Gered door hun zintuigen
Niemand kan onverschillig blijven bij de ontzettende ramp van Tweede Kerstdag 2004. De beelden die ons toekwamen via tv, internet of kranten staan voor altijd in ons geheugen gegrift. Ze zijn een gruwelijke uitvergroting van de beelden van februari 1953, toen de Nederlandse dijken braken onder het beukend geweld van stormen. Meer dan 1.800 doden vielen toen te betreuren, vele duizenden daklozen, onnoemelijke materiële schade. En veel dierenleed.
Het valt op, dat de tsunami geen dierlijke slachtoffers heeft gemaakt. Nergens zie je een verdronken hert, jakhals, buffel, laat staan olifant of tijger. Hoe is zoiets mogelijk? Wel, uit het gedrag van dieren die in de getroffen gebieden leefden als werkdier, in het wild of in een zoo is gebleken dat ze nog voor het moment dat de aardschok door de mensen gevoeld werd, al paniekgedrag vertoonden. Nog voor de tsunami zichtbaar werd, vluchtten ze naar veilige plekken.
Dieren, zeker wilde dieren, hebben veel gevoeliger zintuigen dan de mensen. Ondermeer het gehoor is vele malen scherper. Ze konden waarschijnlijk de aanstormende golf horen, het ongewone geluid interpreteerden ze als een waarschuwing en ze reageerden navenant.
Nochtans, de mens heeft ook heel gevoelige zintuigen, zij het dan kunstmatige. Seismologen kunnen elke beving in de aardkorst registreren en interpreteren. Oceanologen kunnen berekenen hoe hevig de tsunami zal zijn als gevolg van een zeebeving. Men had dus Indië, Indonesië, de Maldiven, Maleisië, Myanmar (Birma), Somalië, Sri Lanka en Thailand kunnen verwittigen. De satelliet NOAA heeft trouwens de tsnunami gefilmd. Wat is er misgegaan?
Waarnemen is één, reageren is twee. En om te reageren was geen dispositief ter plaatse. Het wordt hoog tijd dat we onze gevoelige instrumenten gaan linken aan een snel en efficiënt waarschuwingssysteem in alle landen die risico’s lopen. Zodat men daar in de toekomst ook gered kan worden door de zintuigen, ook al zijn die opgebouwd uit scanners en printplaten.
US Markets