HET ZWARTE GAT
In het universum zijn zwarte gaten, waarin sterren verdwijnen van alle tijden. Een zwart gat waarin de koopkracht verdwijnt, is bijna een unicum. Het is 75 jaar geleden ook gebeurd maar kende destijds een minder grote maar niettemin even dramatische omvang.
Onze politici onderkennen dit risico en als ze het niet onderkennen, is ze dat bijzonder ernstig aan te rekenen. Onze bankiers weten dit ook en voor hen geldt het zelfde.
Vraag: waarom probeert men de banken tegen het publiek te beschermen in plaats van andersom? Eén reden: tijd winnen om het systeem te redden waarmee niet meer dan uitstel van executie wordt verkregen met als omgekeerd resultaat dat de schade straks alleen nog verder oploopt! Om te beginnen zullen de systeembanken genationaliseerd moeten worden.
De Amerikaanse beleidsmakers zien intussen met lede ogen aan dat:
- de banken met voortdurend nieuwe afschrijvingen worden geconfronteerd en bijgevolg
de dorst naar nieuwe liquiditeit onverminderd voortduurt - de vastgoedmarkten onverkort blijven krimpen
- veel pensioenfondsen voor langere tijd onder hun dekkingsgraad dreigen terecht te komen
- de industriële bezettingsgraad en de groei onverkort blijven afnemen
- de werkloosheid met meer dan 500.000 afgedankte werknemers per maand toeneemt
- verreweg de meeste staten tekorten vertonen naar verwachting oplopend naar meer dan
$ 350 miljard in 2011 - ziekenhuizen moeten sluiten door gebrek aan middelen en dat is niet het einde van de lijst!
Koopkrachtberoving
De aanklachten zullen straks niet meer van de lucht zijn. Immers, waar de spaarders en beleggers door de bankiers reeds van hun spaarcentjes waren beroofd, doen onze centrale overheden er thans alles aan ons van onze toekomstige koopkracht te beroven. Door ad libitum papiergeld vanuit het niets bij te drukken, wordt ons geld aldoor minder waard. Onze kinderen worden opgezadeld met immense schulden. Zie bijgaand filmpje op: http://www.youtube.com/watch?v=3DPfKxOQGHU&feature=related De vorig jaar op gang gebrachte beweging lijkt onomkeerbaar. Door de centrale overheden én de centrale bankiers werden de ontwikkelingen echter voortdurend gebagatelliseerd en nu nog!
- door goedkoop geleend geld van de Fed uit te zetten tegen een aanmerkelijk hogere rente, waaronder het goud ‘leasen’ (goud ‘lenen’ tegen 1% en de opbrengsten als winst opvoeren); let wel: aan een echte lease kun je geen recht tot verkoop ontlenen!
- door tevens van deze liquiditeit gebruik te maken om de beurs op te gaan; immers, door gezamenlijk aandelen te kopen, zou dat bij beleggers bovendien een soort self fulfilling prophesy kunnen bewerkstelligen; in dit kader wordt gesproken van een zogeheten dead cat bounce – een korte opleving om daarna weer terug te vallen
- door de grootste levensverzekeraar AIG te dwingen middels de verstrekte liquiditeit
van $ 183 miljard eerst de bankschulden terug te betalen, werden er twee vliegen
in één klap gevangen - voorts werden de zogeheten camel ratings uit de hoge hoed getoverd; hiermee kan het financiële profiel van een bank nog meer diffuus worden gemaakt; zo wordt de banken toegestaan om verliesschattingen van het ene naar het andere kwartaal door te schuiven, zowel vooruit als later ook weer achteruit.
Gezien de intussen gerezen twijfels moest de minister van FinanciënTimothy Geithner wel verklaren dat de banken voldoende zijn gekapitaliseerd maar dat zal de twijfel behalve bij de goedgelovigen evenwel niet weg kunnen nemen. Dat die twijfels toenemen mogen blijken uit onderstaande chart, waarin zichtbaar is hoe snel de lange rente vanaf februari aan het oplopen is. Dit duidt enerzijds op de niet aflatende kapitaalbehoefte en anderzijds op inflatiedreiging.
Chart
Met al deze door de Fed in gang gezette manipulaties vraagt voormalig Fed-voorzitter Paul Volcker, thans adviseur van Obama, zich intussen af of het niet tijd wordt de bevoegdheden van de Fed flink in te korten. Hierin wordt hij gesteund door diverse leden van het Congres. Als non-Keynesiaan bevindt hij zich in een bijzonder lastig parket. Hij kan zich in deze rol niet openlijk uitspreken tegen de huidige Fed politiek.
Het gelijk van de oude gnomen
Bij al deze kunstgrepen verbleken de trucages van ene Bernie Madoff. Alleen hij heeft de pech dat hij moet brommen. Wie volgt? Laten we niet vergeten dat van elke dollar die de overheid nu in het geldcircuit pompt, straks rekening en verantwoording zal worden verlangd. Nu de rente tot nagenoeg nul is teruggebracht, staat de regering niets anders open dan de geldpers maximaal te laten ‘floreren’ en de markten tot in de klucht te manipuleren! Karl Marx, Friedrich Engels en ook Josef Schumpeter van de Oostenrijkse School lijken helaas allemaal gelijk te krijgen: ‘als gevolg van amoreel materialisme vreet het kapitalisme in z’n honger de eigen kinderen op!’ Zelfs ene John Maynard Keynes (‘uitvinder’ van het uitzetten van de geldhoeveelheid) zou zo langzamerhand tranen in z’n ogen krijgen.
De Europese banken
Je hoort verdacht weinig over de banken op het ‘oude continent’maar die staan er zo nodig nog beroerder voor, om twee redenen:
a) hun beleningsgraad is zo ongeveer het dubbele van de banken in de VS
b) naast de opname van de Amerikaanse schuldderivaten staat er een onbekend totaal aan oninbare vorderingen uit in Oost-Europa; hierover wordt zo min mogelijk gerept, omdat het afdwingen hiervan een aantal van deze landen onmiddellijk in een staat van ‘faillissement’ zou brengen; in plaats daarvan zorgen de West-Europese landen via de omweg van het IMF voor de benodigde liquiditeiten dus ook hier wordt schuld op schuld gestapeld.
China
Straks zal blijken dat de intussen duizenden miljarden aan bailouts en garanties niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat mochten zijn. Omdat dit verdampingsproces alle sectoren van de economie aantast, zal het catastrofale gevolgen hebben! Indien de Chinezen nog tijdig het accent van een export economie naar de binnenlandse consumptie weten te verleggen, zal China wellicht deze dans weten te ontspringen en straks het land zijn waarop alle ogen gericht zullen zijn. De eerste tekenen wijzen hierop reeds met uitslagen om jaloers op te worden:
> de beurs blijft positief na sinds vorig jaar al met 50% te zijn gestegen
> de detailhandelsverkopen stegen met 14,7% vergeleken met maart 2008
> de autoverkopen bereikten een all time high met 1,1 miljoen auto’s in maart
> de industriële productie steeg met 8,3% in maart (nog aan de bescheiden kant)
> ondanks het teruggelopen handelsvolume met de VS schoot het overschot in maart
met $ 18,6 miljard omhoog tegen $ 4,8 miljard in februari
> de banken vertonen een ijzersterke balans en floreren als nooit tevoren!
Het verhaal wordt eentonig doch de enige manier om voor de toekomst koopkracht te behouden is beleggen in edelmetaal of in aandelen van mijnbouwers. Zolang de prijzen op de termijnmarkt onder druk worden gehouden, blijft aankoop nog steeds interessant. Het wachten is slechts op het gooien van de handdoek in de bekende ring.
Robert Broncel
US Markets
Immers, eind 2007 meldde uncle Ben Bernanke, dat de schade van de kredietcrisis niet veel meer dan $100 miljard dollar zou belopen, met het vooruitzicht dat deze schulden snel zou kunnen worden afgeschreven. Het IMF kwam iets later met de tijding dat toch wel op een $1.000 miljard moest worden gerekend. Anno april 2009 heeft het IMF de schatting opgehoogd naar ruim $4.000 miljard! Dat is al bijna één derde van het Amerikaanse BBP of ruim 8% van het mondiale BBP! Binnen één jaar en vijf maanden zat Bernanke er maar liefst 4.000% naast! Bovendien staat er nog steeds $52.000 miljard open aan illiquide derivaten.
De Amerikaanse banken
De meeste grote banken liggen aan het infuus. Zou dat niet zijn gebeurd dan waren ze à la Lehman Bros omgevallen. Maar is dat de prijs van een onafwendbaar zwart gat, waarin ons gehele geldsysteem dreigt te verdwijnen, waard?
De negentien grootste Amerikaanse banken ondergaan een zgn. stress test. Hoe is de uitslag hiervan te rijmen met uitspraken van nog geen zes maanden geleden dat deze banken zonder kapitaalinjecties ten dode zouden zijn opgeschreven? Terwijl de ene verslechtering op de andere volgde, doen de banken het opeens veel beter! Waar komt deze gebakken lucht vandaan? Wel de Wall Street spinsels lopen bijna parallel met de capaciteit van de geldpers.
In de eerste plaats is de mark-to-market waardering van de toxic assets ‘aangepast’, zodat de verliezen er opeens een stuk minder dramatisch uitzien. Daar staat wel tegenover dat de banken stroppenpotten moeten aanleggen voor ‘eventueel’ toekomstige tegenvallers. Die tegenvallers zullen niet ‘eventueel’ maar zeker zijn. Er is sprake van pure misleiding om niet te zeggen zwendel, indien deze aanvankelijk buiten de balans geplaatste vorderingen nu voor een hoger bedrag op de balans mogen worden gezet. Dit is een manier van opwaarderen die alleen de banken is vergund.
De vijf grootste Amerikaanse banken (Bank of America, Citigroup, Goldman Sachs omgedoopt tot gewone bank om protectie van de Fed te kunnen genieten, HSBC Bank USA en JP Morgan staan gemiddeld voor 500% bloot aan default risk (wanbetalingsrisico) dus met een kans van één op vijf dat de schuld niet wordt terugbetaald. Hierin bevinden zich naast de credit card schulden en de studentenleningen ook de uitstaande hypotheken in de commerciële vastgoedsector die eveneens zwaar onder druk zijn komen te staan. Daardoor komen ook de middelgrote en regionale banken aan de beurt, waarvan er intussen meer dan 1.000 in de problemen zijn geraakt.
In het eerste kwartaal wisten de niks makkende grootbanken met de hulp van de Fed fraaie winsten te realiseren. Hoe kon dat?