Terwijl de Bush regering moeite heeft met de stijdt tegen het internationaal terrorisme knaagt er een veel stillere kracht aan de Amerikaanse globale invloed ... De groeiende economische macht van Azië ... We kennen de verhalen uit China al die veel commodities opslokt ... Edwin kijkt even naar welke prijs daarvoor moet worden betaald ...
Tijden veranderen.
Ooit heersten andere volken over deze aarde. Zo waren er de Romeinen, de Grieken en de Turken. In Zuid-Amerika waren er de Azteken en de Maya's terwijl dit in Egypte de Farao's waren. Maar ook revoluties zoals de Tsaren in Rusland en de burgeroorlog in de Verenigde Staten van weleer. Meer recent waren het de Duitsers die het derde rijk wilden stichten en denk hierbij ook aan de koude oorlog tussen de wereldmachten Amerika en Rusland. Tijden veranderen en ooit zal ook Amerika haar status als wereldmacht verliezen.
Elke wijziging van macht ging gepaard met een prijs, een prijs die per situatie verschilde maar vrijwel altijd ten kostte ging van vele ontelbare onschuldige mensenlevens. Ook de recente "vrijheid" in Iraq heeft zijn duidelijke gevolgen voor het land en zijn inwoners. Ook Zuid-Afrika heeft nog altijd moeite met zijn nieuw verworven vrijheid.
Op politiek gebied zijn er ook allerlei veranderingen aan de gang. Blair lijdt historische nederlaag rond terrorisme wet, Arnold Scharzenegger lijdt een gevoelige nederlaag rond zijn hervormingen en de Democraten winnen in Virginia en New Jersey, wat de problemen van Bush en de Republikeinen nog maar eens onderstreept.
De tekst hieronder is vrijwel een letterlijke vertaling van een stuk geschreven door Tyler Marshall van de Los Angeles Times.
De prijs voor de groei van Azië.
Terwijl de Bush regering moeite heeft met de strijdt tegen het internationaal terrorisme knaagt er een veel stillere kracht aan de Amerikaanse globale invloed: de groeiende economische macht van Azië. In toenemende mate beginnen ook andere naties de realiteit en potentie te zien van snelgroeiende commerciële banden met het Oosten.
Hierdoor lijkt Amerika niet langer meer de enige keuze en garantie voor economische groei en als politieke beschermer. Een voorbeeld van op een hoog niveau is de ontwikkelingen bij het Internationaal Atoom Energie agentschap in Wenen. Hun diplomaten hebben aangegeven dat de VS hun pogingen steunt om druk op Iran op te voeren om af te zien van de ontwikkeling van Nucleaire technologie.
De zaak is echter veel complexer geworden door Teheran's groeiende erkenning van China, India en Japan als toekomstige afzet markten voor hun olie en gas. China neemt al 14% van zijn olie af uit Iran en vorig jaar hebben de Chinezen een lange termijn deal van tientallen miljarden dollars gesloten met deze Islamitische Republiek. Beijing heeft al gedreigd, indien nodig, om haar veto te gebruiken in de U.N. Veiligheids Raad om Iran te beschermen tegen pogingen van de U.S. om sancties op te leggen tegen Iran.
Hoewel Teheran het zich niet kan veroorloven om het Westen te negeren, "heeft het al aanzienlijke banden met het Oosten", zei een diplomaat in een vergadering, die sprak onder de voorwaarde van anonimiteit.
Iran is zeker geen op zichzelf staand geval.
In Kazakhstan en in andere delen van Centraal Azië, zijn pogingen van de VS om democratie te promoten al op niets uitgelopen, door de realiteit, dat Amerika niet langer de enige grote buffer is tegen Rusland.
Beijing is ook een partij geworden in de regio. Wat vroeger alleen mogelijk was in hun fantasie begint nu realiteit te worden; een oliepijpleiding van duizenden kilometers wordt aangelegd vanaf de rijke olievelden van Kazakh in het noorden van de Kaspië tot aan het oosten van China.
China heeft al Seoul's grootste bestemming voor buitenlandse investeringen verschoven van de VS naar Zuid Korea. Tijdens de zes-natie gesprekken om Noord-Korea er van te overtuigen te stoppen met hun nucleaire ambities, heeft Zuid-Korea zich consequent steeds dichter opgesteld richting de posities die Beijing in nam dan bij hun samenwerking partner, Washington.
"Terwijl landen proberen uit te vinden waar hun werkelijke belangen liggen, veranderen ondertussen de referentie punten", zei Nicholas Lardy, een Azië specialist bij het Instituut van Internationale Economische zaken in Washington. "Het is wel degelijk een probleem", zei Tom Lantos van Burlingame.
Twee maanden nadat Lantos een significante deal had gesteund tussen de U.S. en India over nucleaire samenwerking voor vreedzame doeleinden in juli, was hij al weer bezig om India over te halen Amerika te steunen in strenge maatregelen tegen de Iraanse nucleare ambities. Eén van de belangrijkste redenen voor de twijfel in New Delhi is de verregaande onderhandelingenen met Teheran over een deal van vele miljarden voor een natuur-gas leiding die India nodig heeft om haar aanzienlijk groeiende economie draaiende te houden.
India heeft zich uiteindelijk aan de kant van de VS geschaard in een IAEA stemming ter veroordeling van Iran's nucleare ativiteiten, maar de oorlog om New Delhi's partnerschap is verre van beëindigd. Kort nadat de Indische Minister President Mommohan Singh terug kwam uit Washington, verdedigde hij zijn onderhandelingen met Iran tegen de verslaggevers uit New Dehli met: "We hebben het recht op diverse bronnen van import. En wat betreft de pijpleiding, dat is een zaak tussen ons en Iran."
Lantos en een scala van onafhankelijke specialisten op het gebied van buitenlandse zaken geven aan dat een meer actieve Bush regering op het hoogste niveau, de enige manier is om weerstand te bieden aan de uitdagingen die Azië opwerpt.
Sommige hebben ook kritiek op President Bush's beslissing om de ontmoeting met de Chinese President Hu Jintao aan Washington uit te stellen in verband met de orkaan Katrina. Ook werd er kritiek geuit op de beslissing van staatssecretaris Condoleezza Rice om naar Afrika te gaan in plaats van het bijwonen van het forum van de natie's van Zuidoost Azië in juli. Deze beslissingen zenden precies de verkeerde signalen uit richting die regio. De Bush regering zelf geeft echter aan dat hun medewerkers opgebrand raken van het aantal bezoeken aan de Azië regio. Ze waarschuwden ook dat de regerings sterke focus op de internationale terroristische dreiging ten kostte gaat van handel en innovatie.
De meeste voorspellingen van wereldwijde groei geven aan dat Azië sneller zal groeien dan de overige regio's. Ongeacht welke beleidswijzigingen de VS ook zal doorvoeren, de Azië uitdaging zal alleen maar groter worden in de komende jaren.
Voor velen was het een teken voor de toekomst, dat Singapore in juni de host was van de eerste Azië-Midden-Oosten dialoog. Met als doel om de ontkiemende samenwerking uit te breiden tussen wereld's grootste energie leverancier en de grootste groeimarkt van consumptie voor de toekomst. "Dit gaat niet alleen over energie, maar ook over handel, investeringen, zaken, veiligheid, toerisme an dienstverlening." zei Singapore's senior minister, Goh Chok Tong.
Naar verwachting van het US Energie agentschap, zal China's behoefte aan olie meer dan verdubbelen over de komende twintig jaar naar iets meer dan 14 miljoen vaten per dag. Dit is grofweg 2/3 van de huidige VS consumptie. Ondertussen verwachten economen dat India haar groei zal voortzetten. Een groei van 20% over de afgelopen twee jaar, waarvan 25,6% over de afgelopen tien maanden van het fiscale jaar, dat eindigde in april. Vergelijken we dit met de VS, dan zien we een groei die de helft hiervan niet eens haalt.
China heeft een diplomatiek offensief met Sudan en Iran gekoppeld aan het kopen van grote aandelen in olie en gas velden in deze energie rijke naties. Dit zijn landen, waarvan de leiders in conflict zijn met de Bush regering en blij zijn dat ze nu niet lastig gevallen worden met dingen als mensenrechten.
India zal waarschijnlijk naast China, als kandidaat voor de Verenigde Naties Veiligheids Raad toetreden. Hiermee zal de diplomatieke wolk van Azië zeer waarschijnlijk nog meer gaan groeien. Als je kijkt naar de mogelijk nieuwe samenstelling van de Veiligheids Raad, dan ontkom je er niet aan dat het centrum van de wereld naar het oosten aan het verschuiven is.
En zoals George Yeo Yong Boon, minister van buitenlandse zaken van Singapore, zei: "Als we niet gek worden en onderling gaan vechten, dan geloof ik dat het zwaartepunt van wereld beschaving zal gaan verschuiven naar Azië gedurende deze eeuw."
Edwin Niemans
US Markets