De vele mythen van Warren Buffett

War­ren Buf­fett is de meest ver­heer­lijk­te en gere­specteerde beleg­ger aller tij­den. En terecht. Hij werd immers de rijk­ste man van de wereld met het kiezen van de juiste aan­de­len. Voor de gemid­delde beleg­ger is War­ren Buf­fett een zuinige man met een neus voor goed­kope aan­de­len. Hij kiest gewoon ​“waarde-aan­de­len” en laat deze lopen, toch?

De mythe rond War­ren Buf­fett is enorm. Een hele gen­er­atie van beleg­gers wordt mis­leid door het idee dat waarde-aan­de­len kopen en zo lang mogelijk houden, de enige manier is om grote rijk­dom te ver­w­er­ven. Met de slechte resul­tat­en van de laat­ste tien jaar gaan beleg­gers twi­jfe­len aan Buf­fett. De werke­lijkheid is, zoals zo vaak, veel com­plex­er. Een van de eerste hedge­fond­sen (De Buf­fett Part­ner­ship Ltd), werd gebruikt om Berk­shire Hath­away op te kopen. Buf­fett is daarmee niets anders dan een hedge fund man­ag­er. Buffett’s part­ners betal­en 25% over de winst, waar­door Buf­fet snel rijk kon wor­den. Buf­fett werkt vaak met geleend geld om een hef­boom te creëren. Een van zijn aankopen was Demp­ster Mill, waarin Buf­fett als het eerste bek­ende activis­tis­che hedge fund zijn eigen man­age­ment bin­nen het bedri­jf installeerde. Het kopen van Berk­shire Hath­away ging op een vergelijk­bare manier. De pre­mies en de kasstroom uit zijn verzek­er­ings­bedri­jf gebruikt hij om te kun­nen investeren in onder andere een aan­tal (korte en lange ter­mi­jn) com­plexe investerin­gen op de derivat­en- en oblig­atiemark­ten. Gold­man Sachs en Gen­er­al Elec­tric wer­den in 2008 de duim­schroeven vakkundig aange­draaid, zoals alleen de agressief­ste ​‘dis­tressed debt hedge funds’ doen. War­ren Buf­fett is een van de groot­ste en slim­ste beleg­gers, maar er komt veel meer bij kijken om de rijk­ste man ter wereld te wor­den dan wat jaarver­sla­gen lezen, de aan­de­len te kopen en deze zo lang mogelijk vast houden. ​‘Buy and Hold’ had u de laat­ste 100 jaar net 5% koerssti­jging per jaar opgeleverd en de afgelopen week was daar­bij een magere week. De Dow is op weg naar de top van jan­u­ari, maar het derde Fibonac­ci retrace­ment lev­el, geme­ten vanaf de top van jan­u­ari naar het dieptepunt van feb­ru­ari, zorgt daar­bij voor weer­stand. De S&P500 en de Nas­daq con­solid­eren eve­neens rond het 61,8%-Fibonacci retrace­ment level.

Rente con­solideert in dal­ende trend

De rente zette in 2008 de dal­ende trend opnieuw in vanaf een top rond 4,85%. De ver­goed­ing voor oblig­atie­lenin­gen laat een lange ter­mi­jn dal­ende trend zien, met bij tijd en wijle forse uit­sla­gen. Om de top van 2009 te bereiken rond 3,2% heeft de rente nog een lange weg te gaan. Ondanks de recente oplev­ing vanaf een niveau van 2,11% naar 2,39% lijkt de bodem nog niet in zicht. Zolang de top van 2010 niet is door­bro­ken, bli­jft het effec­tieve ren­de­ment van de staat­soblig­aties in een hard­nekkige dal­ende trend.

Goud con­solideert rond record­niveau

Goud bereik­te in decem­ber een record­niveau in dol­lars even boven $ 1200 per troy ounce (31,1 gram), maar liet daar­na het gas los, mede van­wege de aantrekkende dol­lar. Goud bereik­te vorige week in euro’s uitge­drukt een nieuw record. Hier­mee laat goud de aan­de­len­beurzen sinds 2000 over­tu­igend achter zich. Dit is overi­gens niet alti­jd zo geweest: het laat­ste gouden tien­t­je werd in 1933 ges­la­gen en had inder­ti­jd een waarde van 10 gulden oftewel € 4,54. Een gouden tien­t­je verte­gen­wo­ordigt nu een waarde van cir­ca € 170. De goud­pri­js is over de afgelopen 77 jaar gemid­deld 4,82% geste­gen, aanzien­lijk min­der dan een beleg­ging in aan­de­len. Op 2 jan­u­ari 1933 stond de S&P500 op 6,67 pun­ten. De gemid­delde jaar­lijkse sti­jging van aan­de­len is dus 6,91% geweest. Boven­di­en zou u ook nog div­i­den­den hebben ont­van­gen. De afgelopen tien jaar waren echter gouden tij­den voor beleg­gers in het blink­ende edelmetaal.

Eurostoxx50 dicht koer­shi­aat

De Eurostoxx50 zette in maart 2009 een indruk­wekkende ral­ly in en scherpte in jan­u­ari zelfs het record verder aan. Vanaf deze top, even boven 3000 pun­ten, trapte de brede Europese index hard op de rem. De index door­brak daar­bij neer­waarts de sti­j­gende ste­un­li­jn vanaf maart en zak­te boven­di­en onder de bodems van het najaar van 2009. Het eerste Fibonac­ci retrace­ment lev­el, geme­ten vanaf de bodem van juli 2009 tot aan de top van 2010, werd door­bro­ken. De vol­gende Fibonac­ci retrace­ment lev­els wis­ten een verdere val (vooral­snog) te voorkomen. De index veerde op 8 feb­ru­ari over­tu­igend op en vor­mde ver­vol­gens zelfs een ​‘island rever­sal’. De afgelopen dagen nam de Eurostoxx50 opnieuw gas terug en sloot het gevor­mde koer­shi­aat, het­geen niet bemoedi­gend is. De DAX sloot eve­neens het koer­shi­aat en geeft daarmee aan dat er nog weinig kracht achter de sti­jging zit. De CAC40 viel ook terug en wist ook niet boven het koer­shi­aat te bli­jven. De CAC40 leek vast­besloten op weg naar de top van feb­ru­ari. Het ent­hou­si­asme dat bij de vor­men van het koer­shi­aat werd getoond, zal dan echter opnieuw getoond dienen te wor­den. In ieder geval dient de Franse index dan boven de bodems van novem­ber en feb­ru­ari te blijven.

Met vrien­delijke groet,
www​.beurs​bul​letin​.nl

Harm van Wijk