Iets wat zeer interessant is maar door velen over het hoofd zal worden gezien is de historische ofwel de gemiddelde koers/winst (P/E) verhouding van de S&P 500 index … Dit kan een gevaar gaan vormen voor de aandelenkoersen in de loop van 2006 gezien de cyclus dit verloop voorspelt … De historie leert ons in ieder geval veel over de toekomstige ontwikkeling of verwachting …
De PE verhodingen op de S&P 500 Index :
De koers/winst verhouding is een onbetwiste topper op fundamenteel gebied. Het geeft aan hoe vaak de winst van een aandeel in de koers verwerkt is. De afgelopen 50 jaar was de gemiddelde P/E (ofwel koers/winst) ratio op de S&P 500 index gemiddeld ongeveer 15, dit kan ook zo verondersteld worden bij de Dow Jones maar deze index is niet zo breed met zijn 30 aandelen. Er zou gezegd kunnen worden dat de P/E van de Dow Jones iets hoger zou mogen liggen omdat het hier om de allergrootsten ofwel de Big Caps van de USA economie gaat. Grote bedrijven bieden immers minder risico’s, en voor iedere dollar winst zou men hier een wat hogere premie mogen betalen. Voor wat dat waard is natuurlijk, vandaag de dag moeten we nog maar zien of General Motors het hoofd boven water weet te houden.
Te zien is dat de P/E ratio al sinds 2002 aan het dalen is. Iets wat men vaker ziet gebeuren tijdens dalende beurzen, men is dan negatiever en minder bereid om een hoge prijs voor iedere dollar winst te betalen. Een dalende P/E ratio bij stijgende beurzen, kan niet beter zou je zeggen, dat laat immers ruimte voor een verdere stijging.
Tijdens het dieptepunt in 2003 stond er een P/E ratio van rond de 27.5 op de borden, aandelen zijn dus afzonderlijk van winstgroeiverwachtingen alleen maar goedkoper geworden. In vergelijking tot de afgelopen jaren zit er dus nog veel meer in het vat, hierdoor moeten we volgend jaar normaal gesproken rustig verder omhoog met deze index.
Maar pas op, het is nog altijd zo dat alles te duur is gezien de historie een niveau indiceert van rond de 15 keer de winst. Daarboven worden aandelen duur. Wat ook leuk is om in ons hoofd te printen is het feit dat gezien de fraaie winststijgingen van de afgelopen tijd (vanaf medio 2004) de P/E ratio nagenoeg dezelfde is gebleven. Aangezien dit een instrument is wat nauw samenvalt met de toekomstverwachtingen wil dit dus zeggen dat men ongeveer eenzelfde continuering van de winsten verwacht, anders zou de ratio immers negatief gecorrigeerd worden.
De historische groei in de winsten van bedrijven uit de Dow Jones staat op 9,6%. Een winstgroei van jaarlijks 9,6% zou dus een P/E van 15 moeten weergeven gezien dat het gemiddelde is. Dit zijn dus 2 samenhangende waardes die over een lange periode zijn gemeten en onlosmakelijk met elkaar verbonden mogen worden. De huidige P/E ratio van de bedrijven in de Dow Jones index staat om en nabij de 19 wat aanzienlijk boven het historische gemiddelde is.
Het is echter moeilijk om een berekening te maken voor een fair value van dit moment, je kunt niet zeggen dat wanneer bijvoorbeeld de winstgroei sterk afneemt de P/E dit ook zal doen. De twee waardes die genoemd zijn, de P/E van 15 en de groei van 9,6% bieden wel een prima houvast. Simpel gezegd zouden de bedrijven in de Dow Jones de komende jaren met gemiddeld aanzienlijk meer dan 9,6% moeten blijven groeien om de huidige P/E te ondersteunen, als we dat berekenen dan moeten de bedrijven uit de Dow Jones Index jaarlijks ongeveer 11,3% winstgroei laten zien op basis van de huidige koers/winst verhoudingen.
Je zou zeggen dat analisten dan ook hoge prijskaartjes aan de aandelen hebben hangen. Koploper Boeing is goed voor een voorspelde 9% winstgroei in 2006 en een P/E ratio van boven de 24. Middenmoter Mc Donalds doet het met een P/E van 19 en een geprognosticeerde winstgroei van 6,4% ook niet slecht. Underdog Citigroup staat met een P/E van 11 en een voorspelde winstgroei van 8,75%, dat zou volgens de statistieken nog het meest koopwaardig fonds zijn op dit ogenblik.
Wat in 2006 :
In 2006 zal de winstgroei zeer waarschijnlijk weer onder druk komen te staan. De grondstofprijzen trekken aan, de zorgen over de grote schuldenlast van de V.S. neemt toe en de dollar zal zeer vermoedelijk gaan afzwakken. Groeiprognoses zullen moeten worden bijgesteld waardoor de P/E ratio naar een stabieler niveau kan gaan, historisch is bewezen dat deze ratio altijd weer richting de 15 terugkeert. Het is zelfs zo dat wanneer deze ratio boven de 20 zijn top zet deze historisch altijd tot onder de 10 teruggekeerd is (zie onderstaande grafiek).
De ratio laat nu al enkele jaren een neerwaarts verloop zien maar dit is geheel te danken aan de gestegen bedrijfswinsten, wanneer winsten niet meer in lijn zullen stijgen zal de daling van de P/E worden afgemaakt door het wegzakken van de aandelenkoers. Zo komt de P/E weer richting het gezonde niveau rondom de 15. Maar markten overdrijven altijd, dus die P/E kan makkelijk verder doorzakken en zo rond de 10 uitkomen op termijn. De laatste keer dat dat plaatsvond was begin jaren 80…
Cyclus :
Er is ook een zeer interessante cyclus in de koers/winst verhouding van de S&P 500 te ontdekken, hier sprak ik in mijn inleiding al over. In 1980, 1988, 1995 en 2001 waren er bodems te zien. Wat is hier zo interessant aan? Het gat tussen de eerste bodems was 8 jaar, vervolgens 7 jaar, daarna 6 jaar en met de volgende bodem na 5 jaar kom je in…2006 terecht!
Bij een bodem van de P/E ratio kunnen we een keuze maken uit 2 opties :
- De winsten stijgen en de koersen blijven gematigd
- De winsten blijven gematigd en de beurskoersen dalen.
U mag kiezen maar ik ga voor het laatste.
Guy Boscart
US Markets
US Markets