Daar de toekomst iedere dag opnieuw aan onze voeten ligt, is niets boeiender dan hierop meer dan ooit opnieuw het vizier te richten. Terwijl we steeds dieper wegzakken in een moeras van ongekende dimensies, in de V.S. aangeduid als ‘unchartered territory’, hebben de meesten onder ons tot dusver nog steeds niet het gevoel “natte voeten” te hebben gekregen.
Weliswaar stokt de economie in Europa en in China een beetje maar zogenaamd niet in de V.S. De rente blijft laag – sterker, moet vanwege de gigantische uitstaande schulden laag blijven! – en dat is gunstig voor de beurzen en dat is ook exact waaraan de beleidsmakers hun hoogste prioriteit hechten. Maar blijft alles daarmee dan min of meer bij het oude? Zeker niet volgens Jim Rickards, die met z’n laatste werk ‘The Death of Money’, reeds veel aandacht trok.
Maar laten we eerst nog even in de kaart van een paar charts kijken.
Het breekpunt dateert al vanaf 1984 met de grootste schuldstuwing vanaf begin deze eeuw.
De QE afbouw in 2010 leidde tot de bijna ineenstorting van de Amerikaanse economie in de zomer van 2011 en vandaar het “op slot” gooien van de edelmetaalmarkt.
Dit FRED plaatje kent de Fed ook en leidt aldaar als ‘lender of last resort’ niet alleen tot billenknijperij maar ook tot een onvermijdelijke nieuwe QE. Immers, meer smaken kent de centrale bank onder deze omstandigheden niet meer! ‘The chicken has come to roost’.
Onderstaand een paar willekeurige quotes die op 22 dezer bij mij binnenkwamen:
- Fed Emergency Update — Mike Maloney(vermaard Fed criticus)
“Ever since the 2008 crisis, I’ve been telling audiences that that crisis never ended, that the Federal Reserve is doing extreme emergency manoeuvres that show that there’s still something very wrong with the world economy. Right now the entire economy really is on artificial life support.” — Mike Maloney — October 20, 2014.
- ECB to Spend €1 Trillion on Covered Bonds to Kick-Start Euro Economy
The European Central Bank (ECB) has embarked on a spending spree that could see it pump €1tn (£790bn) into the eurozone’s financial system.
Zo goed gaat het dus allemaal!
Nu laat ik het woord aan Jim Rickards. Hij beschrijft zijn ervaringen in het jaar 2024 en wat daaraan voorafging. Gewekt op zondagochtend op 13 oktober in dat jaar door de insectkleine sensor geïmplanteerd in z’n arm waartoe Amerikaanse staatsburgers sinds 2022 verplicht zijn, werd daarop onmiddellijk het koffiezetapparaat in de keuken in werking gesteld. Intussen lichten de informatieschermen aan de binnenzijde van zijn waarnemingsbril (Google glass?) voor z’n ogen op met allerlei ‘government induced’ informatie.
Beelden van wereldleiders verschenen er op zijn scherm die doende waren de ‘fine health of the economies’ naar buiten te brengen en de wereldvrede in het vaandel te houden. Voorts werd verklaard dat de burgers zich ten dienste van de New World Order Growth Plan moesten opstellen teneinde de welvaart voor allen te maximeren. Rickards wist uiteraard dat het hier om pure propaganda ging maar kon er niet omheen. Je waarnemingsbril afzetten werd door de ‘neighborhood watch committees’ met achterdocht aanschouwd. De sensor (bug) controleert immers alle kanalen, ook al ben je dan een economisch historicus als Rickards.
Daar alle financiële markten in 2018 gesloten werden, mocht hij zich evenwel van de archieven bedienen. Weliswaar was het de bedoeling de markten oorspronkelijk “tijdelijk” te sluiten doch de vrees voor paniek was te groot om ze te heropenen. Anno 2024 bleek het vertrouwen in deze markten totaal verdwenen te zijn. Het enige wat de beleggers nog wilden was de teruggave van hun geïnvesteerde kapitaal. Maar ja, met QE7 in 2017 was er zo gigantisch veel geld in de markt gepompt dat geen sterveling er nog een cent voor gaf.
Tussen 2018 en 2020 had de G‑20 alle valuta’s geschrapt behalve de dollar, de euro en de eurasia (samenraapsel van roebel, yuan en yen). De dollar werd de locale munt op het Amerikaanse continent. Europa, Afrika en Australië hielden de euro aan en de rest bij de eurasia.
De ‘currency settlement’ vond plaats in IMF’s Special Drawing Rights (SDR’s) voor de dagelijkse transacties. M.a.w. de SDR gold als de benchmark voor deze valuta’s.
De SDR werd gehanteerd om daarin bijvoorbeeld de olieprijs te kunnen uitdrukken zoals dat ook voor alle andere commodities zou gelden. De World Central Bank, voorheen het IMF, zou het SDR systeem blijven administreren onder toezicht van de G‑20. Als gevolg van de vaste wisselkoersen bestond er geen valutahandel meer.
Noot: Uit hoofde van hun valuta manipulaties kwam Citigroup er per 20 okt. j.l. voor uit dat de grote banken waarschijnlijk claims ten totale van maar liefst $41 miljard tegemoet zouden kunnen zien. Dit bericht stond pontificaal op Bloomberg te lezen. Als grootste manipulatoren staan Deutsche Bank met $6,5 miljard, Barclays met $4,8 miljard en UBS met $4,6 miljard te boek. Volgens Euromoney Institutional Investor Plc zou Citigroup de grootste speler zijn in dit circuit met een omvang van maar liefst $5,3 biljoen (12 nullen) per dag (flitskapitaal)!
Rickards wijdt in z’n toekomstvisie een apart hoofdstuk aan goud confiscatie. Zo zou al het goud in de wereld tegen het jaar 2020 geconfisceerd en ondergebracht zijn in een atoomvrije ruimte in een berg door het Zwitserse leger ter beschikking gesteld. (De Zwitsers hebben in hun bergen een belangrijk deel van hun defensieapparaat geaccommodeerd als les getrokken uit WO II toen Hitler met z’n troepen z’n vriend Mussolini wilde helpen, RB). Alle G‑20 naties zouden hierin bijdragen. (Hier rekent Rickards buiten de waard van de Aziaten met de Chinezen voorop alsmede de Russen, die hun goud voor geen geld meer zullen afstaan (RB).
Het doel was niet zozeer om de nog bestaande valuta’s aan goud te koppelen maar meer om het goud als een ‘barberic relic’ (Bernanke) volledig buiten het internationale circuit te kunnen stellen. Hiermee zou de goudhandel alsmede de productie en het bezit tot de ban zijn veroordeeld. Immers, de G‑20 controleert de internationale geldhandel en zo doende valt goud buiten de boot.
Degenen die nog vóór die tijd goud hadden gekocht zagen de prijs oplopen tot een slordige $40.000 per ounce in 2019. Echter dan zou de hyperinflatie toeslaan waarmee het vertrouwen in het fiatpapier ten ene male zou zijn verdwenen. Degenen die met die goudopbrengst evenwel nog land of kunst zouden hebben gekocht, zouden goed zitten omdat confiscatie hiervan te lastig en tijdrovend zou zijn. Rickards meldde niet dat het wel (zwaar) belast zou kunnen worden dan wel dat het niet vererfbaar zou kunnen worden zoals in de voormalige Sovjet-Unie geschiedde. Immers, een staat zonder een positieve balans houdt op staat te zijn (RB).
Degenen die niet in het bezit van goud waren zouden hun spaarcentjes, pensioen en verzekeringspolissen etc. in rook zien opgaan. Dus de enige manier om vermogen te creëren zou zijn middels goud, land en kunst.
Zoals gezegd zouden de financiële markten zijn gesloten nadat de paniekverkopen in 2018 de beurzen op hun knieën hadden gebracht. Vervolgens zou het gehele bedrijfsleven worden genationaliseerd en zou er een moratorium voor alle schulden worden gecreëerd. De dan aan het roer staande wereldleiders zouden dit uitleggen als een modus om tijd te winnen (identiek aan het laten draaien van de geldpers thans, RB) om de markten weer te kunnen “ontdooien”. Vervolgens zouden ze er achter komen dat het marktvertrouwen totaal was weggespeeld en het geen zin zou hebben om de markten opnieuw op te tuigen.
De beroofde spaarders, pensionado’s en beleggers zouden (à la 1789 in Parijs, RB) en masse de straat op trekken maar middels de inzet van gemilitariseerde eenheden, drones en elektronische surveillance zouden de meutes met grof geweld uiteen worden geslagen. Wegen zouden worden afgezet om vluchtpogingen te verijdelen. Zo zou reeds tegen 2017 de Amerikaanse regering eisen dat alle auto’s met sensoren zouden zijn uitgerust om hun locatie te allen tijde te kunnen traceren.
Ter compensatie voor de burger die tot het naakte bestaan is teruggevallen, zou de overheid overgaan tot het toedelen van zgn. Social Units of Social Shares of Social Donations. Deze eenheden zouden gekoppeld worden aan het voorgaande vermogen van de betreffende burger. Amerikanen die onder het welvaartsniveau leefden, zouden kunnen rekenen op Social Shares met een gegarandeerd inkomen (een dergelijk systeem ligt niet ver af van het in de voormalige Sovjet-Unie gehanteerde systeem, waar de huur niet meer dan 5% à 6% van het inkomen bedroeg, de ziektekosten en het openbaar vervoer bijna gratis waren, nodig om de herverdeling van bezit in de socialistische “heilstaat” te kunnen realiseren, RB).
Teneinde het bevriezen van de financiële markten, de confiscatie van vermogens alsmede de creatie van Social Units te kunnen faciliteren, zouden regeringen wereldwijd de eliminatie van cash moeten coördineren (immers, met de ondergang van ons huidige monetaire systeem is er geen regering meer die deze ondergang zal kunnen ontlopen, behalve die welke over voldoende goud beschikt, RB). De ‘cashless society’ zou aan de burger als een kant-en-klare en hapklare brok moeten worden opgediend. No more dirty money’!
Tegelijkertijd zouden de dan aan het bewind zijnde regeringen in staat moeten zijn alle transacties te kunnen monitoren, zelfs digitaal te bevriezen als iets “niet door de beugel” zou kunnen én uiteraard kunnen beboeten. Dit gehele proces zou natuurlijk by bits and pieces door onze strot gedrukt moeten worden zodat de impact er van een min of meer aanvaardbaar aanzien te geven.
Tenslotte wijdde Rickards een hoofdstuk aan wat hij noemde de Shock Doctrine from 2014 — 2024. In dat kader refereerde hij aan het in 2007 gepubliceerde boek van Naomi Klein: “Shock Doctrine, the Rise of Diasaster Capitalism”. De “shock doctrine” betreft een wezenlijk concept voor het begrip hoe de machtselite zoals centrale bankiers, ministers van financiën alsmede de ultra rijken achter de schermen werken om hun agenda’s op orde te krijgen. Rickards omschrijft de Shock doctrine als eenvoudig te hanteren. Politieke leiders gebruiken crises om hun beleid er bij het publiek in te hameren, hetgeen onder normale omstandigheden ondenkbaar zou zijn. De machtselite is bepaald niet dom en weet dat hun agenda’s inzake een wereldvaluta, belastingheffing, controle over het fysieke goud alsmede totale controle over hun bevolking niet populair zullen zijn daar het duidelijk is dat de macht en vermogens van de enkeling boven die van de massa’s verheven zullen zijn.
Een schok kan zich op diverse manieren manifesteren. Bijvoorbeeld in de vorm van een financiële paniek, een zware terroristische aanslag, destabilisatie van de samenleving, moord op een belangrijke politieke figuur dan wel een pandemie of een ongekende natuurramp die zich zonder vooraankondiging kunnen aandienen. In een dergelijke situatie vertoont de bevolking gebruikelijk angst en kijkt uit naar troost van hun respectieve regering. De mensen beginnen dan in te zien dat veiligheid boven vrijheid gaat of zoals president Obama het onlangs uitdrukte ‘Freedom is not free’ (RB). Op dergelijke momenten dient de machtselite klaar te staan om in te grijpen teneinde de rust te herstellen.
In feite vormen dergelijke schokken een uitstekend vehikel om plannen door te voeren die anders ondenkbaar zouden zijn geweest. De orde wordt hersteld over de rug van de individuele vrijheid. Een goed voorbeeld hiervan is de Patriot Act die nog in 2001 na 9⁄11 door het Congres werd gejaagd. Naast goede elementen die o.m. hebben geleid tot de uitschakeling van Osama bin Laden die na later bleek hoofd van een meerkoppig monster te zijn, vond er ook veel misbruik plaats. Zo heeft iedereen intussen z’n privacy moeten inleveren en worden alle vormen van communicatie (telefoon, fax, email, facebook, twitter and what have you waar ook ter wereld) verzameld en geregistreerd in een gigantische atoomvrije ondergrondse digitale data bank in de staat Utah (RB).
Alsof dat al niet genoeg is, worden voorts je vingerafdrukken en retina ( o.m. in U.S.) gescand. Ook wordt je mobiele gedrag tot in extenso gevolgd tot en met in de slaapkamer toe. Bijgevolg zijn privacy en vrijheid al een prooi van de overheid en intussen verleden tijd. In Nederland lopen we hiermee zelfs voorop, waarbij thans alle mogelijke gegevensbestanden worden gekoppeld – ook ideaal voor een binnendringende vijand die daarmee ook alles “voor het oprapen” heeft, terwijl er geen parlementariër zelfs ook maar een vinger heeft opgestoken. Hoe is dat mogelijk? Bij de eerstvolgende verkiezingen zou ik hiermee maar eens rekening houden. Dit is dus geen toekomstscenario meer maar puur de harde realiteit!
Robert Broncel
Voor US Markets
PS. op mijn vorige “missive” van 28 september onder de titel “Geïnstitutionaliseerde Maffiapraktijken” naar premier Rutte, bankpresident Knot alsmede naar de fractieleiders van de belangrijkste politieke partijen mocht ik zegge en schrijve slechts één reactie ontvangen en wel van de SP onder de mededeling “Fijn dat u een email heeft gestuurd aan de SP Tweede Kamerfractie. Wij ontvangen erg veel e‑mailberichten en proberen ze allemaal snel en goed te beantwoorden”. Tot dusver ook hier radiostilte. “Paarlen voor de zwijnen”?