Ex-Société Générale trader en fraudeur Jérôme Kerviel heeft te horen gekregen wat het verdict van de rechters is. De gevangenisstraf tot daar toe, maar voor de boete van 4,9 miljard euro zal hij toch nog wat moeten sparen.
Op dinsdag 5 oktober 2010 viel (voorlopig?) het doek over de zaak-Kerviel. De ex-trader bij Société Générale (SG) kreeg te horen dat hij een celstraf van 5 jaar had gekregen, waarvan 3 jaar effectief. De rechter voegde er min of meer terloops aan toe, dat hij het bedrag dat SG door zijn malversaties verloren had, volledig moest terugbetalen. Tegen dit vonnis ging Kerviels verdediging onmiddellijk in beroep.
Het was hoe dan ook even slikken voor Jérôme, want het bedrag, dus de boete, in kwestie is 4,9 miljard euro. Even iets berekenen. Zijn huidige maandsalaris is volgens de media (o.m. de krant Le Figaro) 2.300 euro. Stel dat hij zijn gevangenisstraf niet moet uitzitten en dus van nu af aan de helft van zijn salaris (hij moet tenslotte ergens kunnen van leven) maandelijks stort om zijn schuld af te lossen. Dan is zijn afbetalingstermijn 355.000 jaar (we hebben geen rekening gehouden met schrikkeljaren, we gaan nu niet moeilijk doen). Als we een periode van 355.000 jaar terugkeren naar het verleden, dan belanden we in de tijd van de wolharige neushoorn, de mammoet en de holenbeer, toen onze heel verre voorzaten in groep op jacht gingen en zo de voordelen van teamwork ontdekten. Dit maar om aan te tonen dat Kerviel nog heel, heel lang moet afbetalen.
Een ander idee van hoeveel 4,9 miljard euro wel is: stel dat hij op een stoeltje zit naast een enorme stapel 1 euromunten en dat hij elke seconde er één van neemt en in een bak gooit. Dan is hij hiermee iets meer dan 155 jaar bezig, dag en nacht, 24 uur op 24.
Dat Kerviel zijn schuld nooit zal terugbetalen, dat is zeker. Hij heeft al lang voor zijn proces laten weten, dat hij geen kapitaal of andere bezittingen heeft en dat hij van de 4,9 miljard euro die door zijn toedoen in rook opgingen, er ook nooit één eurocent in zijn zak heeft gestoken.
Als na de uitspraak in beroep deze boete gehandhaafd blijft, gebeurt naar alle waarschijnlijkheid het volgende. De rechtbank zal accepteren dat hij geen vermogen heeft en zal door een deurwaarder laten nagaan wat zijn bezittingen zijn. Deze gaan onder de hamer en de opbrengst dient voor het betalen van de schuldeisers, de fiscus voorop. Wetende dat Kerviel niet bulkt van de euro’s, blijft er zo goed als zeker geen enkele euro over voor zijn gedupeerde ex-werkgever, de SG.
Waarom dan al dit gedoe, als het toch duidelijk is dat de schuld nooit zal worden terugbetaald? Heel de show met het vonnis van 4,9 miljard, de onvermogend verklaring enzovoort zal voor SG het pad effenen naar fiscaal voordeel. Immers, de SG zal die 4,9 miljard kunnen boeken als een verliespost, op die manier haar omzet gevoelig zien dalen en dus minder belastingen te betalen hebben.
In lijn met het klaarblijkelijke fiscale voordeel liet de dag na het proces de SG weten, niet zover te gaan om die 4,9 miljard euro daadwerkelijk te eisen. Moeten we nu ontroerd een traan wegpinken wegens zoveel generositeit? Welnee. De SG zou zich beperken tot het incasseren van alle financiële voordelen, die Kerviel zou verwerven als gevolg van zijn fraude. Dan kan gaan over royalty’s van interviews door de media, optredens voor de tv en inkomsten uit de publicatie van zijn boek of boeken. Want Kerviel heeft een boek klaar over zijn belevenissen bij SG, getiteld L’engrenage, mémoire d’un trader ( Het raderwerk, herinneringen van een trader). Bij monde van zijn advocaat heeft Kerviel al laten weten niet te onderhandelen over deze materie. Deze advocaat voegt eraan toe, dat zijn cliënt geen schulden heeft tegenover zijn ex-werkgever.
Vreemde redenering, denkt u? Nu de politiek zich met de affaire gaat bemoeien, wordt het nog vreemder. Zo is president Sarkozy woedend uitgevaren tegen de ex-algemeen directeur van SG, de heer Daniel Bouton, omdat hij toen Kerviels bedrog aan het licht kwam (januari 2008) niet grondig werd ingelicht. Toen hij als antwoord kreeg, dat de SG eventuele lekken wilden beperken en hij dus beschouwd werd als iemand die loslippig is, werd de Franse president er niet kalmer op.
Nu komt ook mevrouw Ségolène Royal, in 2007 de socialistische tegenkandidaat voor het presidentschap en nog altijd politieke tegenstandster van Nicolas Sarkozy, haar opinie over het proces-Kerviel ventileren.
Zij vindt de rechterlijke uitspraak van 4,9 miljard euro ‘très étrange’. Om te onderlijnen hoe ‘étrange’ ze het vindt, voegt ze eraan toe dat ‘de SG steeds de reputatie had om risico’s te kunnen beheersen, maar dat iemand helemaal alleen tussen de mazen van het net is kunnen glippen om te ontsnappen aan alle controle’. Zij gaat uit van twee mogelijkheden. We laten haar aan het woord. ‘Ofwel heeft men hem laten doen, omdat hij gedurende een bepaalde periode veel inkomsten creëerde voor de SG. Toen het niet meer zo vlotte, heeft men bij SG de ogen gesloten, met het bekende catastrofale gevolg. Ofwel heeft de keten van controles bij SG ernstig tekort geschoten. Het is het proces in beroep dat hierin duidelijkheid moet brengen.’
En met deze redenering van mevrouw Royal is eigenlijk momenteel alles gezegd. Jérôme Kerviel verschijnt op 8 juni 2011 opnieuw in de rechtbank voor zijn proces in beroep. Wat de uitspraak zal zijn, is voer voor speculatie. De gevangenisstraf kan verkort of verlengd worden, die boete van 4,9 miljard euro kan kwijtgescholden, verminderd of gehandhaafd blijven.
Het lijkt ons best, dat hij nu al begint te sparen.
Jan Van Besauw
Publicist voor US Markets
________________________________________
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets o.m. columns, nieuwsberichten en artikels over uiteenlopende onderwerpen.