“The Lone Trader” is terug met een spraakmakend verhaal, hebt u ook een anoniem verhaal? Stuur het maar naar ons toe, dan publiceren wij het anoniem .. Jaren geleden liet the lone trader zich overhalen om lid te worden van een beleggersclub. Het is hem zuur opgebroken. Gelukkig kwam er wel een min of meer happy end …
Mijn beleggersclub-avontuur
Laat ik jullie iets vertellen over de tijd dat ik lid was van een beleggersclub. Club, niet clubje, want we waren met z’n 150’en. Het begon in het jaar 1996. De beurzen deden het relatief goed, er was nog geen sprake van technologiebubbels. Integendeel, tech was hét van hét. Jaap, Tom, Henk en nog enkele andere vrienden hadden mij, normaliter een eenzaat op beleggingsgebied, ertoe kunnen overhalen me aan te sluiten bij een club onder het voorzitterschap van Wim, een accountant en misschien daarom een pietje precies. Toch niet precies genoeg, maar daarover later meer.
Op de eerste bijeenkomst in het zaaltje achter taverne ‘De Gulden Swaene’ in een stadje in het oosten des lands hadden zich ongeveer 30 enthousiastelingen verzameld. We zouden elkaar om de 14 dagen zien en de tijd ertussen rondneuzen in het aandelenaanbod. Het resultaat van ons speurwerk moesten we dan vertalen in een aankoopadvies, dat na grondige bespreking al dan niet uitgevoerd zou worden. Ook kwamen we overeen, ieder een bedrag van 30.000 gulden (ca 13.425 euro) over te maken op de bankrekening van de club.
Wie kon met deze rekening werken? Vanwege de club steeds 2 personen. Vanwege de bank slechts 1, een beleggingsexpert, die we mijnheer Oscar zullen noemen.
En het ging goed. De transacties rendeerden, het aantal leden zwol aan en na 6 maanden waren we met 150, die ieder 145.000 gulden (bijna 64.900 euro) op de clubrekening hadden gestort. Een tweetal jaren later was ons gemeenschappelijk kapitaal aangegroeid tot ca 44,7 miljoen gulden (20 miljoen euro)! Everybody happy, we waren goed bezig. Dachten we.
Tot op een onzalige dag Wim een spoedvergadering moest bijeenroepen. Aan zijn gezicht konden we zien dat er iets grondig mis was. Zijn pietje precies-ego was zwaar gekwetst. Na wat rond de pot draaierij liet hij ons weten, dat de bank slechts nieuws had voor ons. Ons clubkapitaal was opeens gedaald tot zowat 13 miljoen euro, 33% lager dan enkele dagen geleden. Wat was er gebeurd? Mijnheer Oscar, de expert van de bank, was op z’n eentje wat gaan rommelen met onze guldens. Hij had als vertrouwenspersoon immers volmacht op onze rekening, kwestie van snel te reageren als het nodig mocht blijken. Met in z’n achterhoofd de voortdurende stijging van de beurzen in 1996, 1997 en 1998 had hij een aanzienlijke portie van ons geld belegd op de Optiebeurs. Want opties hebben het befaamde hefboomeffect. Maar een hefboom kan in 2 richtingen werken en dat was nu gebeurd. Tot mijnheer Oscars verbazing hadden de beurzen hun noordwaartse neigingen opgegeven, maakten opeens een bocht van 180 graden en daar ging ons geld, verdampt tot nevel in het beurswalhalla.
Mijnheer Oscar werd op het matje geroepen door onze club. Hij verontschuldigde zich duizend maal en beloofde dat hij het goed ging maken. Ook overspoelde hij ons met een lawine van tabellen en grafieken om aan te tonen dat de slapte op de beurzen van zeer tijdelijke aard zou zijn enzovoort. Enfin, wij hadden nog altijd vertrouwen in Oscar. Wij gaven nog geregeld aankooporders. Wat ons ergerde, was dat de heer Oscar ze soms gedeeltelijk uitvoerde en zich bleef toeleggen op opties. Telkens had hij een enorme uitleg voor zijn eigenmachtige beslissingen. En wij hadden nog altijd geduld, wij bleven hopen op een ommekeer in het gedrag van de koersen.
Helaas. Enkele maanden later was ons patrimonium geslonken tot zowat 1⁄2 miljoen euro, een schijntje van wat het ooit was. Er volgden bitsige gesprekken met de bankdirectie. Uiteindelijk moest de bank toegeven dat de heer Oscar zijn boekje te buiten was gegaan. Als compensatie maakte de bank 9 miljoen euro over op onze clubrekening,waarop intussen terug 1 miljoen euro stond. Zonder veel omhaal werd de club opgeheven en ieder kreeg zijn oorspronkelijke inleg bij benadering terug.
Uiteindelijk is deze geschiedenis voor mij niet zo slecht afgelopen. Maar ik had mijn spaarcenten beter op een spaarboekje gezet, dan had ik toch nog 2 Ã 3% per jaar gehad… Affijn, na dit mislukte clubavontuur ben ik nog meer lone trader dan ooit.
The lone trader,