MEGA MARKTMANIPULATIE

Som­mi­gen twi­jfelden. Meerderen dacht­en het. Hoewel de Amerikaanse cen­trale bank zich vooral­snog en waarschi­jn­lijk bli­jvend in neve­len hult, blijkt dat de finan­ciële mark­ten niet meer door vraag en aan­bod maar door inter­ven­ties van bove­naf wor­den beheerst.

MEGA MARK­T­MA­NIP­U­LATIE

Aan­lei­d­ing vormt de vri­jwel dagelijkse geld­mark­tac­com­mo­datie door de cen­trale banken naar aan­lei­d­ing van de kredi­et­cri­sis die eigen­lijk al is ontaard in een banken­cri­sis. Wat ten tijde van het com­mu­nisme zo ver­foeid werd, blijkt nu ook in de West­erse wereld al dan niet open­lijk plaats te vin­den. De gevol­gen wor­den met de oorza­k­en bestre­den! Of zoi­ets als min maal min is plus.

Door de Gold Anti-Trust Action Com­mit­tee, een orgaan dat nauwgezet alle beweg­in­gen van de Fed vol­gt, wordt steeds meer bewi­js­ma­te­ri­aal naar boven gebracht waaruit blijkt dat niet alleen de geld­markt, doch ook de goud­markt, de oblig­atiemarkt alsmede de aan­de­len­markt wor­den ​“ges­tu­urd”. Kor­tom, het gaat feit­elijk om alle finan­ciële mark­ten! Op top­niveau (afgeluis­terd) spreekt men onder­tussen van mar­ket rig­ging (rig­ging = optu­igen, knoeien of manip­uleren). Daarmee zou het gehele inter­na­tionale finan­ciële sys­teem volledig wor­den bijges­tu­urd en ​“uit­ge­woond”.

Orkestratie

Toe­val of niet, het afgelopen week­end maak­te de New York Times, de groot­ste krant van Ameri­ka, bek­end dat het Pen­ta­gon al vanaf het begin van de oor­log in Irak ge(mis)bruik maakt van oud-gen­er­aals die voor het front van de meest bek­ende tv sta­tions als CNN, FOX en CNBC door het Pen­ta­gon ​“georkestreerde” infor­matie naar buiten bren­gen. Tot nu toe nam elke jour­nal­ist deze infor­matie voor zoete koek aan! Zelfs BNR’s uiterst objec­tieve com­men­ta­tor Bernard Ham­mel­burg moest dit beamen. 

De zware beschuldig­ing van mark­t­ma­nip­u­latie is o.m. gestoeld op de ​‘minuten’ (let­ter­lijke ver­sla­gen) van de Fed­er­al Open Mar­ket Com­mit­tee (FOMC), waarin al in 1998 werd gerept van gold swaps (gouduitleen tegen lage rente) uit­gevo­erd door het zgn. Exchange Sta­bi­liza­tion Fund van het Amerikaanse min­is­terie van Finan­ciën. In juli 1998 betu­igde voor­ma­lig Fed voorzit­ter Alan Greenspan: ​‘Cen­tral Banks stand ready to lease gold in increas­ing quan­ti­ties should the price rise’ of: ​‘cen­trale banken staan te allen tijde klaar om goud in toen­e­mende hoeveel­he­den uit te zetten voor het geval de pri­js sti­jgt’. Waarom wordt goud niet gewoon verkocht in plaats van geleast? Formeel bli­jft het goud op deze wijze in de boeken van de cen­trale bankiers staan.

Con­tra­dic­tio interminis

Tegelijk­er­ti­jd ver­loochende Greenspan hier­bij de uit­leg van de goudlease op ​“dood” ver­mo­gen door toe te geven dat het leasen van goud wel degelijk bedoeld was om de goud­pri­js te drukken. Intussen kan de cen­trale bank zich al lang achter de oren krabben met de vraag hoeveel mil­jar­den dol­lars al niet ver­loren zijn gegaan gezien de net­to goud­pri­jssti­jging van meer dan 300% in de loop van nog geen 7 jaar. But who cares? 

Erken­ning

Een en ander werd beves­tigd door de erken­ning van de Wash­ing­ton Agree­ment on Gold in 1999 waar­bij de cen­trale banken samen werken om de goud­pri­js onder bed­wang te houden. In die tijd gold nog de omge­keerde trend. Men beoogde toen dat de pri­js niet te veel meer zou mogen dalen, omdat daarmee een eventueel deflati­esce­nario niet aan te scher­pen. Ook zou een nog lagere goud­pri­js dan 250 dol­lar de goud­pro­du­cen­ten voor grotere prob­le­men stellen. De cen­trale bankiers had­den de goud­pro­du­cen­ten nodig als staat­sagent, via welke trans­ac­ties direct kun­nen wor­den afgesloten. 

In 2003 bek­ende de Aus­tralis­che cen­trale bank zelfs dat ​‘for­eign cur­ren­cies and gold are held pri­mar­i­ly to sup­port inter­ven­tion in the for­eign exchange mar­ket’ of: ​‘het aan­houden van buiten­landse val­u­ta en goud dient uit­slui­tend ter inter­ven­tie van de markt’. 

De meest recht voor z’n raap beves­tig­ing van de goud­pri­js­ma­n­ip­u­latie kwam van de Bank of Inter­na­tion­al Set­tle­ments (BIS) te Basel in juni 2005. De bank verk­laarde vijf hoofd­doel­stellin­gen van de samen­werk­ing door de cen­trale banken voor ogen te hebben. De belan­grijk­ste vor­mde ​‘the pro­vi­sion of inter­na­tion­al cred­its and joint efforts to influ­ence asset prices (espe­cial­ly gold and for­eign exchange) in cir­cum­stances where this might be thought use­ful’ of: ​‘de voorzien­ing in het inter­na­tionale geld­ver­keer waar­toe de geza­men­lijke inspan­nin­gen dien­den om de goud- en val­u­ta­mark­ten te sturen waar dit als nut­tig wordt geoordeeld’. 

Erken­ning uit andere hoek

Ver­vol­gens werd in 2006 door de Crédit Agri­cole, zeg maar de Franse RABO, een rap­port uit­ge­bracht met als titel: ​“Remon­e­ti­za­tion of Gold, Start Hoard­ing” of wel: ​“koop goud want het goud wordt ger­e­moni­tariseerd!” Pop­u­lair gezegd: de rol van het goud als tegen­waarde van papiergeld wordt weer opportuun.

In sep­tem­ber 2007 kwam Cit­i­group uit met een nieuw rap­port getiteld ​“Gold: Rid­ing the Refla­tion­ary Res­cue” of wel: Goud, het ​“Reflatie Red­mid­del”. Voorts berichtte deze bank in maart j.l. dat de cen­trale banken in die maand met grote nadruk de sti­jging van de goud­pri­js een halt hebben toegeroepen. Waaruit bleek dit? Wel, bij een pro­duc­tie van ongeveer 2.400 ton en een vraag van 3.400 ton zou de pri­js aanzien­lijk hoger moeten liggen, met een verder sti­j­gend per­spec­tief. Waarom viel de pri­js juist in een korte spanne tijds met een dikke 100 dol­lar per ounce terug naar een niveau net boven de 900 dol­lar? Het blijkt dat het manip­uleren van de goud­markt onderdeel vormt van een wezen­lijk totaalbeleid.

Inter­ven­ties op alle finan­ciële markten

De GATA stelt nu dat de opricht­ing van de cen­trale bank slechts inter­ven­tie van de finan­ciële mark­ten tot doel had. Deze inter­ven­ties beperken zich niet louter tot de geld­markt, maar beslaan zoals gemeld alle finan­ciële mark­ten, inclusief de aandelenmarkt.

Er bestaat zoi­ets als een President’s Work­ing Group, aange­duid als de ​‘Plunge Pro­tec­tion Team’, dat dagelijks zorg draagt voor geld­in­jec­ties in de aan­de­len- en oblig­atiemarkt. Deze staan in de pub­lic records aange­duid als ​‘repur­chase agree­ments’, die de Fed afs­luit met de belan­grijk­ste finan­ciële huizen, aange­duid als de Fed’s ​‘pri­ma­ry deal­ers’. Dit verk­laart onder meer de sterke sti­jging van de koers van Citi­corp, nadat dit fonds weer meer moest afschri­jven dan waarop door anal­is­ten gerek­end was. De rest van de beurs deinde hierop vrolijk mee. Anal­is­ten kon­den dit niet anders verk­laren dan dat ​“het erg­ste nu voor­bij zou zijn”. Op deze wijze valt echter elke analyse in een groot zwart gat en valt er voor anal­is­ten weinig eer meer te behalen. Even­min bestond er tot voor kort een verk­lar­ing voor de sta­tion­aire beursin­dex­en. Sinds eind 2006 staat de Dow per­ma­nent boven de stand van 12.000 pun­ten. Toch is er sinds die tijd wel enig slecht nieuws voor­bij gekomen. Anal­is­ten verk­laren dat het slechte nieuws intussen in de koersen is ver­w­erkt. Merk­waardig dat dit dan niet in de index­en is terug te vin­den. Ken­nelijk wordt slecht nieuws ver­w­erkt als geen slecht nieuws.
Je zal maar pen­sioen­fonds zijn, wel degelijk ade­quate maa­trege­len hebben getrof­fen en telkens weer tot de con­clusie komen dat er in feite ​“niks aan de hand” is. 

Injec­ties

Zo blijkt dat er alleen al in het afgelopen half jaar voor meer dan 200 mil­jard dol­lar in de aan­de­len- en oblig­atiemarkt is geïn­jecteerd, buiten de vele hon­der­den mil­jar­den die er in de geld­markt zijn gepompt. 

De goud­markt vereist even­wel een wat del­i­catere aan­pak, aangezien hier een verkoop­pla­fond geldt van 500 ton op jaar­ba­sis. Dat pla­fond geldt offi­cieel voor de geza­men­lijk cen­trale banken. Het IMF is hier­van formeel uit­ge­zon­derd en dreigt nu 400 ton op de markt te zetten, zoge­naamd voor het ​‘roteren van veron­der­stelde supe­ri­or invest­ments’ zoals oblig­aties en goud. Anders gezegd: door mid­del van deze aangekondigde goud­verkopen probeert ook het IMF de goud­pri­js onder druk te houden. Maar er wordt nog een ander doel gedi­end. Met de opbrengst hier­van kan het per­son­eel weer betaald wor­den, dat nor­maal vanu­it de rente inkom­sten werd gehonoreerd. Door de teruggelopen rente inkom­sten als gevolg van aanzien­lijk min­der uit­staande lenin­gen zou anders per­son­eel op straat moeten wor­den gezet. Dit zou onderdeel van een gezonde bedri­jfsvo­er­ing moeten zijn, maar niet bij het IMF!

Waarom geen media ophef?

De inter­net site van het IMF zegt 3.217 met­ric tons via des­ig­nat­ed depos­i­to­ries in bez­it te hebben. Bij navraag wordt niet aangegeven welke depos­i­to­ries, doch daarmee wor­den slechts een aan­tal lan­den aange­duid zoals de V.S., Enge­land, Frankrijk en India. Bij verdere navraag komen er geen con­crete antwo­or­den. Een offi­ciële verk­lar­ing van een reg­is­ter accoun­tant ont­breekt. Dus moeten we aan­nemen dat het IMF nog steeds meer dan 3.200 ton goud in bez­it heeft? Aangezien het hier pub­liek goud betre­ft, heeft het pub­liek – de belast­ing­be­taler – even­wel volledig recht op een juist inzicht in de bezit­tin­gen van het IMF, zoals dat ook voor de nationale cen­trale banken geldt. Om deze gegevens met­ter­daad boven water te kri­j­gen, zouden de finan­ciële media hierover nadrukke­lijk ophef moeten maken. 

Vri­j­gave van stukken

De GATA deed ook navraag bij de Fed om toe­gang te kri­j­gen tot doc­u­menten betrekking hebbend op de gold swaps. De Fed antwo­ordde over dergelijke doc­u­menten beschikking te hebben maar kon niet voorzien in een vri­j­gave van alle doc­u­menten. Er wordt nog gekeken welke doc­u­menten wel zouden kun­nen wor­den vri­jgegeven of te wor­den geredi­geerd, omdat ze zgn. trad­ing secrets (geheimen) bevat­ten. Dit laat­ste werd per tele­foon en niet op schrift meegedeeld(!). Als er één ding duidelijk wordt, is het dat het Amerikaanse min­is­terie van Finan­ciën op de hoogte is van zak­en die aan het pub­liek niet wor­den toev­ertrouwd. Dat is op z’n minst opmerke­lijk en bedenke­lijk. Er vin­den over de hoof­den van de onder­daan prak­tijken plaats die het daglicht niet kun­nen ver­dra­gen. Pas als de tsuna­mi zich in beweg­ing heeft gezet, wordt het ren­nen om het vege lijf te red­den. Voor velen zal het dan te laat blijken te zijn.

Nog­maals, de rol van het goud

Nu ook Cit­i­group als één der groot­ste banken ter wereld erkent is dat de cen­trale banken, al dan niet in con­cert, de goud­pri­js mid­dels het dumpen van goud bewust manip­uleren, doemt de belan­grijke vraag op WAAROM?
Voor­dat de Fed ueber­haupt ​‘open­ing van zak­en’ ver­schaft, luidt het antwo­ord: het goud is de enige val­u­ta die in com­peti­tie is met papieren valuta’s. Goud vormt het enige spiegel­beeld van het mon­e­taire beleid. Dat dient der­halve ver­huld te wor­den door de goud­pri­js zo veel mogelijk te drukken en tegelijk­er­ti­jd de rente op een aan­vaard­baar niveau te houden mid­dels de verkre­gen liq­uiditeit uit goudverkopen!

Goud, de beste verzekering

Aangezien de goud­pri­js in principe wordt bepaald door vraag en aan­bod op de markt – en niet zou moeten wor­den bepaald door het op markt zetten van goud door de cen­trale banken – blijkt het belang in goud van de cen­trale banken als gevolg van fal­end beleid lev­ens­g­root te zijn! Goud is de enige onafhanke­lijke val­u­ta, die een beleg­ger als z’n beste verzek­er­ing kan opne­men als hij het beleid van de cen­trale banki­er niet (meer) vertrouwt.

Anders gezegd: goud biedt de unieke mogelijkheid om aan het beleid van de cen­trale over­he­den te ontsnap­pen en tegelijk een sig­naal af te geven voor de inflatie als gevolg van het open­zetten van de geld­kraan. Naar­mate de goud­pri­js verder sti­jgt, wordt er een brevet van onver­mo­gen rond de nek van de cen­trale bankiers gehangen. De ontwik­kel­ing van de goud­pri­js sinds 2001 zow­el in dol­lars met ruim 300% als in euro’s met 200% vormt het tast­bare bewi­js. Er is niet één beurs die een dergelijk resul­taat kan lat­en zien en er is even­min één val­u­ta die in die peri­ode niet een aanzien­lijk koop­krachtver­lies heeft lat­en zien. 

Goud als draaipunt van de koopkracht

Daar­bij komt dat manip­u­latie van de goud­markt onmid­del­lijk invloed heeft op alle andere finan­ciële mark­ten. De cen­trale bankiers mak­en in wezen mis­bruik van de geringe belang­stelling hier­voor zow­el van de zijde van de finan­ciële pers, beur­sanal­is­ten alsmede de burg­er! Maar dit beleid vormt wel de essen­tie van de koop­kracht van diezelfde burger.

Belei­dsver­ant­wo­ord­ing

Waar cen­trale bankiers kla­gen over oneven­wichtighe­den op de inter­na­tionale finan­ciële mark­ten hoor je ze nooit kla­gen over hun eigen inter­ven­tiebeleid dat zulks heeft veroorzaakt.
Door dagelijks te inter­veniëren bereiken de banken niets anders dan dat mark­ten niet meer wor­den beheerst door de nor­male kracht­en van vraag en aan­bod. De ver­ant­wo­ord­ing die wordt afgelegd aan de staat zal alti­jd uit­gaan van het dienen van het staats­be­lang. Daar­bij wordt alleen open­lijke ver­ant­wo­ord­ing afgelegd voor zover dat het staats­be­lang niet schaadt.
De rest van de ver­ant­wo­ord­ing bli­jft voor de gewone burg­er als slachtof­fer onbek­end. Is dat democ­ra­tie? Dat lijkt ver­dacht veel op de gelei­de economie ten tijde van het com­mu­nisme. In dit opzicht waren de voor­ma­lige com­mu­nis­tis­che stat­en veel open­er. De inricht­ing van deze economieën was immers op dit principe gebaseerd.

Alleen Paul Vol­ck­er die als Fed voorzit­ter de vorige stagflatiecri­sis in het begin van de ​’80-er jaren bez­woor dorst te zeggen dat deze cri­sis the moth­er of all crises is. Het is daarom geen won­der dat des­per­ate ​‘cap­tains of the finan­cial indus­try’ wan­hopige daden plegen!

Dri­j­fanker

De totale goudreserves van de west­erse cen­trale banken wor­den geschat op ruwweg 32.000 ton. Dat is zeg maar 15 maal de totale jaarpro­duc­tie. Het vormt het belan­grijk­ste dri­j­fanker van ons internationaal/​financieel/​economische bestel.
Zon­der dit dri­j­fanker zou de rol van de dol­lar als reserve­va­l­u­ta al lang zijn uit­ge­speeld! De ontwik­kel­ings­lan­den zijn met hun tot nu ger­ing opge­bouwde goudreserves sterk in het nadeel. Zij moeten het doen met dol­lar­reserves die in steeds sneller tem­po begin­nen te verdampen.
Je hoeft geen geleerde te zijn om te besef­fen wat deze lan­den straks gaan doen, met de weten­schap dat edel­metaal in Azië ook bij de burg­er al eeuwen lang als het hoog­ste bez­it telt. 

Zoals voor­ma­lig vice pres­i­dent Alan Blind­er van de Fed in 1994 ver­wo­ordde: ​‘the last duty of a cen­tral banker is to tell the pub­lic the truth!’ Ofwel: de aller­laat­ste plicht van een cen­trale banki­er is het pub­liek inlicht­en! Het juiste aan­tal ton­nen goud in de bankkluizen vormt het best bewaarde geheim dat beter wordt bewaakt dan de blauw­druk van de mod­ern­ste kern­wapens. Om kort te gaan: ​‘Gold is the most pre­cious thing!’. Sterk­er: geen enkele cen­trale bank zal in staat zijn de goud­pri­js bli­jvend onder druk te houden! Hoe grot­er de druk, hoe grot­er straks de vrijkomende krachten. 

Robert Bron­cel
US Markets