Dit is deel drie en dus het laatste deel van de trilogie 'Zuurstof van de economie'. Ik eindigde deel 2 met de ontwikkeling van de koersen van de valuta en het goud. Ik stel daarbij dat als de schulden niet worden geherstructureerd in plaats van vooruitgeschoven (we lenen bij van volgende generaties) de valutawaarde maar één kant uit kan. Dus het stoppen van de “goud bull” wordt een hachelijk avontuur.
Deel van het schuldenprobleem is Amerika’s militaire aanwezigheid in meer dan 100 landen waarheen al de helft van de tekorten gaat. Bijgevolg zijn de defensie-uitgaven hoger dan de rest van de wereld bij elkaar opgeteld. Alleen door deze drastisch af te bouwen is een mogelijkheid om de koopkracht van de dollar ietwat te herstellen. Voor Europa ligt de zaak wat gecompliceerder daar hier sprake is van uit de hand gelopen overheidsschulden als gevolg van een te ruim fiscaal beleid (PIIGS), de eenwording van Duitsland, de redding van de banken en de niet terugkerende leningen uit Oost-Europa.
Zouden de centrale banken doen wat ze nog te doen staat namelijk herstructureren van de uitstaande schulden en de rente verhogen dan zou hiermee de economie de nek worden omgedraaid, de vastgoedmarkt niet in de laatste plaats.
Het jaar 1913 was het jaar van de oprichting van de U.S. Federal Reserve Bank. Dus, de centrale bank als waakhond van de koopkracht van de dollar heeft hopeloos gefaald!
Drie quotes ter overdenking:
> Thomas Jefferson (1743–1826): 'the central bank is an institution of the most deadly hostility against the principals and form of our Constitution and deprives the people of their property until their children wake up homeless in a country their fathers conquered’.
> Adam Smith (1776): without real money, a civilization is in danger of disappearing’.
> Alan Greenspan in een niet naar buiten gebrachte speech in the Council of Foreign Relations in New York in September 2010: ‘fiat money has no place to go but gold’!
Deze uitspraken spreken voor zich zelf. De meest opvallende is die van Alan Greenspan die ruim tien jaar geleden nog sprak van goud als een ‘barberic relic’.
Identiek aan het eerder aangehaalde koopkrachtvoorbeeld op huizengebied geldt dit ook voor de beurs. Ondanks een stijging van 10% in de S&P sinds 2000 zou je in goud meer dan 80% hebben ingeleverd. Dit geldt uiteraard niet alleen voor de S&P in New York maar voor alle beursindexen.
Een oplopende verruiming van de geldhoeveelheid met (hyper)inflatie in het verschiet zal bijzonder ernstige consequenties hebben voor de beleggingsindustrie (banken, pensioen fondsen, verzekeringsmaatschappijen etc. met een totaal belegd vermogen van ca. $50 biljoen, tenzij ondergebracht in edelmetaal en andere harde en zachte commodities (landbouw)).
Fed president Richard Fisher of the Fed Dallas branch zei in een speech op de universiteit van Frankfurt op 20 maart j.l.: ‘it is only a matter of time before the U.S. will be insolvent!’
Deze winter zijn er op het World Economic Forum in Davos, serieuze gesprekken geweest tussen China, Rusland, Frankrijk and Brazilië betreffende een alternatieve reserve valuta. Intussen hebben de staat Utah, JP Morgan en Saudi Aramco Oil openlijk te kennen gegeven meer voor fysiek goud te voelen dan voor een fiat valuta. Dus het lijkt alsof goud op de weg terug is waarbij onderstaande charts aan duidelijkheid niets te wensen overlaten.
Conclusie: Onze toekomst staat niet langer gekleurd in fiat valuta’s maar veeleer in goud van ver vóór Cleopatra.
Lees hier deel 1 en 2 nog eens na! Deel 1 klik hier! Deel 2 klik hier!
Robert Broncel
Publicist US Markets