W-CURVE LAAT OP ZICH WACHTEN

De zes maan­den gele­den begonnen ral­ly op de beurs kan de geschiedenis­boeken in als één van de meest spec­tac­u­laire koerssti­jgin­gen ooit. Sti­jgin­gen van een dergelijke omvang in zo’n kort tijds­bestek hebben zich zelden voorgedaan.

DE W‑CURVE LAAT NOG EVEN OP ZICH WACHTEN

De zes maan­den gele­den begonnen ral­ly op de beurs kan de geschiedenis­boeken in als één van de meest spec­tac­u­laire koerssti­jgin­gen ooit. Sti­jgin­gen van een dergelijke omvang in zo’n kort tijds­bestek hebben zich zelden voorgedaan. Alleen in 1932, 1938, 1975 en in 2003 om pre­cies te zijn. Inder­daad, steeds na dat er een enorme crash aan vooraf ging. In eerdere artike­len schreef ik reeds dat de afgelopen 100 jaar na een enorme koers­dal­ing steev­ast een spec­tac­u­laire ral­ly vol­gde. Zo meldde ik dit voor­jaar reeds dat beleg­gers de kracht van de huidi­ge ral­ly niet moesten onder­schat­ten. Het steeds maar voort­duren van deze ral­ly doet inmid­dels wel steeds meer deskundi­gen de wenkbrauwen fron­sen. Deze sti­jging kan toch zo niet door­gaan? Veel deskundi­gen verwacht­ten een tweede terug­val waarmee het her­s­tel de vorm van een W‑curve zou kri­j­gen. Na deze ral­ly vol­gt dan een nieuwe koers­dal­ing van for­maat. Dan pas zou de defin­i­tieve her­stel­be­weg­ing volgen. 

Deze visie gaat uit van de veron­der­stelling dat huidi­ge economisch her­s­tel zal wegebben zodra de grootschalige stimuleringsprogramma’s van de over­he­den ten einde zijn. Dan moet de economie weer groeien op eigen kracht en dat ziet men niet gebeuren. Met nieuwe koers­dalin­gen op de beurs tot gevolg. De tweede neer­waartse beweg­ing zal een nieuwe bodem neerzetten en de vorm­ing van een W‑curve is dan een feit. 

Laat de waan van de dag echter eens aan u voor­bi­j­gaan en zet eens een paar stap­pen achter­waarts om zodoende de ontwik­kelin­gen op de beurs eens in een wat langer ter­mi­jn per­spec­tief te kun­nen plaat­sen. En wat zien we dan? Een AEX-index die na een his­torische hausse­markt in de jaren ​’90 en een peri­ode van totale gek­te onder beleg­gers in 2000 een piek bereikt van ruim 700 pun­ten. Om ver­vol­gens volledig in te storten tot een dieptepunt in maart 2003 van 220 pun­ten. Een dal­ing van 70 %. Daar­na vol­gde – mede door het ruime geld­beleid van de cen­trale bank van de VS – een her­s­tel van enkele jaren tot een nieuwe piek in okto­ber 2007 op 565 pun­ten. Toen dacht­en we nog in een V‑vormige curve te zit­ten. De kredi­et­cri­sis – die al enige maan­den aan de gang was – maak­te aan deze ijdele hoop echter snel een einde. De AEX-index zak­te opnieuw weg. Deze keer werd een tweede bodem gezet net onder de 200 pun­ten. En nu zijn de beurzen al weer zes maan­den bezig aan een spec­tac­u­lair herstel. 

Deze hier­boven — reeds in 2000 aangevan­gen — beschreven koers­be­weg­ing heeft opval­lend veel weg van een bij­na per­fecte W‑curve. Alleen is de W pas voltooid wan­neer de tweede beweg­ing naar boven – waar de beurzen inmid­dels mee bezig zijn – is afgerond op een niveau van 700 pun­ten. Jawel! Dat zal nog wel even duren. En wan­neer die 700 pun­ten niet gehaald zouden wor­den ontstaat een iets min­der per­fecte W‑curve. Maar een kniesoor die daar op let. Zo bezien zou men kun­nen zeggen dat de vele vol­gers van de W‑theorie zich fix­eren op het ver­keerde deel van de W. Zij staan met smart te wacht­en op een per­ron op de ver­keerde trein. Die is al lang weg­gere­den. Die tweede dal­ing waar men op wacht is al lang achter de rug!

Er zijn vele rede­nen aan te voeren waarom deze ral­ly bin­nenko­rt tot staan gebracht zou wor­den. Zo is de Baltic Dry index – een zeer goede graad­me­ter van de werelde­conomie — al weer enige tijd aan het dalen. Zo noteert de S & P 500-index bij­na 20 % boven het 200-daags gemid­delde. Zo naderen de Dow Jones en de S & P psy­chol­o­gis­che bar­rières van respec­tievelijk 10.000 en 1100 pun­ten. Zo zijn de koers/​winstverhoudingen ver boven het his­torisch gemid­delde aan­ge­land. Zo wor­den er weer erg veel aan­de­len door insid­ers verkocht. Zo lijken de over­hei­d­suit­gaven niet langer beheers­baar. Etc, etc. Maar Charles Kindle­berg­er, de bek­ende Amerikaanse economis­che his­tori­cus, beschreef ooit in het verleden de ver­schil­lende fas­es waar een hausse­markt doorheen gaat. Het begint met een economis­che gebeurte­nis die een sti­jging van de koersen recht­vaardigt. Ver­vol­gens gaan de banken hun kredi­etver­len­ing ver­ruimen. Daarmee faciliteren zij de beleg­gers op zoek naar verdere koer­swin­sten. In het vol­gende sta­di­um ontstaat er een posi­tieve feed­back. Beleg­gers zien dat er makke­lijk geld te ver­di­en valt op de beurzen en er vloeit steeds meer geld naar de beurs. Anderen wor­den er door aangetrokken. Uitein­delijk vol­gt er euforie. Met een onver­mi­jdelijke crash tot gevolg. 

Men kan echter veel zeggen van het huidi­ge beurskli­maat, maar van een euforie is in de ver­ste verte nog geen sprake. Er staat nog veel voorzichtig geld aan de zijli­jn. Er zijn nog veel beleg­gers die deze hausse­markt gemist hebben en van iedere dip gebruik zullen mak­en om alsnog aan deze ral­ly mee te doen. Van een lucht­bel kan men zek­er niet spreken. Deze sti­er is nog niet uit­ger­aasd. Natu­urlijk, bovenge­noemde rede­nen zullen ertoe bij­dra­gen dat er bin­nenko­rt een cor­rec­tie komt. Maar tot grote diepten zullen de beurzen niet gaan zakken. De aan­hang­ers van de W‑theorie zullen nog even geduld moeten hebben. Deze sti­er lijkt nog niet van ophouden te weten.

Jan-willem Nijkamp
voor US Markets