Wie is Standard & Poor's eigenlijk?

De fir­ma Stan­dard & Poor’s is bedri­jvig op vele vlakken van finan­ciën en economie, alhoewel ze het meeste bek­end­heid geni­et door haar index S&P 500. Het is zoals iedereen nu ook wel weet een kredi­et­beo­orde­laar, waar­bij de fir­ma aan de ene kant heeft gefaald op het gebied van de rat­ing van de ​‘gevaar­lijke’ hypotheken, maar aan de andere kant is het nu de enige kredi­et­beo­orde­laar die de VS op het mat­je roept. Wie is Stan­dard & Poor’s eigenlijk?

Stan­dard & Poor’s is een naam die klinkt als een klok in de finan­ciële en de beur­swereld. Het is een flo­r­erend bedri­jf uit New York met meer dan 9.000 werkne­mers en ves­tigin­gen in 23 lan­den met aan het hoofd Deven Shar­ma, 55 jaar en van Indis­che afkomst. In 2010 was de omzet 2,9 mil­jard dol­lar. Hier­mee laat S&P zijn con­cur­renten Moody’s (2 mil­jard dol­lar) en Fitch (820 miljoen dol­lar) ver achter zich.

S&P is ontstaan in 1860 en werd in 1960 overgenomen door de uit­gev­er­ij McGraw-Hill. S&P is vooral bek­end van zijn indices zoals de befaamde S&P 500 (met daarin hoofdza­ke­lijk Amerikaanse big caps, maar de activiteit­en van de fir­ma strekken zich veel verder uit:
- toeken­nen van cred­it rat­ings (zoals iedereen nu zek­er weet)
- eval­u­atie van bedri­jf­s­risi­co’s
- advies en onder­zoek i.v.m. investerin­gen
- verza­me­len en ver­w­erken van economis­che data

Hoe ontstond het bedri­jf dat een insti­tu­ut is gewor­den in de finan­ciële wereld?



Het begon alle­maal met een jaar­boek met finan­ciële en oper­a­tionele infor­matie over de spoor­we­gen en de kanalen in de VS, dat in het jaar 1860 gepub­liceerd werd door Hen­ry Var­num Poor (1812−1905). Samen met zijn zoon William richtte hij de fir­ma H.V. and H.W. Poor Co. op, die zich bezighield met updates van het genoemde jaar­boek en het ver­strekken van algemene finan­ciële infor­matie. Tot daar wat betre­ft het woord Poor’s in S&P.

Het woord Stan­dard is te zoeken bij de Amerikaanse zak­en­man Luther Lee Blake (1874−1953) die in 1906 het Stan­dard Sta­tis­tics Bureau oprichtte, dat par­al­lel aan Poor’s fir­ma finan­ciële info ver­strek­te over niet aan spoor­we­gen gelink­te onderne­min­gen.

In 1941 smolten bei­de firma’s samen onder de naam Stan­dard & Poor’s Corp.

Grote vis­sen eten de kleine en zo komt het, dat de onderne­m­ing in 1966 overgenomen werd door The McGraw-Hill Com­pa­nies en in deze struc­tu­ur de divisie Finan­cial Ser­vices wordt.

De drie activiteits­ge­bieden van S&P zijn het opmak­en van kredi­etrat­ings, samen­stellen van beursindices en het geven van zg. Gov­er­nance Scores.

Er zijn twee types kredi­etrat­ings, deze op lange en deze op korte ter­mi­jn. Ze geven het oordeel weer van S&P op de capaciteit van een ontlen­er om zijn schuld terug te betal­en.

Voor langeter­mi­jn­rat­ings is de top­score AAA (de fameuze ​‘triple A’ waarover pres­i­dent Oba­ma het nog had) en de laag­ste rat­ing is D. Er zijn ook tussen­fasen, zoals AA+ (bij­na AAA maar net niet), AA en AA-. BBB is de laag­ste score waar­bij men nog kan spreken van een solv­abele schulde­naar. Vanaf BB en lager belanden we in de zone van de ​‘rom­meloblig­aties’ en dergelijke.

Op korte ter­mi­jn is er een schaal van A‑1 tot D. Hier­bij is een rat­ing vanaf B en min­der ver­dacht.

Als een S&P anal­ist van oordeel is dat de rat­ing van bijvoor­beeld een land aangepast moet wor­den, moet hij, in func­tie van het belang van het betrokken land, 4 tot 20 collega’s ervan over­tu­igen dat hij gelijk heeft.

S&P pub­liceert een grote reeks indices voor de aan­de­len­mark­ten, waar­van de S&P 500 de bek­end­ste is. Deze indi­ca­tor bestaat al meer dan een halve eeuw en is gebaseerd op de 500 groot­ste beursgeno­teerde Amerikaanse bedri­jven. Deze index geeft de naar kap­i­tal­isatie gewogen waarde weer van de aan­de­len van deze bedri­jven. Verder zijn er de S&P 400 Mid­Cap Index, de S&P 600 Small­Cap Index enzovoort.

Tenslotte zijn er de Gov­er­nance Scores die de opinie van S&P weergeeft over de relatieve sterk­te van de manier waarop een bedri­jf geleid wordt met als doel de investeerder te bescher­men tegen mogelijke ver­liezen als gevolg van zeg maar mis­man­age­ment.
S&P geeft haar scores weer in een zg. GAM­MA-schaal. Hier­bij zijn GAM­MA-10 en GAMMA‑9 de hoog­ste quo­terin­gen. GAMMA‑8 of ‑7 duidt op een alge­meen aan­vaard­baar beleid, maar er zijn toch zwakke pun­ten die zouden kun­nen lei­den tot prob­le­men voor de beleg­ger. Lagere GAM­MA-scores zijn o.i. ongun­stig voor de dagelijkse investeerder.

Op de site van S&P is een volledig overzicht te vin­den van de activiteit­en van de onderne­m­ing.

Op 5 augus­tus 2011 kwam S&P in het volle spot­light te staan, toen bek­end werd dat ze de rat­ing van de VS van de fameuze AAA één stap ver­laagd had naar AA+. S&P’s motiver­ing hier­voor is samen te vat­ten in twee pun­ten:

a) twi­jfel aan het sla­gen van het fis­cale con­sol­i­datieplan waarover uitein­delijk de Democ­ra­t­en en de Repub­likeinen akko­ord waren ger­aakt en
b) de over­tuig­ing dat de effec­tiviteit, de sta­biliteit en de voor­spel­baarheid van de Amerikaanse poli­tieke besluitvorm­ing verzwakt is.

Over het effect van deze rat­ingver­lag­ing hebben de media uit­ge­breid bericht en gecom­men­tarieerd.

Of S&P op korte ter­mi­jn haar visie zal herzien en de VS terug een triple A zullen toeken­nen lijkt op dit ogen­blik twi­jfelachtig. Pes­simisme over de open­bare schuld van de VS (20.100 mil­jard dol­lar ofwel 85% van het bnp in 2021) is de belan­grijk­ste negatieve fac­tor.

Natu­urlijk kri­jgt S&P in de media in en buiten de VS heel wat kri­tiek te ver­w­erken. Tot op heden geeft het man­age­ment geen krimp.

Jan Van Besauw
Pub­li­cist voor US Mar­kets
________________________________________
Onder­getek­ende is een gepen­sioneerde mar­ket­ing man­ag­er. Hij schri­jft voor US Mar­kets o.m. columns, nieuws­bericht­en en artike­len over diverse onder­w­er­pen. Hij heeft op het moment van schri­jven geen materieel belang of bez­it in de bespro­ken bedri­jven of beleggingsinstrumenten.