STAGFLATIE? Remember the 70’s: you better RUN!

Stagflatie betekent dat er zich een peri­ode van economis­che groeiver­trag­ing aan­biedt die toch samen­gaat met inflatie. Op het eerste zicht lijkt dit een vreemde, zoni­et onmo­gelijke com­bi­natie. Aan het begin van de 20^e eeuw gin­gen economen er trouwens van uit dat zoi­ets in prak­tijk niet mogelijk was. Onder­tussen weten we beter. De jaren 70 waren hier een goed voor­beeld van: toen de Ara­bieren beslis­ten de oliekra­nen een stuk min­der open te zetten (aan­lei­d­ing was toen de oor­log van Israël met z’n buur­lan­den), steeg de oliepri­js van 3 naar 12 USD per vat. Gevolg: een pijl­snel sti­j­gende inflatie, een con­cur­ren­tieposi­tie die in het gedrang kwam, sti­j­gende werk­loosheid. Dat dit alles het con­sumenten­vertrouwen aan­tastte, hoeft geen betoog. In dergelijke peri­ode gri­jpt de over­heid meestal mas­saal in, met als gevolg een toren­hoge over­hei­dss­chuld. U merkt het: voor de beurzen is dit een wel zeer negatief plaatje.

Zit­ten we nu in een vergelijk­bare sit­u­atie? Neen: er is wel degelijk een economis­che groei en de inflatie swingt nog niet echt de pan uit. MAAR… Iedereen die de finan­ciële pers vol­gt en met z’n neus op de beurs­feit­en gedrukt zit, voelt dat er iets niet klopt.

Allereerst heb je de inflatie die onder con­t­role bli­jft. We spreken hier over offi­ciële inflatieci­jfers die onder­tussen der­mate veel zak­en gedumpt hebben (die onder­tussen flink doorsti­j­gen) dat u als con­sument ern­stige vra­gen kan stellen. Iedereen is con­sument, dus u kunt dit zeer een­voudig zelf toet­sen. Zijn uw rekenin­gen aan de kassa’s van waren­huizen, bakkers, slagers ook geste­gen, zon­der het gevoel te hebben dat u plot­sel­ing veel meer gekocht hebt? En lat­en we met gezond ver­stand bli­jven verder denken: hoeveel flatscreen tv’s koopt u zo per jaar? Want jawel, de pri­jzen hier­van zijn spec­tac­u­lair gedaald, dus: een sterk sti­j­gende inflatie: hoezo?

Bek­ijk even de grafieken van olie, gas, met­al­en, maar ook de soft com­modi­ties (deze die dagelijks in uw eten zit­ten…) en u kan ervan uit­gaan dat dit nog een tijd­je in verdere pri­jssti­jgin­gen kan resul­teren. Het enige wat vol­gens mij deze pri­jzen kan stop­pen is een harde land­ing van de Chi­nese economie. Een afkoel­ing aldaar is te verwacht­en (zek­er ook wat de Chi­nese beurs betre­ft), maar er bli­jft in Chi­na ook dan nog een enorm poten­tieel over wat hun economis­che ontwik­kel­ing betreft.

Ten tweede: de economis­che groei. Die is momenteel inder­daad een stuk beter dan de jaren 70. Toch begint ook hier voor mij het plaat­je donkerder te wor­den. Reden? De sub­prime­cri­sis. Vri­jdag kon­den we het zoveel­ste slachtof­fer van deze cri­sis ver­welkomen. Deze maal geen kleine of mid­del­grote spel­er. Née, het ging om Bear Stearns. De koers van het aan­deel in kwest­ie don­derde maar even­t­jes 47% in één sessie naar bene­den. De gerucht­en waren blijk­baar al een tijd­je aan de gang, daar in de smalle straat­jes rond Wall Street. Banken gaven hun medew­erk­ers de opdracht voor­lop­ig geen zak­en meer met hen te onderne­men. Gevolg was een nijpend teko­rt aan cash. Gelukkig waren er de NY FED en JP Mor­gan die het huis voor 28 dagen kon­den red­den… Ik zou zek­er de Bear aan­de­len in de gat­en houden: JP Mor­gan springt nu graag bij (tot op heden blijken zij de sub­prime­cri­sis won­der­wel ontweken te hebben), maar zal zich bin­nen enkele weken miss­chien tevens als hun overne­mer opwerpen?

Een toepas­selijk­er naam kon de beren­markt deze keer niet voe­den, en je zag het tij vri­jdag vliegensvlug keren. Mensen (zoals ik) die ​’s mor­gens put­posi­ties had­den gekocht, mocht­en hierop tevre­den terugkijken.

Lat­en we hierop nog wat verder vooruit denken: wat als na de Bear ook nog enkele andere groten het moeil­ijk kri­j­gen. Zak­en­banken, hedge­funds, noem maar op. Bij de laat­ste cat­e­gorie zijn het tot nu toe vooral kleinere fond­sen, al dan niet met zetel in belast­ing­paradi­js Ams­ter­dam. Vergeet echter niet dat er tussen NY city en Green­wich duizen­den hedge­funds zetelen.

Een negatieve spi­raal is zo ingezet, en als die er komt, dan mag je er zek­er van zijn dat er een geweldige cred­it crunch komt. Zoals we weten kan het dan niet anders dan dat dit op de economis­che groei zal wegen.

Aan­vulling bij dit alles: wie onder jul­lie kreeg ook de bib­bers toen de cen­trale banken vorige week die gigan­tis­che kap­i­taalsin­jec­tie bek­end maak­te? Het is net op het beurs­feest dat vol­gde dat ik m’n posi­ties afbouwde en short ging. Een cen­trale banki­er die denkt dat – zoals S&P durft bew­eren- het groot­ste leed gele­den is, doet zulke inter­ven­ties niet.

U merkt het: stagflatie is zek­er een mogelijkheid. Niet zo uit­ge­spro­ken als de jaren 70, maar posi­tief ziet het plaat­je er voor­lop­ig niet uit.

Uit de beurzen stap­pen dan maar? Ik heb deze con­clusie gemaakt: ik verkocht het groot­ste stuk van m’n long­posi­ties enkele dagen terug en focus me nu vooral op putposities.

Tot slot: bek­ijkt u in onder­staande DJIA grafiek even die zijwaartse peri­ode van 15 jaar met af en toe diepe dalen…precies, de jaren 70…

De auteur heeft diverse posi­ties op de AEX index, heeft geen posi­ties in Bear Stearn of DJIA.