Het Amerikaanse afrekenmoment (deel 2)

Het Amerikaanse afrekenmoment…(deel 2)

De Amerikaanse over­heid doet aan ver­stop­pert­je spe­len waar het de schulden­posi­tie van de Fed­erale over­heid betre­ft. En het frap­pante is dat iedereen het ook nog voor zoete koek slikt. Wat is er pre­cies aan de hand?

Pres­i­dent Bush heeft ons verzek­erd dat door mid­del van‘deficit reduc­tion’, het reduc­eren van het over­hei­d­steko­rt der­halve, het teko­rt gehalveerd is in 2009. Bij nadere bestud­er­ing blijkt het enkel een mythe te betr­e­f­fen. Het Amerikaanse Con­gres heeft in de afgelopen 50 jaar maar lief­st 45 jaar teveel uit­gegeven, waar­door het teko­rt van de Fed­erale over­heid is opgelopen tot meer dan 8000 mil­jard dol­lar. Van die 8000 mil­jard is meer dan 5000 mil­jard in de laat­ste 20 jaar ontstaan. En het in feb­ru­ari door Pres­i­dent Bush inge­di­ende bud­get pro­jecteert nog eens 3000 mil­jard extra teko­rt in de komende 5 jaar. Dat zijn dus de ‘echte’ cijfers. In de figu­ur hieron­der ziet u de cijfers bijgew­erkt tot de dag van vandaag:

Maar dat zijn duidelijk niet de cijfers die het Con­gres naar buiten toe com­mu­niceert. Het Con­gres ver­momt namelijk zijn acties. Hoe? Drie sim­pele stappen: 

1. Het Con­gres haalt het over­schot dat in het Amerikaanse AOW-fonds vloeit (dat niet gebud­get­teerd is en dus ner­gens te boek staat) daaruit. Dit over­schot is dus bedoeld voor toekom­stige AOW-betalingen.
2. Het Con­gres beschouwt het uit het AOW-fonds gehaalde over­schot als ‘inkomen’ voor de over­heid en gebruikt het om alle rekenin­gen van de over­heid mee te betalen. 
3. Het Con­gres trekt dat ‘inkomen’ weer van eigen ver­liezen van de over­heid af en rap­por­teert slechts het totaal aan het pub­liek als het ‘eigen’ budget.

Het prob­leem is dus dat het Con­gres veel meer uit­geeft dan dat zij aan belastinginkom­sten ont­vangt. In 2003 en 2004 was dat 1,42 dol­lar voor iedere dol­lar die aan belastinginkom­sten wordt ont­van­gen. Om die reden heeft Pres­i­dent Bush der­halve verzek­erd dat het teko­rt in 2009 zal zijn gehalveerd. Het totale over­hei­d­steko­rt voor 2004 was gebud­get­teerd op 521 mil­jard dol­lar, het hoog­ste bedrag ooit. Het teko­rt uit 2003 van 378 mil­jard dol­lar, eve­neens een record, zou daarmee met 38% wor­den over­schre­den. Maar het feit­elijke teko­rt kwam in 2004 uit op ‘slechts’ 412 mil­jard dol­lar wat nog alti­jd een nieuw record is.

Het oor­spronke­lijke begrote teko­rt voor 2004 van 521 mil­jard dol­lar, wordt echter wel als uit­gangspunt genomen voor de teko­rtre­duc­tie. Het doel in 2009 is dus om die 521 mil­jard in 2009 te hebben gehalveerd, met andere woor­den: het teko­rt mag in 2009 nog maar 261 mil­jard dol­lar bedra­gen.
Nu wordt dus net gedaan alsof 184 mil­jard dol­lar (ofwel 70%) van de reduc­tie al heeft plaats­gevon­den: 109 mil­jard dol­lar komt uit het ver­schil tussen het begrote teko­rt van 521 mil­jard en het feit­elijke teko­rt van 412 mil­jard dol­lar. De resterende 75 mil­jard komt uit de boekhoudtruc met het over­schot in het Amerikaanse AOW-fonds. Dat over­schot zal namelijk naar verwacht­ing van 155 mil­jard dol­lar in 2004 oplopen tot 230 mil­jard in 2009. Hoe meer de Amerikaanse over­heid dus aan dat AOW-fonds kan ont­trekken, des te beter lijkt het boekhoud­plaat­je eruit te gaan zien.

Wan­neer we echter het over­schot uit het AOW-fonds elim­ineren, wordt het over­hei­d­steko­rt slechts met 77 mil­jard dol­lar terugge­dron­gen. Dit komt neer op slechts 4% van het­geen de Amerikaanse over­heid heeft beg­root dat in 2009 zal wor­den uit­gegeven. Pres­i­dent Bush zegt echter dat de teko­rthalver­ing in 2009 ges­laagd is, ter­wi­jl feit­elijk de uit­gaven met 600 mil­jard per jaar zullen sti­j­gen, ofwel 45%, in elk van de komende vijf jaar.

Als Het Witte Huis zich afvraagt waarom inflatie mogelijk zal toen­e­men, waarom men zich zor­gen moet mak­en over de pen­sio­en­gelden en waarom de dol­lar verder onderuit gaat, dan is het aardig om te weten dat de rest van de wereld dat wel begri­jpt behalve de Amerikaanse over­heid zelf.

Guy Boscart
US Mar­kets