WATER: De meest ondergesneeuwde commodity

Gelet op de vooral­snog mar­ginale medi­a­belang­stelling lijkt water niet tot een reële grond­stof te moeten wor­den gerek­end. Niet­temin zal water juist het meest nijpende prob­leem en tegelijk de meest kan­srijke beleg­gings­sec­tor in de 21 ste eeuw blijken te zijn. Ons voed­selvraagstuk is hier­mee ten nauw­ste verbonden.

De land­bouw is volledig afhanke­lijk van regen­val, somti­jds in de vorm van lang­durige en overvloedi­ge regen­val afgewis­seld door (lang­durige) droogtes. Daar­bij komt dat we in toen­e­mende mate wor­den gecon­fron­teerd met een sti­j­gend zeeniveau als gevolg van afs­meltend antarc­tisch ijs maar tegelijk ook met een sti­j­gende verzur­ing van de ocea­nen als gevolg van onze CO2 uit­stoot en afval­dump­ing. Dat bevordert niet de kwaliteit van ons grond­wa­ter. Code ​“oran­je” is intussen zon­der meer op z’n plaats! Reden voor zorg?

In een artikel met als titel ​‘What is Water Worth? in het Amerikaanse zak­en­blad For­tune van 19 mei j.l. kwa­men de vol­gende íssues’ aan de orde:

• land­bouw­grond droogt uit
• het bedri­jf­sleven maakt zich steeds meer zor­gen over de beschik­baarheid van water
• de mon­di­ale water­vraag overtre­ft intussen het aanbod

Met als cen­trale con­clusie dat we straks met water duur­der uit zijn dan we dacht­en. In dit artikel werd met name gewezen op de droogtes in stat­en als Texas, Okla­homa, Kansas, Col­orado, Cal­i­for­nia, Neva­da en New Mex­i­co. Echter, dit prob­leem beperkt zich niet tot het zuid­west­en alsmede de meer cen­traal gele­gen delen van de V.S. maar ook tot andere delen van de wereld als in Chi­na, Aus­tral­ië, delen van Afri­ka en Zuid-Ameri­ka. De ver­woesti­jn­ing neemt toe, ook in Europa! Diverse bedri­jven als SAB Miller, Coca Cola, Camp­bell Soup, Nestlé, Unilever, Gen­er­al Mills, Cargill, Dow Chem­i­cal, de mijn­bouw en andere ​“takken van sport” hebben reeds ges­ig­naleerd dat water de fac­to de pri­maire ves­tig­ings­fac­tor begint te wor­den. Sterk­er, water dient als een economisch goed (met een hoger pri­jskaart­je!) te wor­den beschouwd. Toen­e­mende schaarste maakt water alleen maar waardevoller.

De onder­staande Water Pover­ty Index (WPI) is niet alleen afgestemd op de beschik­baarheid van water maar ook op het effi­ciënte gebruik ervan. Of anders: de WPI houdt niet alleen reken­ing met geo­f­y­sis­che maar ook met economis­che en sociale fac­toren. Con­creet gaat het om 5 para­me­ters: beschik­baarheid, toe­gang, capaciteit, con­sump­tie en het milieu.

Zo scoren lan­den als Cana­da, IJs­land, Noor­we­gen en Fin­land het hoogst op de WPI tabel maar lat­en lan­den als de V.S. op de 32^e , Bel­gië op de 56^e en Japan op de 114^e al een beduidend min­der posi­tief beeld zien.

Stud­ies en analy­ses van o.a. de Food and Agri­cul­tur­al Orga­ni­za­tion (FAO), de Wereld­bank alsmede de Unit­ed Nations Devel­op­ment Pro­gramme (UNDP) wijzen alle in de richt­ing van een wereld­pop­u­latie die tegen het jaar 2030 voor 60% in gebieden leeft waar een sterke water­schaarste zal heersen en grote vluchtelin­gen­stromen op gang zal bren­gen. Thans is al ruim een mil­jard mensen ver­sto­ken van ade­quaat drinkwater.

Tegelijk­er­ti­jd ver­won­deren we ons er over dat water nog steeds zo goed­koop is. Om bijvoor­beeld een cheese­burg­er te pro­duc­eren is vol­gens het Ned­er­landse insti­tu­ut Water Foot­print Net­work meer dan 3.500 liter water ben­odigd. Een plak­je kaas kost bij­na 100 liter. De land­bouw vergt ca. 70% van het beschik­bare wat­er­areaal, de indus­trie ca. 20% en de rest gaat op aan menselijk ver­bruik. Daar we alle­maal moeten eten, kun je het menselijk aan­deel dan ook ver­tal­en naar 80%!

De beurs toonde tot dusver relatief weinig belang­stelling voor ​“deze com­mod­i­ty”. Dat komt mede omdat er geen mon­di­ale water­markt bestaat zoals andere grond­stof­fen als olie en edel­metaal. Ook in de media wordt er in het alge­meen nog veel te weinig aan­dacht aan dit hoofd­stuk besteed. Niet­temin zijn de belan­grijk­ste beursgeno­teerde fond­sen intussen ges­taag geste­gen. De primus inter pares hier­van bevin­dt zich al jaren in de Strate­gis­che ModelPortefeuille. 

De Telegraaf liet zich onlangs even­min onbe­tu­igd en kwam met een artikel ​“Beleg in de Blauwe Rev­o­lu­tie”, inhak­end op een vuist­dikke analyse van Bank of America/​Merrill Lynch. Hierin wordt geschetst dat bedri­jven die daad­w­erke­lijk bij dit prob­leem betrokken zijn een presta­tie lat­en zien die boven de brede MSCI wereldin­dex uit­sti­jgt en ook beter scoort dan de index voor grond­stof­fen w.o. olie en edel­metaal. Dat laat­ste is niet zo vreemd daar deze cru­ciale grond­stof­fen tot in de klucht neer­waarts wor­den gema­chi­neerd en gema­nip­uleerd. Zo staat de index van het Com­mod­i­ty Research Bureau (CB) al sinds okto­ber 2011 (dus na de ​‘raids’ op de COMEX in sep­tem­ber 2011) sta­tion­air rond 300 – 310 punten.

Nu is het niet zo sim­pel in water te beleggen zoals bijvoor­beeld in edel­metaal of olie daar de water­markt in een groot aan­tal deel­sec­toren uiteen­valt zoals infra­struc­tu­ur, onder­houd, zuiv­er­ing, lev­er­ing, san­i­tatie, water­man­age­ment, etc. De totale omzet op dit vlak ligt vol­gens BoA/​ML thans op een slordi­ge $600 mil­jard die naar verwacht­ing bin­nen 5 jaar naar $1.000 mil­jard zal sti­j­gen. Tussen 2014 en 2030 zal de wereld­bevolk­ing explosief groeien (ten­z­ij oor­log daar een stok­je voor steekt, RB) van 7 naar 9,5 mil­jard. In die peri­ode zal de voed­sel- en energievraag naar verwacht­ing met meer dan 50% sti­j­gen. Het lijkt er dus op dat investeren in ​“het blauwe goud” thans even­zo voor de hand ligt als in olie 100 jaar geleden.

De vraag naar schoon drinkwa­ter sti­jgt met name zo snel, omdat de ontwik­kel­ings­lan­den veel meer water zijn gaan gebruiken. Het pro­duc­eren van ​“luxe” voed­sel als bijvoor­beeld rund­vlees kost acht maal zoveel water als het pro­duc­eren van de zelfde hoeveel­heid rijst. Vol­gens de OESO zal het water­ver­bruik in de BRIC lan­den de komende 35 jaar met ca. 700% sti­j­gen! Dat legt niet alleen druk op de con­sump­tie dus op water gere­la­teerde bedri­jven maar uit­er­aard ook op voed­sel en kun­stmest pro­duc­erende bedrijven.

Daar het spec­trum van water gere­la­teerde en afhanke­lijke bedri­jven nogal breed en uiteen­lopend is, is de beleg­ger al snel het spoor bijster. Door in een indi­vidueel fonds te beleggen, mis je de meeste deel­sec­toren die in feite even belan­grijk zijn. Teneinde opti­maal profi­jt te trekken uit de mon­di­ale ontwik­kelin­gen is het veel inter­es­san­ter je eieren niet in één mand­je te leggen maar juist gespreid te beleggen. Daarmee heb je tevens het risi­co max­i­maal en opti­maal gespreid.

In de afgelopen 4 jaar is er bin­nen deze sec­tor stil­let­jes aan sprake geweest van een forse koerssprong. Het McK­in­sey Glob­al Insti­tute heeft beci­jferd dat er thans alleen al voor de aan­leg en ver­be­ter­ing van de water­in­fra­struc­tu­ur op korte ter­mi­jn een slordi­ge $10 biljoen is vereist!. Van­daar dat dit onderdeel voor de lan­gere ter­mi­jn eigen­lijk in geen enkele beleg­gingsporte­feuille mag ont­breken. Tot dusver is de beur­shan­del qua omzet in deze sec­tor alti­jd beschei­den geweest, implicerend dat dit onderdeel bij de grotere insti­tuten nog steeds een veel te beschei­den en ​“onderges­neeuwde” rol heeft vervuld.

Robert Bron­cel
Voor US Markets