Nu instappen?

New York, sep­tem­ber 2007. Ik kan m’n lach absolu­ut niet onder­drukken wan­neer ik oog in oog met de NYSE sta. Een vrij klein gebouw dat in vergelijk­ing met de mastodon­ten eromheen wegge­plukt lijkt uit een doorsnee provin­ci­es­tad­je. Grot­er kun­nen ze de stars & stripes niet mak­en, bedenk ik wan­neer ik de opzichtige Amerikaanse vlag bek­ijk. Jam­mer dat ik er als bezoek­er niet meer in kan, daar zorgde ​‘nine-eleven’ immers voor. M’n vrouwt­je kijkt me vert­ed­erd aan als ze me bezig ziet: de kleine jon­gen ziet z’n droom uitkomen en staat voor z’n favori­ete speel­tu­in, de plaats die hij al die jaren steeds virtueel opzocht. 

Vanu­it Wall Street is het niet ver wan­de­len naar de over­bek­ende bull. Niet dat het gigan­tis­che beest zich zo vlug gevon­den geeft, maar eens je er voor staat wil je er absolu­ut mee op de foto.

Ter­wi­jl ik dus vereeuwigd word op dig­i­tale geheugenkaart bedenk ik hoe lang de stieren­markt, die rond maart 2003 van start ging, zich kan verder zetten. Aan­de­len zouden goed­koop gepri­jsd staan, maar wat als de komende kwartaal­ci­jfers stop­pen met sterk boven de verwachtin­gen uit te steken? Wat met de huizen­markt in de VS en de sub­prime? Wat met die Amerika­nen die zo boven hun stand lev­en (geloof me, ik was nog nooit in een wereld­stad waar ik zo weinig oud­ere wagens kon bespeuren)? Wat met m’n porte­feuille? Beter winst nemen, want de laat­ste drie jaren waren me bij­zon­der gun­stig gezind? Put op AEX? Put op Nas­daq? Tur­bo long op goud als veilige vluchthaven?

“Kom, van hieruit kun­nen we de metro naar Soho nemen.” M’n vrouw en de beurs: het zal een con­tact van korte duur blijven.

De antwo­or­den op m’n vra­gen van toen ken­nen we nu. Behalve de sub­prime dan: wat vol­gt nog en wat zullen de con­se­quen­ties zijn? 

Ik verkocht daad­w­erke­lijk heel wat aan­de­len, kocht een put­posi­tie op de AEX en kocht enkele goud turbo’s. Bin­go, inder­daad! Vorige week echter sloot ik die posi­ties af, over­tu­igd van het feit dat het nu wellet­jes was geweest. Ik was blij met die mooie win­sten, want de rest van m’n porte­feuille had rake klap­pen gekregen. 

De win­sten die ik liet liggen… Ik weet het, daar mag je niet aan denken… Elke dag zijn de meeste beurzen wat verder weggezakt.

Tech­nisch gezien is het waarschi­jn­lijk nog te vroeg om te kopen: de eerste ste­un­li­jn van de AEX ligt op 408. Als ik echter naar enkele indi­vidu­ele bankaan­de­len kijk, dan kan ik niet voor­bij vol­gende vast­stelling: vri­jdag bij slot ston­den For­tis en Dex­ia alle­bei 15,14 EUR, ING 23,45. Elke dag denk ik hard­er: bin­nen enkele jaren zullen dit mooie koop­jes gebleken zijn! Vooral als we de grafiek op 5 jaar bek­ijken, wordt het bloed­bad duidelijk. ING wist nog enigszins stand te houden, bij Dex­ia wordt het pijn­lijk, bij For­tis blijkt het bij­zon­der pijnlijk!

Uit­er­aard zor­gen de onzek­er­he­den bij deze aan­de­len omtrent de sub­prime perike­len voor extra afs­traf­fin­gen. Wat met Dex­ia dochter FSA? Bij For­tis kan men zich dezelfde vraag stellen, zek­er omdat absolu­ut niet duidelijk is welk deel van de sub­prime-taart van ABN AMRO door For­tis naar zich toe werd getrokken. 

Toch vraag ik me af: wordt het div­i­den­dren­de­ment bij deze waar­den momenteel niet uit het oog ver­loren? Als deze instellin­gen hun div­i­dend op peil houden, kijken we nu toch wel tegen zeer royale uitk­erin­gen aan. En pre­cies daar knaagt het momenteel: wat als deze banken beslis­sen hun div­i­den­den te lat­en dalen? Zie wat enkele van hun Amerikaanse zusters vorige week beslis­ten. Het is een sprong in het duis­ter. Toch weet ik: als dit nog enkele dagen door­gaat, koop ik opnieuw bij! 

Johan Lam­ote voor US Markets