McCain is voor, Obama is niet tegen

McCain is voor, Oba­ma is niet tegen

Er is wel wat con­trast tussen de bei­de man­nen, die elk het 44ste pres­i­dentschap van de USA ambiëren. Repub­likein John Sid­ney McCain, 71 in augus­tus 2008, is geboren op een Amerikaanse lucht­macht­ba­sis in de Pana­ma Kanaal­zone. Democraat Barack Hus­sein Oba­ma, 47 eve­neens in augus­tus 2008, is afkom­stig van Hawaï. De eerste komt uit een fam­i­lie van mil­i­tairen, de tweede niet. Bei­den hebben ze een eigen web­site, resp. http://​www​.john​m​c​cain​.com/ en http://​www​.barack​oba​ma​.com/. Bezoek de sites eens en noteer de verschillen.

We vroe­gen ons af hoe deze heren staan tegen­over de toch nogal fel gecon­tes­teerde kernen­ergie. Dit zijn hun standpunten.

John McCain en de kernenergie

Al in 2003, dat is 5 jaar voor­dat sen­a­tor McCain zou voorge­dra­gen wor­den als pres­i­dentskan­di­daat, sprak hij zijn bezorgdheid uit over het broeikas­ef­fect en uitte zich als een voor­stander van kernen­ergie. Hij was en is van mening, dat kern­cen­trales het enige op korte ter­mi­jn haal­bare antwo­ord zijn op de eis tot reduc­tie van de CO2-uit­stoot. Onlangs nog heeft hij zelfs con­crete cijfers genoemd: in totaal zou de VS nood hebben aan 100 nieuwe kern­cen­trales, waar­van er tegen 2030 al 45 oper­a­tion­eel zouden moeten zijn. 

Uit ver­schil­lende gesprekken is gebleken, dat McCain zijn posi­tieve atti­tude tegen­over kernen­ergie beschouwt als een belan­grijke troef om repub­likeinse kiez­ers aan te trekken. 

Barack Oba­ma en de kernenergie

Sinds zijn over­win­ning als democ­ra­tis­che kan­di­daat tegen­over Hillary Clin­ton wordt Oba­ma geregeld aan de tand gevoeld over zijn stand­punt betr­e­f­fende broeikas­ef­fect en wat hij eraan denkt te doen. Zijn antwo­ord is dan, dat vol­gens hem kernen­ergie geen ​‘won­der­mid­del’ is, maar dat het de moeite waard is de verdere ontwik­kel­ing ervan te bestud­eren. Dit stand­punt is gen­u­anceerd en voorzichtig, anders dan het onvoor­waardelijk ​‘pro’ van McCain. 
Oba­ma legt vooral de nadruk op investeren in het veilig weg­w­erken van het nucle­aire afval en is op die manier real­is­tis­ch­er dan zijn rivaal. Ook waagde Oba­ma zich niet aan het noe­men van aan­tallen nieuwe kerncentrales.

De con­clusie?

Als McCain of Oba­ma woord houden, ziet het ernaar uit, dat de komende jaren kernen­ergie een hernieuwde belang­stelling zal ken­nen in de VS. En dit voor­beeld zal navol­ging ken­nen in Europa, waar nu al velen de aangekondigde sluitin­gen van kern­cen­trales voor 2015 als voor­barig beschouwen. 

Als er inder­daad vele cen­trales bijkomen en als de bestaande langer in dienst bli­jven, is dit goed nieuws voor wie wat ziet in aan­de­len die te mak­en hebben met deze sector. 

Allereerst is er een gloed­nieuw fonds, Glob­al Nuclear Ener­gy Port­fo­lio (NYSE: PKN). Het is gelanceerd in april 2008 door Invesco Pow­er­Shares en vol­gt de presta­ties van de World Nuclear Asso­ci­a­tion Ener­gy Index . Op die manier wor­den 64 onderne­min­gen opgevol­gd die zich bezighouden met het ontwer­pen, bouwen en lat­en func­tioneren van kernreactoren.

Een van de onderne­min­gen die de moeite waard zijn te wor­den opgevol­gd, is het Franse Are­va . Momenteel bouwt het bedri­jf, in samen­werk­ing met Suez en Total kern­cen­trales in de oli­es­taat Abu Dhabi. Als dit geen teken aan de wand is…

Het Canadese Came­co kwam in artike­len op deze site al enkele keren aan bod. Het is een lei­dende pro­du­cent van ura­ni­um, dat lat­er omgezet wordt naar ura­ni­u­mox­ide U3O8, de kern­brand­stof bij uitstek. 

Invesco Pow­er­Shares was niet de enige om korte tijd gele­den een fonds te starten dat gericht is op de nucle­aire indus­trie. In de loop van augus­tus 2007 ontstond Mar­ket Vec­tors Nuclear Ener­gy ETF (ETF staat voor Exchange Trad­ed Fund) dat een korf van 35 aan­de­len omvat. Een deel hier­van zijn (kan bij­na niet anders) dezelfde als aangetrof­fen bij hogerver­meld fonds met tick­er PKN. Het bij­zon­dere is dat NLR een gewicht van 42% toekent aan firma’s die daad­w­erke­lijk ura­ni­um ont­gin­nen en op die manier een echt grond­stof­fen­fonds is. 

Kern­cen­trales als energiebron liggen de laat­ste jaren onder vuur. Three Mile Island (1979) en Tsjer­nobyl (1986) hebben diepe sporen nage­lat­en in het col­lec­tieve geheugen. Nochtans weten wij uit eigen ervar­ing dat in de heden­daagse kern­cen­trales, zek­er diegene die vol­doen aan de West-Europese nor­men, vei­ligheid boven alles primeert. Een argu­ment dat door tegen­standers voort­durend wordt aange­haald is het weg­w­erken van het nucle­aire afval. 

Dit afval is tweeledig. Enerz­i­jds zijn er de ​‘uit­gew­erk­te’ spli­jt­staven. Deze bevat­ten echter tho­ri­um , een metaal dat op zijn beurt kan gebruikt wor­den in aangepaste reactoren. 
Anderz­i­jds is er het eigen­lijke afval, dat geen gebruik meer kent hoe dan ook. Hier­voor moeten veilige berg­plaat­sen wor­den gezocht, zoals in de sta­biele kleila­gen in het Bel­gis­che Mol, meer dan 250 meter onder de grond. 

Waarmee we maar willen zeggen, dat de voorde­len van kernen­ergie (geen CO2-uit­stoot en dus geen broeikas­ef­fect) niet opwe­gen tegen de prob­le­men van opber­gen van afval. 

We mogen ook niet ver­geten, dat wereld­wi­jd de vraag naar energie tussen nu en 2030 met 40 à 50% zal sti­j­gen. Bin­nen deze ter­mi­jn kan deze vraag niet opgevan­gen wor­den door klassieke cen­trales, als men tegelijk­er­ti­jd wil/​moet vol­doen aan de Kyotonor­men. En mas­saal wind­tur­bines en foto­voltaïsche cellen pro­duc­eren is o.i. ook niet haal­baar, zek­er omdat hier­voor veel energie nodig is, die gro­ten­deels afkom­stig is van klassieke (olie, steenkool) cen­trales, wat de CO2-uit­stoot niet ten goede zal komen. 

Wereld­wi­jd komt ca 16% van alle elek­triciteit uit kernen­ergie en dat aan­deel zal moeten groeien. Dit pro­ces is al bezig, want er zijn op dit ogen­blik zek­er 27 reac­toren in aanbouw.

Als McCain of Oba­ma doen wat ze hebben gezegd, zullen er op afzien­bare tijd veel meer dan 27 reac­toren bijkomen. Dan zal er werk aan de winkel zijn, zow­el voor de bedri­jven die ura­ni­um pro­duc­eren als deze die de cen­trales bouwen. Hopelijk komt er snel een alge­meen aan­vaarde oploss­ing voor het opber­gen van nucle­air afval. Dan staat niets een come­back van de kernen­ergie nog in de weg. Ten­z­ij een cen­trale getrof­fen zou wor­den door een ern­stig accident. 

Wie erover denkt om te beleggen in ​‘ura­ni­u­maan­de­len’ geldt als advies er aan­vanke­lijk een beschei­den plaats voor te reserveren een plaats te geven in haar/​zijn portefeuille.

Jan Van Besauw 
Pub­li­cist voor US Markets

Onder­getek­ende is een gepen­sioneerde mar­ket­ing man­ag­er. Hij schri­jft voor US Mar­kets o.m. columns, nieuws­bericht­en en artike­len over diverse onder­w­er­pen. Hij heeft op het moment van schri­jven geen materieel belang of bez­it in de bespro­ken bedri­jven of beleggingsinstrumenten.