Het recente ongeluk in de Golf van Mexico met een olieplatform, uitgebaat voor rekening van BP, zal ook zijn effect niet missen op het lot van de CEO van dit bedrijf.
Het zijn spannende tijden voor Tony Hayward, de CEO van BP. Het komt erop neer, dat de afloop van het drama met het ontplofte en gezonken boorplatform Speedwater Horizon beslissend dreigt te zijn over het verdere verloop van zijn carrière.
Bron: Wikipedia
De nu 53-jarige Tony Hayward (foto) ging in 1982 aan het werk bij BP als ingenieur, gespecialiseerd in oliewinning. BP was zijn eerste werkgever en zijn eerste job was meteen succesvol, want de ploeg waarvan hij deel uitmaakte ontdekte op Kerstdag een nieuwe oliebron voor de Schotse kust. Later zou hij zeggen dat die vondst zijn mooiste kerstgeschenk was. En met reden wellicht, want van toen af ging het bergop met de enthousiaste ingenieur, totdat hij in 2007, amper 50 jaar oud, CEO werd van de BP Group.
En nu, na 3 jaar en enkele maanden aan het hoofd te hebben gestaan van BP, kan het gezonken boorplatform voor hem zijn ‘Gulfgate’ worden. Er gingen
11 mensenlevens verloren en een groot deel van de zuid- en oostkust van de VS wordt bedreigd door een ongeziene natuurramp. Het platform werd gehuurd door BP en dus is deze firma de wettelijke exploitant ervan.
Welke verantwoordelijkheid heeft BP’s CEO hierbij? Indien aan het licht zou komen, dat slordigheden vanwege BP de reden voor de ramp zijn, bij voorbeeld. In het verleden heeft BP zich al schuldig gemaakt aan fouten op het vlak van goed beheer van haar installaties. De dood in 2005 van 15 mensen bij de explosie van een
BP-raffinaderij en de natuurramp in 2006 door weglekkende olie uit een stukgeroeste BP-pijplijn in Alaska zijn toegeschreven aan onvoldoende nauwgezetheid vanwege de firma. Toe Hayward ingelicht werd over de gebeurtenis op 20 april 2010 in de Golf van Mexico was zijn commentaar ‘waarmee hebben we dit verdiend?’
Toen hij in 2007 de algemene leiding over BP kreeg maakte hij sterk dat ‘van nu af aan zulke ongevallen tot het verleden behoren’. Over gans de firma moest het credo ‘safety first’ klinken.
Toch heeft Tony Hayward alles mee om geloofwaardig te zijn. Hij is van technieker opgeklommen tot CEO en intussen heeft hij de structuur gestroomlijnd en een reeks volgens hem overbodige hiërarchische tussenniveaus afgeschaft. Zijn medewerkers hebben de indruk, dat hij hun werk kent en één van hen is. Dit in contrast met de vorige CEO van BP, Lord John Browne. Deze laatste had een autocratische stijl van management en werd daarom de ‘zonnekoning’ genoemd. Hij had een voorliefde voor dure sigaren en exclusieve wijnen en was thuis in de Londense high society. Tony Hayward daarentegen drinkt liefst bier en kan zich het beste ontspannen tijdens een voetbalmatch.
Onder zijn CEO-schap slaagde BP erin, aartsrivaal Shell voorbij te steken op het vlak van productiviteit én een onberispelijk palmares voor te kunnen leggen wat veiligheid betreft. Tot die noodlottige 20ste april 2010.
Tony Hayward dat hij zal ge- en misschien ook veroordeeld worden op de afloop van hetgeen aanvankelijk afgedaan werd als een incident, maar is ontaard in een olievlek, groter dan België, die kan aanspoelen van Louisiana tot Alabama en van Florida tot Pennsylvania. Vier staten (Alabama, Florida, Louisiana en Mississippi) hebben de noodtoestand al uitgeroepen.
President Obama, die zich ter plaatse (Louisiana) is gaan vergewissen van de omvang van de olieramp, heeft zijn standpunt herhaald dat BP verantwoordelijk is en dat BP de rekening moet betalen.
Het aandeel van BP heeft sinds die noodlottige 20 april een ferme tik gekregen. Van de afloop van het oliedrama zal afhangen hoe snel het aandeel zich kan herstellen. Op dit ogenblik zite het er in alle geval niet rooskleurig uit.
Zelfs als Tony Hayward als CEO deze gebeurtenis overleeft, zal hij toch naar onze mening toch iets moeten inleveren van zijn jaarsalaris van £998.000 (€757.000) en kan zijn volgende bonus heel wat kleiner zijn dan deze van 2008, nl. £1.496.000 (€1.135.000).
Jan Van Besauw
Publicist voor US Markets
________________________________________
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets o.m. columns, nieuwsberichten en artikelen over diverse onderwerpen. Hij heeft op het moment van schrijven geen materieel belang of bezit in de besproken bedrijven of beleggingsinstrumenten.