In een achttal punten geven we u een idee hoe Fed-voorzitter Alan Greenspan aankijkt tegen de ontwikkeling van de Amerikaanse economie op korte tot middellange termijn .… Het komt neer op niet mis te verstane waarschuwingen … We sommen die even voor u op …
Ieder zijn waarheid: Alan Greenspan
De voorzitter van de Fed (Federal Reserve, Amerikaanse centrale bank), op financieel gebied de machtigste persoon ter wereld, is bekend voor zijn omfloerste uitspraken. Van zijn vrouw Andrea Mitchell is de uitspraak bekend, dat hij haar driemaal ten huwelijk moest vragen voor ze begreep wat hij bedoelde..
Het is trouwens niet zo ongewoon, dat iemand als Greenspan voorzichtig moet zijn met zijn woorden. Immers, in 1996 deed hij zijn beroemde uitspraak over de irrationele overdrijving (‘irrational exuberance’) in verband met de zich vormende technologie-zeepbel. Eén zin van Greenspan deed Wall Street terugvallen met 2% bij de opening en wereldwijd verloren de beurzen 3 tot 4%. Hij had trouwens gelijk met zijn waarschuwing, al geloofde in 1996 niemand hem. Vier jaar later crashte de Nasdaq en hoe dazt is verlopen leest u verder in ons artikel Beursgeschiedenis: Hypes, crashes, waanzin: deel 5
Om te weten wat Alan Greenspan écht denkt, zullen we moeten wachten tot zijn pensionering in januari ek. Daarna zal hij vrijuit kunnen spreken en openhartig alles neerschrijven in zijn memoires.
Wat we nu al weten is o.a. dat Greenspan een fervente voorstander is van het goud als internationale standaard. Volgens hem is dat het enige wapen tegen inflatie, omdat de enige veilige manier is om waarde uit te drukken en op te slaan. In tijden van dreiging voor de stabiliteit van de economie is goud de enige veilige haven en dat merken we ook tijdens en na een beurscrash: wie het kan, zet zijn geld om in goud en zal achteraf zijn bezit bijna ongeschonden zien.
En dat Greenspan vreest voor economische problemen blijkt duidelijk uit een reeks toespraken bij verschillende gelegenheden en op verschillende plaatsen in de VS.
Hij waarschuwt (op zijn eigen gereserveerde manier) voor 8 gevaren voor de VS-economie en per uitbreiding voor de wereldeconomie. Over vele van deze punten hadden Guy Boscart en ondergetekende het al op deze website, o.a. in het artikel Beursgeschiedenis: Hypes, crashes, waanzin: deel 6 en slot.
We citeren in verkorte vorm wat Greenspan over deze punten zei en voegen er onze commentaar aan toe.
1. Het gevaar van derivaten
Congress, oktober 1998: ‘LTCM was niet de enige fout en er zullen er nog hel veel komen, al weet ik niet wanneer en waar.’
Over de LTCM-ctatstrofe hadden we het al in het artikel Hefboomfondsen: nieuwe hype? Hierbij werd aangetoond, dat (overdreven) grote posities in derivaten een acuut gevaar inhouden. LTCM had meer dan 1.200 miljard dollar verlies in deze posities. Zonder tussenkomst van de Fed (Alan Greenspan, zeg maar) had dit kunnen leiden tot een wereldwijde financiële ineenstorting! Verliezen door derivatenposities lagen ook ten grondslag van het overkop gaan van de ondernemingen Orange County, Barings Bank en Enron.
De derivatenposities in de VS zijn inmiddels aangedikt van 70.000 miljard dollar in 1998 tot 370.000 miljard dollar nu. Greenspan verwacht honderden faillissementen wegens pech met derivaten…
2. De mogelijke daling van de onderliggende waarde van investeringen
Fed-symposium in Kansas City, augustus 2005: ‘Al te dikwijls beschouwen particulieren de marktwaarde van hun aandelen, obligaties en woningen als structureel en permanent. Nochtans is dit niet zo en kan de onderliggende waarde heel snel wegsmelten.’
Wat Greenspan wil zeggen, is dat door de gemiddelde consulent de cyclische structuur van de markten over het hoofd wordt gezien. Nu is er een periode van lage rente en dus een verhoogde koopkracht. Als die trend keert zal het pijnlijk zijn voor al diegenen die hun geld investeerden in effecten of in een woning.
3. De woningbubbel
Fed-symposium in Kansas City, augustus 2005: ‘Onvermijdelijk zal de boom in de woningsector ophouden. De huizenprijzen zullen dalen wegens de verminderde belangstelling en wie zijn woning wil verkopen zal merken dat de waarde ervan niet overeenstemt met zijn verwachtingen.’
Overwegende dat niets eeuwig voortduurt, is het logisch te stellen dat de huidige expansie in de woningbouw en –aankoop zal ophouden. Een van de oorzaken moeten we zoeken in de renteverhogingen, die de Fed aan het doorvoeren is. Op dit ogenblik zijn de hypothecaire leningen in de States goedkoop, onbeperkt in de tijd en kan de volledige waarde ontleend worden, zonder dat de ontlener bewijsstukken van zijn inkomen moet voorleggen. Wanneer voor de hypotheekmaatschappijen het geld duurder wordt, zullen er beperkingen komen: duurdere afbetalingen, herzienbare rente enz.
Hierdoor zal een aantal woningen onverkocht blijven, wat zal leiden tot een ineenstorting van de prijzen. Hierdoor kan de grootste groeimotor van de VS-economie gaan sputteren, zoniet stilvallen.
4. De crisis in de sociale zekerheid
Senaat van de VS, april 2005: ‘Ik ben bang dat we de laatste jaren al meer toegevingen hebben gedaan in de richting van de babyboomgeneratie dan onze economie kan dragen.’
In 2004 bedroeg het federale budgettaire tekort van de VS 11.000 miljard dollar, dat is meer dan het bruto nationale product. Het is evident, dat Greenspan zich afvraagt hoe de vele duizenden babyboomers gaan betaald worden, eens ze pensioengerechtigd zijn. End at ogenblik staat eigenlijk voor de deur…
Economen hebben berekend, dat de huidige verbintenissen voor sociale zekerheid de
40.000 miljard dollar al overtreffen. Op dit moment is het enige wat de overheid van de VS kan doen, zorgen dat er meer geld is. Maar dat verwekt monetaire inflatie, m.a.w. daling van de waarde van de US dollar.
40.000 miljard dollar al overtreffen. Op dit moment is het enige wat de overheid van de VS kan doen, zorgen dat er meer geld is. Maar dat verwekt monetaire inflatie, m.a.w. daling van de waarde van de US dollar.
5. De slinkende olievoorraad
Washington, oktober 2004: ‘Het gevaar neemt toe, dat de olievoorraden en de raffinagecapaciteit voorwerp uitmaken van geopolitieke tegenkantingen.’
Met het oog op de immer stijgende oliedorst van de VS, India en vooral China lijkt het ogenblik niet ver in de toekomst, dat we zullen moeten vaststellen dat we stilaan door de olievoorraden heen aan het komen zijn. Dat hierdoor de prijzen de hoogte zullen inschieten, daarbij moeten we geen tekeningetje maken. Daarenboven liggen de meeste olievoorraden in strategisch delicate regio’s, denk maar aan het Midden Oosten en de voormalige Sovjetunie.
Een streep door de Amerikaanse rekening is de beslissing van verschillende olieproducerende landen, zoals Iran, Rusland en Venezuela om vanaf 2006 hun olie te verkopen in euro’s. Dat zal zijn negatieve impact op de $ niet missen.
6. Het federale budgettaire deficit
US House of Representatives, juli 2005: ‘Grote budgettaire tekorten leiden tot stijgende intrestvoeten en groeiende interesten te betalen, waardoor de komende jaren het deficit alleen maar kan stijgen. Als we deze trend niet kunnen omkeren, dan zullen deze deficits de economie doen stilvallen of erger.’
Noteer dat Greenspan in het laatste zinnetje ondubbelzinnig op een groot gevaar wijst. En dat hij dit doet, is nodig. De nationale schuld van de VS is nu al hoger dan 8.117 miljard dollar, wat neerkomt o ca 27.000 dollar voor elke Amerikaanse burger. Wanneer de niet gefinancierde verplichtingen voor sociale zekerheid erbij wordt geteld, draagt iedere Amerikaan een schuld van 147.000 dollar. Begin daar eens aan om dat weg te werken…
Greenspan zegt ook, dat de overheid verplicht zal zijn de belastingen fors te verhogen om het tekort weg te werken. Dit zal als resultaat hebben, dat de koopkracht wordt aangetast.
7. De stijgende langetermijnrente
Duitsland, november 2004: ‘Het federale budgettaire deficit vormt een bedreiging op relatief korte termijn. De langetermijnrente reflecteert het evenwicht tussen de huidige vraag naar en het verstrekken van kredieten nu en vooral op langere termijn. Als de investeerders de indruk krijgen dat het Congress niet de nodige maatregelen neemt om de langetermijnrente binnen de perken te houden, dan zal de wil om te investeren afnemen.’
De Fed houdt zich bezig met de rente op korte termijn, maar het is in de eerste plaats de obligatiemarkt die in grote mate de langetermijnrente bepaalt en die ook nodig heeft en dus in de hoogte wil zien gaan. Als dat gebeurt, krijgen de bedrijfswinsten een knauw en zal de hypothecaire rentes gaan stijgen.
En Greenspan voegde aan zijn speech in Duitsland nog een niet mis te verstaan zinnetje toe: ‘Dat de interestvoeten zullen stijgen is nu al zo lang en op zoveel plaatsen aangekondigd, dat je echt je geld wilt verliezen als je nog niet de nodige de nodige maatregelen getroffen hebt met betrekking tot uw posities.’
8. Het tekort op de lopende rekening
US House of Representatives, februari 2004: ‘Tot op heden kon het tekort op de lopende rekening van de VS zonder veel moeite worden gefinancierd. De investeerders beschouwden de States als een uitmuntende plek om hun geld te spenderen. Daarenboven hebben vele regeringen op de dollar gebaseerde schuldenposities opgebouwd om de wisselkoers in bedwang te houden.Omdat de schuldenlast van deze dollarposities zo sterk is gegroeid, bestaat het risico dat buitenlandse investeerders, zowel privé-personen als openbare, zullen terugdeinzen om nog verder schulden te dragen in dollars.’
Greenspan drukt ondubbelzinnig zijn vrees uit, dat de dag niet meer veraf is dat buitenlandse investeerders willen dat de VS de schulden inlost. DE VS zullen in dat geval gedwongen zijn om meer geld aan te maken en dus zal de inflatie stijgen. Hierdoor zullen bedrijven en consumenten geen goedkope leningen meer kunnen aangaan. Het gevolg hiervan kan niet anders zijn dan vertraagde economische groei, misschien wel recessie.
Indien de hierboven aangehaalde buitenlandse investeerders beslissen hun op de dollar gebaseerde schuldenposities af te bouwen, dan is een koersdaling van het groene biljet het gevolg.
Tot zover de waarschuwingen van Alan Greenspan in verband met de nabije toekomst van de VS-economie. Het spreekt vanzelf, dat hij zijn woorden steeds moet wikken en wegen. Als hij luidop zou zeggen: ‘De economie is in groot gevaar!’, dan crashen alle beurzen tegelijkertijd. Daarom gebruikt hij zo dikwijls de woorden ‘kan’, ‘zou’, ‘is mogelijk’, ‘kan leiden tot’ enz.
Op dezelfde voorzichtige manier drukt hij zijn voorkeur uit voor goud als monetaire standaard. In een volgend artikel zullen we dit aspect van Alan Greenspans persoonlijkheid belichten.
Intussen lijkt het aangewezen om eens diep na te denken over wat de centrale figuur in het financiële gebeuren van deze planeet heeft gezegd over de komende periode van de economie in de States en per uitbreiding ook van genoemde planeet…
7 december 2005.
Jan Van Besauw
Columnist voor US Markets