De werel­dreserve­va­l­u­ta sti­jgt in negen maan­den gemid­deld met ruim 25%

• De werel­dreserve­va­l­u­ta sti­jgt in negen maan­den gemid­deld met ruim 25%
• “Onze” euro daalt in die zelfde peri­ode met bij­na 23%
• Goud daalt met ​“slechts” 13,5% maar sti­jgt in euro’s met 17%
• De oliepri­js halveert en dat geldt de meeste grond­stof­fen omdat ze anders in dol­lars niet meer te betal­en zijn
• “Op de achter­grond” de toen­e­mende geopoli­tieke span­nin­gen tussen Oost en West en het oprukkende kali­faat in het Mid­den-Oost­en en Afrika

Kor­tom, geen pret­tige mix voor inter­na­tionale stabiliteit. 

De ​‘block­upy’ rellen waarmee de ​“feestelijke” open­ing van het nieuwe ECB hoofd­kan­toor in Frank­furt wer­den opgeluis­terd zijn exem­plar­isch te noe­men. Diverse groeperin­gen uit ver­schil­lende delen in Europa komen open­lijk in verzet tegen de voort­gaande struc­turele koop­krachtaf­brokkel­ing, waar­van de ECB door de €-regerin­gen de zwarte Piet werd toegeschoven. Pikante bijkom­stigheid is dat de bouwkosten van dit kan­toor met bij­na 50% wer­den over­schre­den resul­terend in een bouw­som van €1,3 mil­jard. Voor de ECB met de geld­pers in eigen huis uit­er­aard geen enkel probleem.

Het was bepaald geen toe­val dat het hoofd­kan­toor van de ECB in Frank­furt geves­tigd diende te zijn. Immers, daar was na WO II ook de cen­trale bank van West-Duit­s­land gehuisvest. Als gevolg van het strin­gente beleid van deze bank alsmede met behulp van het Mar­shall Plan en het schrap­pen van de her­stel­be­talin­gen (West-Duit­s­land moest een belan­grijke buffer tegen de Sov­jets wor­den) kon zich het Wirtschaf­stswun­der voltrekken met de D‑mark als de sterk­ste val­u­ta ter wereld en onze gulden als ​“het DM maantje”.

Dit ima­go diende als mantra voor het euro­beleid en zie wat daar­van nog resteert. Het sinds 1990 verenigde Duit­s­land voert weliswaar ver­bale kri­tiek op het ECB beleid maar is de fac­to machteloos om harde maa­trege­len voor te staan die slechts tot de onder­gang van de euro zouden lei­den met een nieuwe sterke D‑mark en veel gebakken peren als uitkomst.

een ​“niet­szeggend” antwo­ord moeten komen. Want over ander ​“kruit” beschikt men niet noch welke andere cen­trale bank ook nu ze elka­ar alle­maal in het afwaarderen van de intussen waarde­loos gewor­den munt kopiëren. Sterk­er, in plaats van de rente op te hogen ligt een nieuwe QE in de geza­men­lijke race naar de bodem veel meer in de lijn der verwachtin­gen! Als diri­gent van dit werel­dork­est zal de V.S. niet te lang ​“uit de toon” kun­nen bli­jven vallen.

Intussen waarschuwt de BIS (Bank voor Inter­na­tion­al Set­tle­ments) in Basel dat lage rentes sociale onrust zullen creëren als gevolg van de ​‘spill over’ in de reële economie (spaar­rentes, pen­sioe­nen) met ​‘ram­p­ent’ spec­u­latie tot gevolg.

Kor­tom, de bond­sregering wenst geen aanstichter te zijn van de onoverzien­bare gevol­gen van de implosie van de euro met vee­lal gevrees­de poli­tieke insta­biliteit als resultaat.

Om die reden zit­ten de Duit­sers geweldig met de Grieken in hun maag die zich van deze sit­u­atie volledig bewust zijn en proberen intussen dat zo hand­ig mogelijk uit te spe­len. De eis tot terug­be­tal­ing van een afged­won­gen nazi-lening van een slordi­ge 60 mil­jard (harde eis) alsmede hun eis tot ver­goed­ing van de gele­den schade vormt daar een onderdeel van. Tegen het schrap­pen van de her­stel­be­talin­gen in 1953 zal die tweede eis waarschi­jn­lijk niet hard gemaakt kun­nen worden.

Dus de recente val van de euro werd niet alleen veroorza­akt door de sti­jging van de dol­lar uit hoofde van het con­traire mon­e­taire beleid – ECB met de intussen gelanceerde Q€ en de Fed met dreig­ing tot rentev­er­hoging – maar ook als gevolg van het voortet­terende Griekse gezwel dat waarschi­jn­lijk een veel grot­er beslag zal leggen op de kwaliteit en daarmee de verzwakking van de euro.

Van tegen­overgestelde orde is dat ​“juf­frouw” Yellen met haar medebestu­ur­ders van de Fed vorig jaar nooit de parabolis­che sti­jging van de dol­lar heeft bevroed.

Mid­dels de enorm geste­gen dol­lar wordt er vanu­it alle wind­streken deflatie geïm­por­teerd, iets wat de Fed nu net niet wilde. Om dezelfde rede­nen zijn de com­modi­ties eve­neens volledig onderuit gegaan, omdat ze in dol­lars niet meer waren te betal­en. Of dit nu gaat om olie (lagere vraag in com­bi­natie met over­pro­duc­tie in de V.S.), suik­er of steenkool, het werd alle­maal mid­dels short­posi­ties fors neer­waarts bijgesteld. Naar beste weten hebben zich sinds WO II in zo’n korte spanne tijds nooit zoveel schoks­gewi­jze ontwik­kelin­gen voorgedaan. De Fed zit nu met de han­den in het haar en zal naar alle waarschi­jn­lijkheid – nu ik dit schri­jf – opnieuw met een ​“niet­szeggend” antwo­ord moeten komen. Want over ander ​“kruit” beschikt men niet noch welke andere cen­trale bank ook nu ze elka­ar alle­maal in het afwaarderen van de intussen waarde­loos gewor­den munt kopiëren. Sterk­er, in plaats van de rente op te hogen ligt een nieuwe QE in de geza­men­lijke race naar de bodem veel meer in de lijn der verwachtin­gen! Als diri­gent van dit werel­dork­est zal de V.S. niet te lang ​“uit de toon” kun­nen bli­jven vallen.

Intussen waarschuwt de BIS (Bank voor Inter­na­tion­al Set­tle­ments) in Basel dat lage rentes sociale onrust zullen creëren als gevolg van de ​‘spill over’ in de reële economie (spaar­rentes, pen­sioe­nen) met ​‘ram­p­ent’ spec­u­latie tot gevolg.

Ondanks de sterk gedaalde euro en de eve­neens sterk gedaalde com­mod­i­typri­jzen blijkt de Europese economie weliswaar mond­jes­maat een beet­je aan te trekken maar kan de cham­pagne nog wel even in de koel­ing bli­jven. Dat zelfde geldt ook voor de V.S. waar de huizen­bouw als ​‘lead­ing indi­ca­tor’ ondanks de op 0‑stand staande rente bepaald nog niet ​“indruk­wekkend” is toegenomen. Dit was nu juist ​“de crux” van het lang­durig aange­houden ongeëve­naard lage rentebeleid.

Maar ook uit Japan en Chi­na komen weinig opwekkende gelu­iden ondanks het feit dat men daar eve­neens druk in de weer is mid­dels QE de economie weer in een hogere ver­snelling te kri­j­gen. Je zou zo zeggen dat cen­trale bankiers weliswaar op hun huid gezeten door hun respec­tieve regerin­gen toch geen domme jon­gens zijn. Maar waarom dan zo hard­nekkig vol­hard­en in een beleid dat al sinds 2009 geen zoden aan de dijk heeft gezet en alleen bij­draagt tot een grotere schuldquote? Antwo­ord: u raadt het al: het laat­ste kruid dat er niet tegenop gewassen blijkt te zijn. Maar moet dan die ​“d” geen ​“t” wor­den?

We komen dan aan bij de geopoli­tieke span­nin­gen in Oost-Europa – Oekraïne – vooral opgek­lopt door de V.S.. Niet in de laat­ste plaats door ​“gen­er­aal” Oba­ma die nog deze week verk­laarde geen duim­breed te willen toegeven, ten­z­ij Rus­land de Krim opgeeft plus de eis dat Rus­land de strate­gis­che belan­grijke marine­haven Sebastopol op de Krim dient te ontru­imen. Dreigt hier een nieuwe Kri­moor­log? Putin zou dan overi­gens met even­veel recht van spreken kun­nen eisen dat de V.S. de basis Guan­tanamo Bay op Cuba dient op te geven, laat staan de vele Amerikaanse bases ron­dom het Russische/​Chinese ter­ri­toir. Die zijn even­min bedoeld uit ​“vriend­je­spoli­tiek”. Het valt op dat naar­mate de fin/​economische sit­u­atie in de V.S. meer en verzandt, er steeds nadrukke­lijk­er op de Oekraïense trom wordt ges­la­gen, ter­wi­jl tegelijk in het Mid­den-Oost­en een forse storm­bal werd gehe­sen. En dat is niet alles!

Het argu­ment van Noord-Korea in boven­staande overzicht dient met een zak zout te wor­den genomen, ten­z­ij dit land zich zou aansluiten bij de Chi­nees Rus­sis­che as, zek­er niet ondenkbaar bij een con­frontatie.. Intussen begin­nen Rus­land en Chi­na zich steeds onge­makke­lijk­er te voe­len met de opbouw van diverse West­erse bases die slechts tot doel hebben de eventuele expan­sie van Rus­land en Chi­na onder con­t­role te kun­nen houden. Bei­de lan­den zijn intussen ook mil­i­tair ​“in het geweer” gekomen om ​“op alles” voor­bereid te zijn, met een duidelijke atom­aire waarschuwing aan de V.S. Dat laat­ste duidt overi­gens niet op kracht maar is daarom des te gevaarlijker.

Een veel doel­tr­e­f­fend­er meth­ode om het ​“West­erse gevaar” tegen te gaan is om de dol­lar de func­tie van reserve­va­l­u­ta te ont­ne­men of op z’n minst te reduc­eren waar­toe een duidelijke aanzet is gegeven met als expo­nent de door Chi­na gelei­de Asian Infra­struc­ture Invest­ment Bank (AIIB) die tot doel heeft om de door het West­en aanges­tu­urde orga­nen als de Asia Devel­op­ment Bank, het IMF en de Wereld­bank zoveel mogelijk te passeren. Opval­lend daar­bij is dat na het VK nu ook lan­den als Duit­s­land, Frankrijk en Ital­ië – de as van Europa – hebben besloten deel van het AIIB insti­tu­ut te willen uit­mak­en, zeer tot onge­noe­gen van Oba­ma die overi­gens om uiteen­lopende rede­nen in de V.S. een steeds min­der ​“frisse” pers kri­jgt. Onder­staand veelzeggend ​“plaat­je” duikt op steeds meer kanalen op.

Tenslotte ​“het posi­tieve nieuws” vol­gend op Yellen’s uit­sprak­en (18 maart), veel ​“posi­tiev­er” dan ik boven nog verwachtte, nl. dat de economis­che groeiverwachtin­gen neer­waarts wor­den bijgesteld. Dus wat waren zo de gevol­gen? Juist, u raadt het al weer!

Charts: Bloomberg

Kor­tom, hoe kun­nen we het ons beter wensen?

Robert Bron­cel
Voor US Markets