Het ongebreidelde leengedrag van de consument in de VS is een fenomeen, dat de overheid van dit land al langer zorgen baart en in het Westen met argusogen wordt bekeken. Vooral de laatste jaren heeft de lage basisrente het ontlenen van geld nog minder duur gemaakt, met recordniveaus van schulden tot gevolg.
VS-consument bedolven onder schulden
We bekijken het fenomeen van de zich opstapelende schuldenlast in de VS van iets naderbij en wel op vier vlakken:
- wonen
- auto
- studeren
- kredietkaarten
Het aantal hypothecaire leningen is al aan het toenemen sinds 2003 en het laatste kwartaal was de waarde ontleend kapitaal gestegen met 13% t.o.v. het vorige kwartaal. Dit geeft aanleiding tot inflatievrees en dat vind je terug in de hypothecaire interesten. Hypoteekgigant Fannie Mae hanteerde vorig jaar 5,24% voor een lening op 15 jaar. Sinds vorige week is dat 5,54% geworden. En voor leningen op 30 jaar is de interest gestegen van 5,82 naar 5,98 (om niet te moeten zeggen 6) %.
Onder impuls van de spectaculaire actie van General Motors, gevolgd door de concurrentie, werd dit jaar een record aantal wagens verkocht, nl. bijna 21 miljoen stuks. Het geld dat voor al deze aankopen ontleend werd, wordt in 88% van de gevallen terugbetaald over minstens 48 maanden, waarvan in 45% van de gevallen de afbetaling 60 maanden duurt.
In deze post-Katrina periode is de mot wat gekomen in de autoverkoop. Met oog op de nasleep van Katrina, de nog altijd dure benzine en de verminderde economische zekerheid vragen velen zich af, hoe al die afbetalingen zullen verlopen.
Het inschrijvingsgeld van universiteiten is de laatste jaren erg gestegen en bedragen van 40.000 $ per jaar zijn geen uitzonderingen. De studietoelageverstrekker Sallie Mae (NYSE: SLM) meldt dat 61% van de studenten die een bachelordiploma willen behalen afhangen van een door SLM verstrekte lening. Volgens Nellie Mae, eveneens een verstrekker van studietoelagen, is de gemiddelde schuld van een student 23.700 $. Vanaf het eerste loon moet dit bedrag afgelost worden…
Een gemiddeld gezin in de VS heeft 19 à 20 bank- en credit cards. Al dit plastic staat tegenover een schuld per gezin van gemiddeld 9.312 dollar (7.725 euro). Dat is een stijging met 116% in de loop van 10 jaar. Goedkoop is dat niet: in augustus was de interest op jaarbasis 11,56%, in september kwam er 0,28% bij tot 11,84%. Vorig jaar werd er in de VS door de huishoudens 127 miljard $ (105 miljard euro) betaald via bank- en kredietkaarten en voor dit jaar verwacht men 161 miljard $ (134 miljard euro). Dat is niet mis en velen onderschatten blijkbaar de draagwijdte van zulke schuld. Daarom dat het vorige kwartaal de delicten omtrent deze kaarten een record hebben bereikt van 4,8% nooit betaalde rekeningen.
Huizen, auto’s, studeren, kopen op krediet: het zijn enkele treffende voorbeelden van het leengedrag in de VS. Er ontstaat te veel spanning tussen wat je verdient en hetgeen je werkelijk hebt om alles te betalen. De enige remedie om deze toestand te saneren, is het ontlenen ontmoedigen. Hoe doe je dat? Juist, door het geld duurder te maken, dus de basisrente omhoog schroeven.
Voor de Federal Reserve is het dansen op een slappe koord, want als je de rente verhoogt begint de industrie te klagen over de duurdere investeringen enz. Toch lijkt dit voor ons de enige manier om de gemiddelde Amerikaan bij te sturen in zijn consumptiegedrag en hem een lang vergeten voorwerp te laten herontdekken: zijn spaarpot.
Jan Van Besauw
Columnist voor US Markets
Ondergetekende is gepensioneerd marketing manager beeldvormingssystemen.
Hij heeft in geen enkel van de eventueel geciteerde aandelen of gelijk welk andere vorm van beleggingsinstrumenten een eigen positie.