In overeenstemming met haar verantwoordelijkheden geeft de Economische Commissie geregeld haar vooruitzichten voor de Europese economie. En als we deze commissie mogen geloven (en kunnen we anders?) wordt 2008 geen jaar om over te juichen.Economie EU onder druk
De groei van de EU is aan vertraging toe. Dat blijkt uit de vooruitzichten van de Europese Commissie (EC), waarvan sinds november 2004 José Barroso, ex-premier van Portugal, de voorzitter is. Een van de taken van de EC is het maken van vooruitzichten voor de economie van de ganse Europese Unie (EU) en de eurozone, waartoe 15 van de 27 EU-lidstaten behoren. Voor alle duidelijkheid: er zijn ook nog kleine tot heel kleine landen, die niet tot de EU behoren, die ook de euro hebben ingevoerd (Montenegro, Kosovo, San Marino, Monaco, San Marino en Vaticaanstad). Ook Andorra heeft plannen om zijn mengelmoes van Franse franken en Spaanse peseta’s in een Pyrenese rotskloof te dumpen ten voordele van de euro.
Terug naar de EC en haar voorspellingen. Vorige week donderdag 21 februari 2008 schroefde de EC haar groeiverwachting voor de eurozone (15 landen, zie hoger) terug van de 2,2% die ze in de herfst van 2007 nog voorspelde naar 1,8%. Dit is een gevoelige tik van 0,4% die neerkomt op meer dan ‑18% van het oorspronkelijke groeicijfer. Voor de ganse EU zou de groei iets beter zijn, ongeveer 2%.
De verminderde groeiverwachtingen zijn gekoppeld aan gevoelige prijsstijgingen, te merken aan de inflatie die dit jaar 2,6% kan bereiken dit jaar.
‘De forse tegenwind die de Europese economie hindert heeft een mondiale oorsprong.’ Aan het woord is de Spanjaard Joaquin Almunia, eurocommissaris economie. Hij wijst op de kredietcrisis van de VS met de subprime-problematiek op kop, die in alle belangrijke financiële markten ter wereld schokgolven heeft veroorzaakt. Daarbovenop komen de immer stijgende voedsel- en olieprijzen. Voor sommige EU-landen zijn de groeivooruitzichten voor 2008 ronduit somber: het VK moet het stellen met 1,7%, Italië met slechts 0,7%.
De EC verklaart niet in staat te zijn om de prijzen van de voeding, noch deze van de olie te beïnvloeden. Het enige wat ze kan doen, is de regeringen en de bedrijven te verwittigen voor te grote salarisverhogingen. Dit zullen ze niet graag horen in syndicale kringen, zeker net op het ogenblik dat de Europese Confederatie van Syndicaten een campagne lanceert ten voordele van verloning, vooral met het oog op het verhogen van de koopkracht.
Je kunt er donder op zeggen, dat het standpunt van de EC niet op gejuich onthaald wordt. En het laatste wat onze toch al niet zo echt florerende economie kan hebben is de ene stakingsgolf op de andere.
Er komt dus (meer) druk op de Europese ketel.
Jan Van Besauw
Publicist voor US Markets
25 februari 2008.
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets o.m. columns, nieuwsberichten en artikels over uiteenlopende onderwerpen.
Reacties kunt u sturen naar: jan@usmarkets.nl