Het postmoderne geldwezen

Er is een naam voor het geloof­s­mod­el dat wordt aange­hangen in het heden­daagse geld­wezen, en die naam is post­mod­ernisme. Het post­mod­erne geloof stelt dat wet­ten, zow­el natu­ur, economis­che als sociale wet­ten, het prod­uct zijn van menselijke cul­tu­ur. Wat wij zien is niet wat ​“is” maar enkel wat wij veron­der­stellen dat waar is vanu­it ons eigen per­spec­tief. Alle waarheid is relatief.

Het post­mod­ernisme stelt dat weten­schap en religie menselijke pro­ducten zijn die alle­bei onze realiteit bepalen, en waar­van de een geen hogere claims op de waarheid heeft dan de andere. Iedere weten­schap­per, zo zegt het post­mod­erne dog­ma, zit ver­strikt in zijn eigen cul­turele net en neemt alleen maar waarhe­den waar die passen bij dat net. Er zijn tal­loze voor­beelden te geven die aan­to­nen dat dit geloof­s­mod­el tot cat­a­stro­fes lei­dt. Ik wil u er vier geven.

Chal­lenger

Het ruimteveer Chal­lenger explodeerde op 28 jan­u­ari 1986 iets meer dan een min­u­ut na de start. Er kwa­men 7 mensen om: 6 astro­naut­en en 1 docente. Uit onder­zoek bleek dat de sluitrin­gen waarmee de com­par­ti­menten van de twee stuwraket­ten aan elka­ar waren gekop­peld, bij de gegeven weer­som­standighe­den niet deugdelijk func­tion­eer­den, waar­door brand­stof ging lekken en na 78 sec­on­den de tanks ont­ploften. Het man­age­ment was door de inge­nieurs op de hoogte gesteld van dit prob­leem, die aan­gaven dat een lancer­ing op het gestelde tijd­stip niet veilig kon door­gaan. Het man­age­ment had even­wel af te reke­nen met zijn ​“eigen werke­lijkheid”, waarin de lancer­ing al meer­maals was uit­gesteld ter­wi­jl het Amerikaanse pub­liek jubelde over de eerste Teacher in Space. De the­o­retisch fysi­cus Richard Feyn­man, die lid was van de pres­i­den­tiële com­missie die de toe­dracht van het ongeluk moest analy­seren, vat­te de les voor de toekomst als vol­gt samen: ​“For a suc­cess­ful tech­nol­o­gy, real­i­ty must take prece­dence over pub­lic rela­tions, for nature can­not be fooled” (Voor een suc­cesvolle tech­nolo­gie moet realiteit prevaleren over pub­lic rela­tions, want de natu­ur laat zich niet bedriegen).

Antro­po­gene opwarm­ing van de Aarde

Aan het einde van de 19^e eeuw stond al vast dat kooldiox­ide (CO2, u ademt het nu uit) een gedeelte van infra­rood licht absorbeert en dat omzet in kinetis­che energie. Wij meten die toe­name van kinetis­che energie als een toe­name van tem­per­atu­ur. Ook staat vast dat de mens na de Indus­triële Rev­o­lu­tie steeds grotere hoeveel­he­den CO2 is gaan uit­stoten (het is immers een bijprod­uct van ver­brand­ing van kolen, olie en gas). Deze twee feit­en samen lev­eren de weten­schap vol­doende bewi­js dat de mens bij­draagt aan de opwarm­ing van de Aarde. Niet zo een toen­e­mend aan­tal politi­ci. Recent pleitte een lib­er­aal Tweede Kamer­lid voor het sluiten van het KNMI, omdat die instelling par­tij zou kiezen voor de ​“CO2 lob­by”, dat zijn de weten­schap­pers, politi­ci en NGO’s die over­tu­igd zijn van het weten­schap­pelijke bewi­js voor de mens-veroorza­ak­te opwarm­ing, en die deze door het stim­uleren van CO2-neu­trale energies­trate­gieën willen bijs­turen. Opnieuw wor­den de mensen die het weten, de kli­maat­fysi­ci, het slachtof­fer van een ​“sociale realiteit” waarin fos­siele brand­stof­fen een belan­grijke rol moeten bli­jven spe­len. Zou de natu­ur zich nu wel lat­en fop­pen?

De vri­je markt

Eén van de meest hard­nekkige fabelt­jes die de ronde bli­jft doen onder lib­eralen en lib­er­tin­is­ten (en dat is de meerder­heid onder u) is dat de ​“vri­je markt” zorgt voor de groot­ste effi­ciën­tie. Goed­eren wor­den in dit geloof gepro­duceerd daar waar de pro­duc­tie het goed­koop­ste is, zo zei Adam Smith. Onze wereld is langs die lij­nen geor­gan­iseerd. Zo wor­den Noordzee gar­nalen in Marokko gepeld en in Ned­er­land gecon­sumeerd. Tv’s halen we uit Japan, speel­go­ed en keuken­gerief uit Chi­na, wijn uit Chili, Argen­tinië, Cal­i­fornië en andere ontwik­kel­ings­lan­den, enz. Onze avond­maalti­jd heeft gemid­deld 30 duizend kilo­me­ter afgelegd voor­dat ie op ons bord terechtk­wam. Dit noe­men wij effi­ciënt. De glob­ale economie is net zo effi­ciënt als roof­bouw. Ook hier over­wint een ​“sociale visie” de botte realiteit van de tomeloze verkwisting.

Ons mon­e­tair stelsel

Ons mon­e­tair stelsel berust exclusief op het aan­gaan van schulden. Zon­der schulden is er geen geld. Op die schulden moet rente wor­den betaald, maar het bedrag aan rente is nooit als geld in rou­latie gebracht, en kán dus nooit wor­den terug­be­taald. De rente bli­jft eeuwig staan en cumuleert ieder jaar. Zon­der enige onder­brek­ing. Opnieuw hebben we een fysieke realiteit (het geld is er niet en is er nooit geweest) die staat tegen­over een ​“sociale” realiteit (het geld moet tóch terug wor­den betaald.) Zou de natu­ur zich lat­en foppen?

Slot

Over­weeg eens, op een rustig moment, of uzelf miss­chien ook een post­mod­ernist bent. Probeert ú de natu­ur te bedriegen, of wordt u eigen­lijk zélf con­stant gefopt? En hoe­lang bent u bereid dat te lat­en voortduren?

Jarl Kam­p­en
Pub­li­cist US Markets