Bij ons heeft het verkoopsucces van General Motors in de afgelopen maand juni een wrange nasmaak gelaten. Er kan een gevaarlijke euforische toestand gecreëerd zijn, die even de wezenlijke problematiek rond de autoreus heeft doen vergeten. Of heeft GM nog troeven om uit te spelen? Dan wordt het wel tijd hiervoor… Waar wil General Motors eigenlijk heen?
In ons nieuwsbericht van gisteren 3 juli hadden we het over de spectaculaire verkoop die de VS-autosector kende in de maand juni.
Koploper was General Motors dankzij een ongezien discountprogramma. Voor een prikje (nou, ja) vlogen de trucks, SUV’s (sports-utility vehicles, een veredeld soort volumewagens) en de personenauto’s de deur uit. Gevolg: een recordmaand voor GM.
Koploper was General Motors dankzij een ongezien discountprogramma. Voor een prikje (nou, ja) vlogen de trucks, SUV’s (sports-utility vehicles, een veredeld soort volumewagens) en de personenauto’s de deur uit. Gevolg: een recordmaand voor GM.
Even zijn de beleggers vergeten, dat autofabrikant número uno een Chapter 11 boven het hoofd hangt. Dat de GM-obligaties tot junk gedegradeerd zijn. Dat de sociale lasten gigantisch zijn. Dat er onlangs nog serieuze kwaliteitsproblemen waren. Dat de SEC zich vragen stelt bij de boekhouding.
Nu is het juli. De monsterdiscount is voorbij. Business as usual. Denkt het GM-management dat de verkoop zal blijven stijgen, door een soort momentum-effect? Of willen ze binnenkort een gelijkaardige stunt uithalen? Dat zal de financiële situatie van het bedrijf, die nu al zo benard is, niet ten goede komen.
Wat steekt achter dit alles? Volgt het management een uitgekiend plan? Of zit achter hetgeen in juni gebeurde de heer Kerkorian, die 9% van de GM-aandelen bezit? Voor zover wij weten, is Kerkorian eerder voorstander van een bezuinigingspolitiek. Maar je weet maar nooit…
Hoe dan ook, wij voelen ons niet behaaglijk bij de recente gebeurtenissen rond GM. Het lijkt meer en meer op dansen op een slap koord en er zijn er niet veel die dit kunnen.
Jan Van Besauw
US Markets