Terug naar af!

Klap­pen moet je kun­nen incasseren, dat weet je. Het hardt je in je ver­beten­heid de beurs te klop­pen en je eigen finan­ciële toe­s­tand met actie en soms hopen adren­a­line erop vooruit te lat­en gaan. Velen zetten een stuk­je van hun maan­delijkse inkom­sten aan de kant en lat­en dit hun weg vin­den naar het Beur­splein, naar Wall Street of andere wereld­bek­ende strat­en die ze miss­chien nog nooit in het echt aan­schouw­den. Anderen beschikken over een belan­grijk ver­mo­gen, stopten enkele jaren gele­den met hun beroep­s­ac­tiviteit­en en willen nu een extra stu­iver meepikken.

De afgelopen jaren waren hier geen uit­zon­der­ing op. Het ging soms aan­ge­naam snel vooruit, en met enkele turbo’s kon je al vlug massieve dag­win­sten bin­nen­halen die je lieten dromen van meer. Af en toe kwa­men er klap­pen. Harde gemene uithalen die vaak onaangekondigd het even­wicht in je porte­feuille ver­sto­or­den. Zolang het je per­soon­lijk even­wicht niet aan­tastte, geen prob­leem: op de beurs zijn er immers elke dag oppor­tu­niteit­en, ​‘elke dag is er één om te beleggen’ ple­gen som­mi­gen te zeggen.

Het waren doet­jes, die mensen die op beleg­gingsavon­den met een groot glas bruisend Bel­gisch bier in de hand, niet kon­den meep­rat­en over CDO, CDF en alle lever­age-mogelijkhe­den die de finan­ciële mark­ten voor ons in pet­to had­den. Het snelle geldgewin beho­orde tot het verleden, het super­snelle kwam eraan. Nu niet investeren was de boot mis­sen. De sites voor online­traders begonnen de mogelijkheid aan te bieden te beleggen met geleend geld. De eerlijke doet­jes die dan maar vroe­gen wat zo’n CDO nu eigen­lijk was en hoe groot de markt hier­voor was kre­gen de meest uiteen­lopende antwoorden.

Het begon som­mi­gen te dagen, vooral Guy bracht hier op z’n site de meest zwart­gal­lige voor­spellin­gen naar voor en hoe meer je erover nadacht, hoe meer je begon te besef­fen dat velen zichzelf iets voorhield­en. ​“Er klopt iets niet”, was dik­wi­jls de con­clusie. Hoe gevoels­matig zoi­ets ook klinkt, toch was het goed dat gevoel te vol­gen. Cash is king begon ik meer en meer te besef­fen en stapte gro­ten­deels uit.

De klap­pen bleven komen, tot op van­daag. De los­ge­lat­en stieren in de strat­en van Pam­plona bul­deren in volle kracht vooruit. Enkele kun­nen zich nog vlug red­den in die smalle straat­jes, anderen wor­den com­pleet onder de voet gelopen en bli­jven bloe­dend achter. Ik weet niet of er nu al puin geruimd moet wor­den en of er nog veel los­ges­la­gen mon­sters zullen komen. Ik zie van­daag mensen die nu al ver­weesd achterbli­jven, denk­end aan de kap­i­tal­en die zij in rook zagen opgaan. Denk­end aan hun pen­sioen dat eraan komt, aan het feit dat ze meer beschei­den zullen moeten lev­en dan ze zich voorgenomen had­den. Ik zie jon­geren die hun eerste spaar­centen toev­ertrouw­den aan bankaan­de­len (vaak aanger­aden door hun oud­ers) met mooie div­i­den­dren­de­menten: het zou hen lat­er toe­lat­en extra van het lev­en te genieten. 
De ​‘zek­er­he­den’ zijn weg, hoewel crit­i­cas­t­ers zek­er zullen bew­eren dat er net op de beurs geen zek­er­he­den zijn. Zelf met de redener­ing ​‘cash is king’ is het oplet­ten: is de bank aan wie je dit toev­ertrouwt wel vol­doende solvabel?

Is het nut­tig en zin­vol om dagelijks met de finan­ciële mark­ten bezig te zijn, posi­ties in te nemen en die week na week te zien dalen? Zelf het goud kri­jgt in deze bange tij­den rake klap­pen. De rol van veilige haven blijkt ver zoek. Komt het omdat gewoon­weg alles wordt verkocht? Zijn de vele fond­sen ver­plicht ook hierin hun posi­tie te liq­uideren omdat het water hen aan de kin staat? Ik bli­jf het goud inter­es­sant vin­den, maar word ook hier voorzichtiger. M’n goud­tur­bo is gecalled (ik denk dat het goud net een uur of twee onder het call­niveau ging…), maar ik ga opnieuw instappen.

M’n lijst­je met favori­ete stock picks don­derde eve­neens naar bene­den. Ik bli­jf hier geloven in een gesprei­de aankoop en wil het lijst­je tegen het eind van het jaar volledig gekocht hebben. Maar is het alle­maal nut­tig wat ik doe? Je kan eraan twi­jfe­len. Ik lees ook op deze site veel com­mentaren die de sug­gestie geven dat we er beter alle­maal mee stop­pen en wat meer plezi­er in ons lev­en bren­gen. Ik lees bericht­en van bezoek­ers die de indruk kri­j­gen dat de index­en daad­w­erke­lijk richt­ing nulpunt zullen evolueren. 

Hoe zwarter het plaat­je wordt, hoe meer je geneigd bent je bij de mas­sa aan te sluiten. Ik bli­jf er van uit gaan dat je beter tegen die kud­de kan ingaan. Het sys­teem zal zichzelf wel red­den, dat is m’n uit­gangspunt. Het zal verziekt, verzwakt en oneindig veel klein­er uit de stri­jd komen, maar het zal weer werken. Het zal het wat rustiger aan doen, met heel wat meer inmeng­ing van de over­heid, met heel wat meer regelt­jes en min­der snel­heid om vooruit te ger­ak­en. De aan­de­lenko­ersen zullen wellicht min­der snel sti­j­gen, de div­i­den­den zullen klein­er zijn eve­nals de mas­sa volk die naar de beurs trekt. Maar de markt zal werken. Ik ga dus bli­jven vol­gen, bli­jven kopen, bli­jven lachen en bli­jven vloeken. Maar ik zal het doen met kleinere posi­ties en met de visie dat het wel heel lang zal kun­nen duren vooraleer m’n invester­ing mooie vrucht­en zal afwerpen.

Johan Lam­ote voor USMarkets

de auteur heeft geen posi­ties in de bespro­ken waarden