldoen aan de Westerse normen voor veiligheid en emissie van CO2. Misschien zien we in 2011 Geely’s op onze wegen, maar zeker is dat niet.
De deal had al rond kunnen zijn in december 2009, maar om tactische redenen werd gewacht tot 28 maart 2010, omdat gedurende dit weekend de Chinese vicepresident Xi Jinping op staatsbezoek was in Zweden. Naar verluidt vindt China Volvo interessant omdat het merk ‘moderne techniek verbindt met grote prestige in China’.
Volgens zegslieden van Geely is er geen gevaar voor de arbeidsplaatsen in de Volvo-vestigingen in Zweden, België, China, Maleisië en Thailand.
Zoals u hierboven kunt zien, zijn de aandeelhouders opgelucht over de gezette stap. En nu maar afwachten hoe Geely het zal aanpakken met zijn paradepaardje.
Jan Van Besauw
Publicist voor US Markets
________________________________________
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets o.m. columns, nieuwsberichten en artikelen over diverse onderwerpen. Hij heeft op het moment van schrijven geen materieel belang of bezit in de besproken bedrijven of beleggingsinstrumenten.