De tot op heden grootste bankfraudeur ooit probeert een teruggetrokken bestaan te leiden, maar hij is een mediafiguur tegen wil en dank. In afwachting van zijn proces azen zowel hogescholen als reclamebureaus op zijn naambekendheid.
Kerviel, één jaar na de feiten
Het was zaterdag 24 januari 2009 dag op dag een jaar geleden, dat de Franse grootbank Société Générale liet weten, dat een van haar traders een verlies had veroorzaakt van
4,9 miljard euro wegens foutieve transacties.
Over de situatie van ex-trader Jérôme Kerviel, nog maar net 32 jaar geworden, gaven we u een update in het artikel Nieuws van de man van 5 miljard van 15 juni 2008.
Inmiddels is Kerviel begonnen met een gecompliceerd spelletje om zijn vroegere werkgever en collega’s in diskrediet te brengen. Tot op heden ving hij bot, maar hij geeft niet op. Een relaas over een raadselachtige figuur.
De bekendste trader van Frankrijk houdt zich zo goed mogelijk afgeschermd van de pers. Nochtans heeft hij geen reden (voor zover bekend) om zich te verbergen, want hij heeft zijn ‘foutje’ toegegeven. Tot op vandaag is hij 37 maal ondervraagd geweest en op vridag 23 januari 2009 was er een confrontatie met zijn vorige chef bij de Société Générale, Eric Cordelle. Deze laatste werd op 23 mei 2008 ontslagen maar hij blijft mordicus beweren, dat Jérôme Kerviel ‘indécelable’ is, wat we best kunnen vertalen als ‘niet te doorzien’. Na deze confrontatie werd het onderzoek afgesloten en is de procedure gestart, om Kerviel voor de correctionele rechtbank te brengen.
Het afgelopen jaar is hij uitgegroeid tot een ster van de media en dit tegen wil en dank. Tot welke vreemde situaties dit heeft geleid en nog leidt proberen we duidelijk te maken.
Om te beginnen leeft Kerviel een teruggetrokken bestaan als bediende in een informaticabedrijf in de regio van Parijs. Daar probeert hij niet op te vallen, neemt geen deel aan het uitgangsleven en als hij gaat eten, gebruikt hij er zijn maaltijdcheques voor. Toch merken zijn collega’s dat, ondanks de ijver waarmee hij zijn werk doet, hij zijn verleden als trader nog niet achter zich heeft gelaten. Er zijn bepaalde houdingen en reacties die daarop wijzen.
De buitenwereld heeft hem anderzijds wel ontdekt. Zo heeft de prestigieuze Amerikaanse Harvard University hem per brief voorgesteld te komen lesgeven aan geselecteerde groepjes studenten. Ook zijn vanuit de financiële en zakenwereld werkaanbiedingen bij hem toegekomen. En bovendien is hij door diverse bedrijven verzocht om op te treden in reclamespotjes voor auto’s, huishoudtoestellen, confectiemode enz. Voor zover we weten heeft Kerviel alles afgewimpeld en staat hij ook geen interviews toe.
Het enige waarmee hij zich geconcentreerd bezighoudt is zijn dossier. Hij wordt bijgestaan door vier advocaten die werken op vrijwillige basis. In de loop van 2008 begon Kerviel meer en meer de verantwoordelijkheid van de bank in vraag te stellen, evenals de rol van zijn superieuren die hem maar zouden hebben laten begaan. Deze laatste elementen worden door de magistraten met klem tegengesproken. Zij stellen dat de manier van werken van Kerviel het mogelijk maakte, dat zijn enorme posities verborgen bleven voor de ‘normale’ controle. Als bewijs halen ze aan, dat zodra op 18, 19 en 20 januari 2008 aan het licht kwam wat er aan het gebeuren was, de bank onmiddellijk Kerviels activiteiten heeft geblokkeerd.
Het gerechtelijke apparaat in Frankrijk blijkt de bank in deze gelijk te geven en het is
Het lijkt onvermijdelijk dat Kerviel zich zal moeten verantwoorden voor een correctionele rechtbank.
Kerviel is door heel de ‘affaire van 4,9 miljard’ geen euro rijker geworden. Op het ogenblik dat zijn fraude bekend werd, stond op zijn spaarrekening 11.000 euro. Dit bedrag is onmiddellijk naar een andere bank (naar keuze van Kerviel) overgeschreven en ook alle andere rekeningen bij de Société Générale zijn overgezet.
Toch nog het volgende. Kerviel probeert het te doen uitschijnen, dat hij niet alleen heeft gehandeld. Uit zijn ondertussen omvangrijk dossier heeft hij een lijst van 67 namen gedestilleerd van personen uit diverse afdelingen van de Sociéte Générale, die allen op de hoogte zouden zijn van geweest van zijn transacties, offficiële en officieuze, vanaf 2005
tot 18 januari 2008. Maar hij heeft de onderzoeksrechter niet kunnen overtuigen.
Enkel de toenmalige assistent van Kerviel, de 23-jarige Thomas Mougard, is ervan verdacht medeplichtig te zijn geweest. Hij zou, op vraag van Kerviel, diens fictieve transacties hebben ingevoerd in het informaticasysteem van de bank. Trouwens, dit was de essentie van Kerviels systeem, zie nogmaals het hierboven aangehaalde artikel van 15 juni 2008. Mougard pleit onschuldig, maar zijn inbreng in de hele zaak wordt momenteel uitgespit. Nochtans ziet het ernaar uit, dat zijn rol niet veel of niets zal veranderen aan de verantwoordelijkheid van Kerviel.
Wanneer Jérôme Kerviel voor de rechter zal staan, is nog niet gekend. Maar dat het proces stof zal doen opwaaien, reken daar maar op.
Jan Van Besauw
Publicist voor US Markets
________________________________________
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets o.m. columns, nieuwsberichten en artikels over uiteenlopende onderwerpen.