Volgens de paleontologen hadden de eerste conflicten als grondslag de toegang tot drinkwater. In het licht van de vrees voor waterschaarste in de toekomst zou dit soort conflicten wel eens kunnen terugkomen. Intussen dreigt olieschaarste en deze situatie is heel concreet en dreigt uit de hand te lopen…
Is olieoorlog mogelijk?
In ons artikel ‘China verklaart de jacht op olie open’ hadden we het o.m. over de nogal agressieve manier, waarop het oliedorstige China tracht aan zijn trekken te komen door olievelden te kopen. In sommige gevallen lukt het, denk aan de geslaagde deal met Venezuela. In andere gevallen loopt China (tot nog toe) een blauwtje, zoals bij het willen verwerven van de oliezandvelden van de Canadese provincie Alberta.
Maar de dorst naar olie is groot, heel groot, ook en zeker bij landen zoals China en India. Als het gemeenschappelijke verbruik in deze landen zou stijgen naar 25% of 50% van olieslokop VS, dan moet de wereldproductie stijgen met resp. 50 en 100%. Dat is niet mogelijk, voortgaande op onze huidige kennis van de olievoorraden. Zelfs het ontginnen van oliezand zou maar gedeeltelijk tegemoet komen aan de vraag.
Bron: FromTheWilderness.com
Als je de punten van vorige paragraaf optelt, dan lijkt een wereldwijd conflict met als inzet het beheersen van de olievoorraden niet hypothetisch. Het is integendeel best mogelijk, dat achter de schermen coalities gesmeed worden en dat het nodige wapentuig wordt opgeslagen. In alle geval zien we geen activiteiten meer, die duiden op een optimistische kijk op de olievoorraden: er worden geen beduidende olievelden meer ontsloten en er zijn uitbreidingen van het dispositief voor ontginning en raffinage. Dit betekent dat de investeerders geen heil meer zien in uitbreiding van olieontginning.
Hierbij moeten we rol onderstrepen die de heer Karl Christian Rove (foto) speelt achter de schermen van de VS-politiek. De 55-jarige Texaan Rove is George Bush’ topadviseur en politiek stafchef van het Witte Huis.
De heer Rove steekt achter berichtgeving, dat op verschillende plaatsen in de VS Chinezen actief zijn, die banden hebben met al-Qaeda. Dit lijkt sterk op de typische stemmingmakerij om de geesten te prepareren voor wapengekletter. Zonder vijand geen oorlog en als je geen vijand hebt, creëer hem dan. We mogen niet vergeten, dat na 9⁄11 een ruime meerderheid (70%) van de Amerikanen Bush geloofden, dat Saddam Hoessein achter de aanslagen zat.
En als we zien wat Rusland doet, lijkt de bijna vergeten Koude Oorlog weer zijn droeve kop op te steken. Rusland is nog aan het bijkomen van de Oekraïné-kater door verlies aan prestige en vooral aan controle over de energiereserves in dit verband. Om de wonden te helen is er bedrijvigheid inzake het (misschien al plaatsvindende) leveren van raketten aan Iran, Syrië en (kan het toeval zijn?) Venezuela. Het gaat over lucht-grondprojectielen en raketten om pantservoertuigen te vernietigen.
Bron: FromTheWilderness.com
In het kader van een olieoorlog zijn conflicthaarden zeker te zoeken in Venezuela en Canada.
Maar ook Afrika kan een inzet worden. Enkele weken geleden deed de Iraanse president al-Khatami een goodwill-trip naar 7 Afrikaanse landen. Hij was nog maar net terug thuis, toen hij liet weten dat er met Nigeria onderhandelingen lopende waren over olie en dat met Ivoorkust het contract rond was. Als reactie op dit nieuws heeft Frankrijk zijn Mirage-gevechtsvliegtuigen naar Ivoorkust gestuurd. Kwestie van wat met de zwaarden op de schilden te slaan.
Iran weet zich gesteund door vele landen, die niet kunnen leven met de hegemonie van de VS. Hetgeen gebeurde in Venezuela indachtig, zullen de VS Iran niet zomaar laten betijen in Afrika.
De vraag is: hoeveel oorlogen kunnen de VS tegelijkertijd voeren? Want er is niet alleen het probleem van de enorme kosten die gepaard gaan met militaire acties. Er moet een minimum zijn aan wil om te gaan vechten. Met een futloos leger raak je niet verder dan een beschamende nederlaag. We mogen niet vergeten, dat bij heel veel Amerikanen (en bondgenoten) Vietnam nog niet verteerd is, om maar te zwijgen van de neverending story in Irak…
Vele tienduizenden jaren geleden sloeg met elkaar met stenen bijlen de hersens in voor een plas water of een bocht in een rivier. Geleidelijk aan is het inzicht gekomen, dat je beter met zijn allen watervoorraden aanlegt en die (zo billijk mogelijk) ter beschikking stelt.
Nu zijn de stenen bijlen vervangen door Stealth-bommenwerpers, raketten, clusterbommen om maar te zwijgen van kernwapens. De kans is hel groot, dat na een eventuele olieoorlog er heel weinigen zullen overgebleven zijn om het voort te vertellen…
Jan Van Besauw
Columnist voor US Markets
Columnist voor US Markets
30 maart 2006.
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets columns en financiële berichten..
Reacties kunt u sturen naar: jan@usmarkets.nl