...

GROOTSTE TIJDBOM ALLER TIJDEN!

23 februari 2010, 11:05 | US Markets Redactie | leestijd: 12 minuten | moeilijkheid: 9 / 12 | (0)

This so-called mon­ey does not mat­ter at all, it’s just an illu­sion! Deze uit­spraak werd Bernanke deze week met open ges­perde ogen voor het front van de Sen­ate Finance Com­mit­tee in de mond gelegd door een satirische magazine.


Op de inter­na­tionale kap­i­taal­markt begin­nen beleg­gers met Chi­na voorop zich intussen steeds meer in te dekken mid­dels het eisen van hogere pre­mies op uit­staande lenin­gen. Dat zijn de pre­mies op die zoge­naamde cred­it default swaps, verzek­erin­gen tegen wan­be­tal­ing op uit­staande schuldlenin­gen. Boven­di­en wil men zich beperken tot alleen staat­slenin­gen met grote gevol­gen voor andere glob­al risk assets. Indi­catief was ook dat bij de laat­ste veil­ing van Amerikaans schatk­ist­pa­pi­er, waar­van gemid­deld genomen 40% in buiten­landse han­den komt, niet meer dan 28% werd opgenomen. Toch werd meegedeeld dat de veil­ing ges­laagd was mid­dels een niet nad­er genoemde opkop­er die waarschi­jn­lijk de Fed als red­der of last resort’ heeft vertegenwoordigd. 

alt

(deze foto blijkt gefo­to­shopped want in werke­lijkheid had hij op dat moment een pen in de hand)

Ges­te­und door Nobel­pri­jswin­naar Joseph Stiglitz houdt min­is­ter van Finan­ciën Tim­o­thy Gei­th­n­er intussen stug vol dat de onver­min­derde’ vraag naar Trea­sury secu­ri­ties nog steeds een basic evi­dence’ is van het vertrouwen in dit papi­er’ en als zodanig geen aan­lei­d­ing geeft om de triple‑A kredi­et­sta­tus in twi­jfel te trekken. M.i. zullen de Amerikaanse rat­ing bureaus het wel uit hun hoofd lat­en om de cred­it rat­ing voor Ameri­ka neer­waarts bij te stellen. Daarmee zou direct het lage rente­beleid wor­den doorkruist. Dit geldt overi­gens met een dito ster­ret­je voor de U.K.

IJdele hoop
Na een decen­ni­um van een onver­min­derd extreem hoge geld­groei en ridicu­ul lage rentes dreigt het vertrouwen in papi­er steeds verder te wor­den onder­mi­jnd. Waren het eerst de banken die in de prob­le­men kwa­men, nu begint dit virus zich ook bij stat­en te man­i­festeren. In Azië wijst men er intussen fijn­t­jes op dat de dol­lar en de euro als the most tox­ic assets!’ (de meest besmette valuta’s) dienen te wor­den aange­merkt. Ook lan­den als Rus­land, Iran en Sau­di-Ara­bië wensen zich van de dol­lar af te keren, maar hun grond­stof­fen w.o. olie als belan­grijk­ste inkom­sten­prod­uct wor­den nog steeds in dol­lars betaald.

Met oev­er­loos papi­er bij­drukken als opus operan­di, erkent een staat haar de fac­to fail­li­et.
Wij zullen daar­van straks de reken­ing gep­re­sen­teerd kri­j­gen. Hoed u vooral voor een nieuwe regering die het estafettestok­je heeft overgenomen van de eerdere wel­doen­ers’. Zo erfde Oba­ma het dilem­ma van zijn voor­ganger Bush met de vraag hoe verder? Vooral­snog bli­jft het bij meer van het zelfde in de ijdele hoop het vertrouwen te zien her­stellen. Dan rijst de vraag: hoe lang nog?

Fop­speen
Het pub­liek wordt voorge­houden dat de staat tijdelijk zo veel mogelijk zorg draagt voor de instand­houd­ing van de koop­kracht, banen­groei, een sta­bilis­erende huizen­markt en een her­stel­lende kredi­et­func­tie. Nu er sinds 2008 nauwelijks nog van enige economis­che oplev­ing sprake is, kun­nen we spreken van niet meer dan een fop­speen! Intussen bli­jven de groot­ste sys­teem­banken alsmede de hypotheek­banken als Fan­nie Mae en Fred­die Mac voor vele tien­tallen mil­jar­den aan de staat­sti­et lurken. Tegelijk­er­ti­jd zullen banken nog geruime tijd dienen af te schri­jven op slechte lenin­gen in de vast­goed­sec­tor. Deze ellende is nog niet over.

Het gaat er echter niet om wat de staat z’n pub­liek voorhoudt (om de rust te bewaren!). Het gaat er om wat de feit­en zijn. Die liegen niet! Cru­ci­aal is hoe je je daarte­gen als staats­di­en­aar’ kunt wapenen!

De harde feit­en!
Vol­gens een opgave van de Fed­er­al Reserve van sep­tem­ber 2009 bedroeg de totale net­to ver­mo­genswaarde (alle bez­it opgeteld) $53.400.000.000.000 of $53.4 biljoen (in het Engels tril­lion). Met een totale over­hei­dss­chuld inclusief ongedek­te ver­plichtin­gen van $120 biljoen of 225% van dat net­to ver­mo­gen is de V.S. dus faliekant fail­li­et. De verdere afwaarderin­gen van dit ver­mo­gen zijn buiten beschouwing gelat­en. Zelfs al zou dit bez­it door de staat wor­den gecon­fisqueerd dan resteert nog een schuld van ruim meer dan de helft van deze schuld­som of wel een dikke 500% van het BBP. Dat impliceert dat de gehele natie inclusief baby’s en bejaar­den 5 jaar lang voor niks zou moeten werken om deze schuld weg te werken. Daar­buiten staan ook nog eens meer dan 20 stat­en onder snorkel’niveau (meer uit­gaven dan inkom­sten en sterk groeiende schuld) om steeds verder in dit moeras weg te zakken.

Afgezien van de dal­ende belastinginkom­sten zal de rente­last op deze schulden in de toekomst een zodanige druk op het bud­get geven dat er nauwelijks meer van enig beleid sprake kan zijn. Gegeven deze bud­get­taire prob­le­men heeft pres­i­dent Oba­ma voorgesteld om – schrik niet! – het pla­fond van de staatss­chuld verder te ver­hogen van $12.3 biljoen naar $25.8 biljoen in 2020 of een toe­name van meer dan 100%! Dat is meer dan de schul­dac­cu­mu­latie vanaf de con­sti­tu­tie van de V.S. in 1776!

Wat betekent dat voor de toekom­stige rente- en afloss­ingsver­plichtin­gen na afbouw van de stimuleringsprogramma’s? In ieder geval dan toch die onver­mi­jdelijke rentesti­jging en lagere belastinginkom­sten door afne­mende groei, ter­wi­jl de schulden­berg dap­per’ door groeit. Om in win­ter­sport­ter­men te bli­jven, kun je zeggen dat de afdal­ing met steeds grotere snel­heid wordt ingezet!

Spa­gaat
Door steeds maar geld bij te drukken wordt het financieel/​economisch graf dieper en grot­er, d.w.z. het gat tussen inkom­sten en uit­gaven wordt steeds grot­er en kri­jgt zelfs een expo­nen­tiële uit­slag (zie chart). Het Fed­erale teko­rt ligt intussen al ruim $1.7 biljoen, het­geen neerkomt op een dagelijks teko­rt van bij­na $4,4 mil­jard. Daar er over deze teko­rten ook rente (hoe laag ook) betaald moet wor­den, lopen de teko­rten steeds verder op om weer door te schuiv­en naar de staatss­chuld. Om die reden is het voor de Fed onmo­gelijk om de rente te ver­hogen op straffe van een volledi­ge ineen­stort­ing van de economie. De recente ver­hoging van het bankdis­con­to met een kwart pro­cent is in deze con­text niet meer dan een loos signaal.

alt

In het ver­lengde hier­van heeft de Office of Man­age­ment and Bud­get (OMB), zeg maar de cen­trale rekenkamer, beci­jferd dat de V.S. zich geplaatst zullen zien voor mas­sive non-stop deficits for the next 70 years! Wie wil er nog in zo’n land geboren wor­den? De gewone man heeft absolu­ut (nog) geen flauw idee welke finan­ciële cat­a­strofe hem boven het hoofd hangt.

Bijkomend prob­leem
Intussen doemt er nog een prob­leem­p­je’ op en dat is de her­fi­nancier­ing van het com­mer­ciële vast­goed dat al flink in waarde is gedaald en waar­bij de eige­naars zoals pen­sioen­fond­sen en andere insti­tuten zich gecon­fron­teerd zien met niet bijster gewil­lige kredi­etver­strekkers. Hier­bij zijn de over­lev­ingskansen van 2988 banken (not too big to fail!) aan de orde. Dit zijn banken met een gemid­delde net­to ver­mo­genswaarde meestal klein­er dan $1 mil­jard met uit­staande lenin­gen in de vast­goed­sec­tor van gemid­deld drie keer dat ver­mo­gen! Als de staat niet bij past met een by-pass’ dan is er opnieuw sprake van een flinke ver­mo­gensver­damp­ing en vele bel­ly-up banks.

Schone lei
In de jaren 30 bleek het opdro­gen van het kredi­et de dood in de pot. De fout werd bij de toen­ma­lige Fed gelegd die een opge­waardeerde goud­kop­pel­ing par­enteerde aan een strak finan­cieel beleid. Maar alleen op deze wijze kan een totaal verziekt sys­teem wor­den gesa­neerd en op den duur het ver­speelde vertrouwen wor­den her­won­nen! Alleen met een dergelijk con­sis­tent doorgevo­erd beleid zijn toekom­stige busts and booms te ver­mi­j­den.
Zoals het er nu naar uitzi­et kiest men daar (nog) niet voor. Maar pas wan­neer we door alle schuld zijn heen‘gebrand’, kun­nen we met een schone lei beginnen.

Beursvooruitzicht:

alt

Europa

Ook in Europa is het kom­mer en kwel, gegeven het zelfde snel om zich heen gri­jpende virus.
Vol­gens Banque Société Générale zal n’importe welke hulp aan Grieken­land slechts uit­s­tel van exe­cutie beteke­nen en de ineen­stort­ing van de euro niet kun­nen voorkomen! Het is nu al zo dat nage­noeg geen enkele eurostaat zich aan de akko­or­den van Maas­tricht weet te houden: bud­get grot­er dan 3% en de staatss­chuld grot­er dan 60% van het BBP. Achter de scher­men wordt druk over­legd hoe deze niet te bezw­eren cat­a­strofe te bezweren.

Geen een­heid
Buiten Grieken­land staan ook andere Zuid-Europese (Lati­jnse) lan­den, met elka­ar de PIGS of ook wel Club Med genoemd, in de belang­stelling. Het is genoegza­am bek­end dat deze lan­den even­min een alles­be­halve con­sis­tent finan­cieel en fis­caal beleid wis­ten te voeren. Dat was vóór de toe­tred­ing niet zo’n prob­leem, omdat men mid­dels een deval­u­atie van de munt weer een tijd­je voort kon. Het was dan ook vol­strekt pre­matu­ur om deze lan­den al zo snel in de euro­zone op te nemen. Met name Duit­s­land was hier­van alles­be­halve gepor­teerd. De opname bleek mogelijk mid­dels de akko­or­den van Maas­tricht. Achter­af blijken die zon­der serieuze sanc­ties niet meer dan een wassen neus te zijn. Boven­di­en heb je voor een mon­e­tair akko­ord ook een gen­er­aal poli­tieke en een fis­cale overeenkomst nodig. Die is er nooit gekomen. Een gemeen­schap­pelijke vlag, lied en grondwet bleken al een heikel punt te zijn.

De zwak­ste schakel
Grieken­land heeft zich boven­di­en bij de toe­tred­ing tot de euro met behulp van het maffia’college van Gold­man Sachs zwaar malafide opgesteld. Ook de andere grote bank JP Mor­gan schi­jnt bij dit com­plot’ betrokken te zijn. In Ameri­ka vraagt men zich nu ver­twi­jfeld af of de Amerikaanse belast­ing­be­taler niet mee betaalt aan de Griekse schuld­prob­lematiek. Gezien de ambtelijke staat van cor­rup­tie in dat land zal de toeschi­etelijkheid vanu­it Euroland in ieder geval niet bijster groot zijn.

Buiten het zicht van een ade­quaat toezicht bleken de Lati­jnse lan­den mee te liften op het veel strin­gen­tere mon­e­taire beleid van de Ger­maanse lid­stat­en w.o. Duit­s­land en Ned­er­land. Nog geen tien jaar na toe­tred­ing blijkt Grieken­land een slordi­ge € 48 mil­jard als eerste hulp nodig te hebben. Als Europa weigert bij te sprin­gen dan is er nog het IMF. Maar het is van de gekken dat dit insti­tu­ut het euroblok moet gaan red­den. Inter­na­tion­aal is het vertrouwen in de euro al bij­na onher­stel­baar beschadigd. 

Als Grieken­land met een teko­rt van bij­na 15% van het BBP moet wor­den gered, geldt dat ook voor Ital­ië met een staatss­chuld van 115% van het BBP maar met een lager bud­get­tair teko­rt van ruim 7% of Span­je met een bud­get­teko­rt van 12% van het BBP en een werk­loosheid van 20%. Por­tu­gal met een bud­get­teko­rt van 9% en een staatss­chuld van 75% steekt hier­bij nog gun­stig af. Als deze roller coast­er een­maal in beweg­ing komt dan komen ook lan­den als Bel­gië en Frankrijk in zicht. Vol­gens de Bank of Inter­na­tion­al Set­tle­ments (BIS) in Basel staat er in de PIGS alles bijeen een slordi­ge € 2.100 mil­jard op de tocht. Een soort­gelijk bedrag is ook at stake’ in de voor­ma­lige Oost­blok­lan­den, waarover vooral­snog voor­namelijk stilte wordt betra­cht. Van en kale kip kun je moeil­ijk veren plukken.

Meer voor­pag­i­nanieuws zou er niet­temin in dit bestek moeten wor­den ingeruimd voor lan­den als de U.K. met een bud­get­teko­rt van 14,5% en Japan met een staatss­chuld van ruim 200%. Om van de V.S. met een voor­speld teko­rt van ruim 10% voor 2010 en een staatss­chuld tot in de klucht maar niet te spreken. 

Kor­tom, je ziet een gigan­tis­che schulden­bub­ble ontstaan die niet meer is te stu­iten en een bom legt onder de zo gewen­ste hernieuwde economis­che groei. De risi­co­premies zullen sterk gaan sti­j­gen, het­geen Grieken­land met 4 pro­cent­pun­ten boven de eurorente al duidelijk is gaan merken. Als gevolg daar­van zal het economisch epi­cen­trum zich ver­plaat­sen naar de regio’s met reële groei. Zon­der ram­p­en en met de huidi­ge groe­ici­jfers zal de Azi­atis­che regio bin­nen tien jaar de West­erse economieën hebben overvleugeld. Cana­da en Aus­tral­ië als grote grond­stof­fen­lever­anciers zijn de witte raven van het eens wel­varende Westen. 

Val­u­tacri­sis finale sta­di­um
Naar­mate de schuld­groei zich als een olievlek uit­brei­dt, zal deze wor­den gekeerd door het onver­mi­jdelijk uiteenspat­ten van de bond bub­ble. Daarmee is dan de inter­na­tionale finan­ciële chaos com­pleet, omdat deze sec­tor de back bone vormt van ons finan­ciële sys­teem. Er rest ons dan nog slechts’ een val­u­tacri­sis als sluit­stuk. Dan zit­ten we zelfs niet langer op een zink­end schip!

alt

Robert Bron­cel
voor US Markets


Reageren

Anonieme comments achterlaten is niet toegestaan. Hiervoor moet u ingelogd zijn. Login »
Turbo’s zijn complexe instrumenten en brengen vanwege het hefboomeffect een hoog risico mee van snel oplopende verliezen. 7 op de 10 retailbeleggers verliest geld met de handel in turbo’s. Het is belangrijk dat u goed begrijpt hoe turbo’s werken en dat u nagaat of u zich het hoge risico op verlies kunt permitteren.