In deze column stellen we u Mohamed al-Fayed voor, de Egyptische multimiljardair die al jaren vruchteloos poogt de Britse nationaliteit te krijgen. U leest over zijn afkomst, zijn verworvenheden zoals Harrod’s en zijn eenzame strijd tegen het Britse establishment. Mogen we u voorstellen: Mohamed al-Fayed
Mohamed al-Fayed is op zijn minst gezegd een controversiële figuur. Hij huppelt vrolijk rond in het Britse society-wereldje, doet alles om populair te zijn en wil kost wat kost een Brits paspoort bezitten. Maar hij trapt onophoudelijk tegen heel gevoelige schenen en wordt blijkbaar enkel getolereerd omwille van zijn miljarden.
Hij is geboren in het Egyptische Alexandrië in het jaar 1929 of, afhankelijk van de bron, 1933. Hij is dus 76 of 72 jaar. Kenmerkend voor hem is, dat hij niet de minste moeite doet om klaarheid te brengen over zijn geboortejaar. Zijn vader was een onderwijzer aan een lagere school, wat een karig loon betekende. Mohamed Fayed (die al is er later bijgekomen) groeide op in armoedige omstandigheden. Om een bijdrage te kunnen doen aan het gezinsbudget, was hij straatventer van o.a. Coca Cola. Als hij wat ouder was, begon hij te werken als verkoper van naaimachines.
Het echtpaar Khashoggi
De dag dat hij de zakenman Adnan Khashoggi ontmoette, betekende een keerpunt in het tot dan toe uitzichtloze leven van Mohamed Fayed. Khashoggi beorgde hem een baan als verantwoordelijke van zijn import naar Saoedi-Arabië.
De sultan van Brunei met zijn echtgenote
En zo leerde Fayed de stiel en besloot hij de periode in Saoedi-Arabië te beëindigen om in zijn vaderland Egypte een eigen expeditiebedrijf op te richten. Dat lukte, hij kreeg een zekere faam en zo werd hij in 1966 ontdekt door de sultan van Brunei, één van de rijkste mensen ter wereld, die hem aanstelde als persoonlijke adviseur.
Tiny Rowland (links) en Mohamed al-Fayed
De nu zeer kapitaalkrachtige Egyptenaar had zijn oog laten vallen op Groot-Brittannië, waar hij in het begin van de 1970’er jaren zijn intrek nam in een groot Londens appartement. Bij die gelegenheid gaf hij zijn naam wat meer cachet door er de al- aan toe te voegen.
In 1975 kreeg hij een aanstelling in de raad van bestuur van Lonrho, een conglomeraat dat zich bezighield met mijnbouw in Afrika. De CEO van Lonrho was Tiny Rowland. Deze man was niet van onbesproken afkomst. Hij is geboren in 1917 in India onder de naam Rowland Walter Fuhrhup en in de vooroorlogse periode had zijn familie terug de roots opgezocht in Duitsland, waar de jonge Rowland lid werd van de Hitlerjugend. Later diende hij bij de Wehrmacht en deze verwijzingen naar een nazi-verleden hebben velen hem kwalijk genomen. Ook Mohamed al-Fayed. Kortom, het was altijd hommeles tussen die twee en na negen maanden verliet al-Fayed Lonrho met slaande deuren.
In 1975 kreeg hij een aanstelling in de raad van bestuur van Lonrho, een conglomeraat dat zich bezighield met mijnbouw in Afrika. De CEO van Lonrho was Tiny Rowland. Deze man was niet van onbesproken afkomst. Hij is geboren in 1917 in India onder de naam Rowland Walter Fuhrhup en in de vooroorlogse periode had zijn familie terug de roots opgezocht in Duitsland, waar de jonge Rowland lid werd van de Hitlerjugend. Later diende hij bij de Wehrmacht en deze verwijzingen naar een nazi-verleden hebben velen hem kwalijk genomen. Ook Mohamed al-Fayed. Kortom, het was altijd hommeles tussen die twee en na negen maanden verliet al-Fayed Lonrho met slaande deuren.
Het is tot aan Rowlands dood in 1998 nooit meer goed gekomen tussen die twee, integendeel.
Harrod’s (Knightsbridge, London)
Toen de broers al-Fayed in 1985 besloten het beroemde warenhuis Harrod’s te kopen, kruisten ze de degens met Tiny Rowland, die net van plan was om zijn firma Lonrho in te schakelen voor deze overname. Tiny verloor het pleit en voor 615 miljoen £ ( 911 miljoen euro’s van nu) Ging Harrod’s over in Egyptische handen.
Maar de heer Rowland accepteerde het tweetal niet als de nieuwe eigenaars en startte een verbitterde campagne tegen hen, die eindigde in een gerechtelijk onderzoek. In 1990, vijf jaar later, (de gerechtelijke molen maalt traag) verscheen het rapport, waarin stond dat de al-Fayed hadden gelogen over hun afkomst en hun rijkdom.
Uiteindelijk gingen de aartsrivalen akkoord om zich te verzoenen en dat gebeurde in het publiek in 1993, in de gebouwen van Harrod’s.
Maar zoals we eerder zegden, het kwam nooit echt goed, zeker niet toen Rowland niet lang na de ‘verzoening’ al-Fayed ervan beschuldigde te hebben gestolen uit de brandkast van Harrod’s.
Dodi en Diana, vertrek bij hotel Ritz te Parijs, 31 augustus 1997
De naam al-Fayed kwam op een dramatische wijze in het wereldnieuws toen op 31 augustus 1997 ‘Lady Di’ alias prinses Diana in een auto-ongeval om het leven kwam samen met Dodi al-Fayed.
Deze brutale dood was een zware klap, ook voor Mohamed al-Fayed, die niet alleen zijn zoon verloor, maar ook prinses Diana, met wie hij goed kon opschieten. Hij heeft het voorval nooit willen aanvaarden als een ongeluk. Integendeel, volgens hem is het een samenzwering tegen de Prinses van Wales en zijn zoon. In zijn beschuldiging gaat hij heel ver, niet alleen de Britse geheime dienst is schuldig volgens hem, zelfs de Hertog van Edinburg, de echtgenoot van koningin Elisabeth II, blijft niet buiten schot.
U kunt trouwens een en ander nalezen op al-Fayeds eigen website http://www.alfayed.com/ .
Zeker is, dat al de heisa die hij heeft gemaakt niet in zijn voordeel heeft gespeeld bij het verwerven van de Britse nationaliteit.
Nochtans doet hij veel om populair te zijn bij de bevolking. In 1997 kocht hij de voetbalclub Fulham Fc, waarvan hij nog altijd de voorzitter is. En hij steunt die club door dik en dun.
Hij is schatrijk, zijn fortuin wordt geschat op 1 miljard dollar, maar het kan ook 1,5 miljard zijn. Maar hij is niet krenterig want hij schenkt jaarlijks miljoenen £ aan liefdadige instellingen, zoals het Great Ormond Street Hospital. Ook sponsorde hij films, waaronder Chariots of Fire met zijn zoon Dodi als co-producer.
Mohamed al-Fayed is een man met twee gezichten. Aan de ene zijde een vriendelijke kerel, altijd klaar met een mop en steeds bereid om mannen schouderklopjes te geven en vrouwen een tikje op de billen. Aan de andere zijde hebben we iemand die keihard is in het onderhandelen, recht op zijn doel afgaat en niets of niemand ontziet.
Wie de echte Mohamed al-Fayed is, zulen we wellicht nooit weten.
Jan Van Besauw
Columnist US Markets
Echtpaar al-Fayed, Diana’s begrafenis