De OPEC kwam de afgelopen dagen met optimistische geluiden over de olievoorraden. De opmerkingen van Sheikh Al-Sabah gaf voer aan de bears waardoor de oliecontracten fors daalden. De prijs van de juni contracten daalden richting $47 voor een vat olie. Een portret van de â€Greenspan†van de oliemarkten.
De OPEC kwam vandaag met optimistische geluiden. Sheikh Ahmad Fahad Al-Ahmad Al-Sabah liet weten dat de vooruitzichten van de olievoorraden goed zijn. Voor het lopende jaar zullen er 30,5 miljoen vaten per dag geproduceerd worden, wat 300 duizend tot een half miljoen vaten per dag meer is dan de huidige productiehoeveelheden.
Sheikh Ahmad Fahad Al-Ahmad Al-Sabah
De opmerkingen van Sheikh Ahmad was voer voor de bears en de prijs van de olie daalde fors. De vraag die rest is, tot hoever zal de OPEC de prijs laten dalen. Kenners van de oliemarkten verwachten dat de prijs voor een barrel kan dalen richting de $38 a $42. Alle indicatoren wijzen in die richting.
Onrust in het Midden-Oosten kan echter roet in het eten gooien. Een paar rollende tanks of troepen bewegingen kan de prijs van een vat zo maar weer boven de $50 brengen. In ieder geval waren de woorden van Sheikh Ahmad voldoende om de oliecontracten te laten dalen. Zijn woorden hebben het zelfde effect als de woorden van Alan Greenspan met betrekking tot de financiële markten, al zullen de woorden van de Sheikh minder op een weegschaal gewogen worden.
Het begin
De OPEC ( The Organization of the Petroleum Exporting Countries ) werd op 10 september 1960 in het leven geroepen door een groep olie-exporterende landen. Uitgangspunten voor de oprichting van de deze organisatie, was het veilig stellen en stabiliseren van de olieprijs voor de olieproducerende landen; een efficiënte en economische oliebevoorrading richting de olieverwerkende landen en een financial return aan de landen die investeren in de olieindustrie.
De eerste bijeenkomst duurde van 10 tot en met 14 september en werd gehouden in de Irakese hoofdstad Bagdad.
Grondleggers van de OPEC waren Iran, Irak, Kuweit, Saudi Arabie en Venezuela. Later kwamen hier nog 8 landen bij n.l.: Qatar (1961), Indonesië (1962), Libyan Arab Jamahiriya (1962), Verenigde Arabische Emiraten (1967), Algerije(1969), Nigeria (1971), Ecuador (1973–1992) en Gabon (1975–1994). Het hoofdkantoor van de OPEC zetelde de eerste vijf jaar in Geneva in Zwitserland, maar vanaf 1 september 1965 verhuisde men voorgoed naar Wenen in Oostenrijk.
In de begin jaren was OPEC vooral bezig met zichzelf op de kaart te zetten. Er moest een machtsblok doorbroken worden van een aantal grote olie multinationals die alle touwtjes in handen hadden. De onderhandelingen om als volwassen gesprekpartner geaccepteerd te worden hebben veel tijd gekost.
In de ’70 jaren brak de OPEC in Nederland en in de wereld definitief door en werd de organisatie bekend door de oliecrises van 1972 – 73. Als straf voor de pro-Israëlische houding gedurende Yom Kippur oorlog in 1973, werd Nederland getroffen door een olie-embargo. De autoloze zondag van het kabinet Den Uyl was een van de maatregelen om het olieverbruik te verminderen. Dankzij het beroemde liedje van Farce Marjeure.; “kiele kiele koeweitâ€, kwam Nederland nog in een diplomatieke rel terecht.
De eerste en echte olieconferentie met de staathoofden van de aangesloten landen werd gehouden in maart 1975 in Algiers in Algerije. Op deze vergadering werd besloten dat Nigeria het 11 lid kon worden. Sindsdien zijn er geen landen meer aan de lijst van 11 landen toegevoegd. De Iranese revolutie in 1979 was een ander feit wat de OPEC in die jaren in het nieuws bracht. De revolutie in Iran zorgde voor een forse koersstijging van de olie.
De ’80 jaren begonnen met een rally van de olierijs door de oorlog tussen Iran en Irak, maar rond 1983 stortte de prijs van een vat in en de 3e “prijscrisis†was een feit. In de 2e helft van de jaren 80 steeg de prijs van een vat weer. Maar het haalde nooit meer de hoogte van de prijs die aan het begon van het decennium betaald werd. Het besef dat prijsregulering nodig was om stabiliteit in de wereld te houden begon geleidelijk door te dringen bij de 11 deelnemende landen. Eind jaren 80 was de tijd dat ook de discussies begonnen over de uitstoot van verbrandingsgassen en de belasting op het milieu.
De 1ste Golfoorlog aan het begin van de 90-er jaren veroorzaakte bijna de 4e crisis in de oliesector. De prijs van een vat steeg explosief, maar de OPEC wist de gemoederen te kalmeren door de productie te verhogen. Tot 1998 bleven de prijzen stabiel. Instabiliteit in Zuidoost Azië veroorzaakte nog even een schok in de markt, maar door productieaanpassingen van gebonden en niet gebonden OPEC landen werd erger voorkomen.
In het 2e millennium is de prijs van de olie weer een hot item. In de afgelopen vijf en een half jaar is de koers van een vat olie onderhevig geweest aan de aanslagen van 11 september, het uitbreken van de 2e Golfoorlog en de oplopende en aanhoudende crises in het Midden Oosten. Samen met de bezorgdheid over de toekomstige olievoorraden zorgde ervoor dat de koers van een vat Light Crude Oil in 2005 een recordhoogte uitkwam van $58,20.
Olieproductie lange termijn
Dirk Dortland
©usmarkets.nl