Het belangrijkste goudnieuws kwam uit China met in beeld het proces van de internationalisering van de renminbi, een proces waarin de Chinese munt op termijn de rol van de dollar zal (moeten) overnemen. Gezien de complexiteit van een dergelijk proces zullen volgens de Chinese centrale bank gouverneur Zhou Xiaochuan tempo en timing (hopelijk zonder tussentijdse schokken) een belangrijke rol spelen, met de goudreserves als draaipunt.
Vooralsnog houdt China zich niet bezig met een aan goud gekoppelde maar veeleer aan een door goud gesteunde munt. Bij een koppeling wordt de munt uitgedrukt in een ounce goud tegen een vaste fixing. Daarvan weten we dat deze nooit stand heeft gehouden — meest recente voorbeeld is de (los)koppeling van de dollar in 1971 nadat de Amerikaanse goudvoorraad van ruim 20.000 ton was geslonken tot wat nu nog te boek staat als 8.133 ton. Tevens zouden dan de kapitaalcontroles moeten verdwijnen en een volledige convertibiliteit (omwisselbaarheid) worden ingevoerd. Ondanks het feit dat China in zeer korte tijd is opgeklommen naar de op één na grootste economie ter wereld is dit vooralsnog een station te ver.
Met de almaar groeiende (nationale) schuldenlast streeft het land er mede om die reden naar de fiduciaire (geloofwaardige) staat van de munt middels een groeiende goudvoorraad een steviger fundament te verschaffen. Een geloofwaardigheid die de “uitgewoonde” dollar als gevolg van de biljoenen schuld al lang heeft verspeeld. Vandaar dat China diversificatie zoekt voor de $4 biljoen aan dollarreserves en de nog altijd ruim $1 biljoen aan Amerikaanse staatsschuld om daarmee het uitstaande dollarrisico zo veel mogelijk te kunnen hedgen. Vooral dit laatste verheft gold hoarding voor China tot de allerhoogste prioriteit.
Als geen ander realiseren de Chinezen zich de geweldige voordelen van de reservestatus van een munt, waarvan de V.S. op zo flagrante wijze misbruik heeft gemaakt met als resultaat:
- immense schulden, waarmee het koopkrachtverlies aan het buitenland werd “gegund”
- 2)gratis shoppen in de hele wereld
- 3)beheersing van het mondiale bank- en geldsysteem
- 4)last but not least: een wereldwijde militaire aanwezigheid
- dat “men” kennelijk vrede heeft met de huidige prijsniveaus
- b)dat dit voornemen kan niet anders worden uitgelegd dan uit vrees voor te heftige opgaande bewegingen op het moment dat de prijs à la 2011 opnieuw uit het lood zou slaan
- tevens dat de beleidsmakers in Washington DC nog minder zeker van hun monetaire zaakjes beginnen te worden.
Na de uitbraak van de financiële crisis in 2008, is het land dat tot er dusver het minst onder geleden heeft, u raadt het al: de V.S. Sterker, het land kan het zich veroorloven nog steeds ver boven z’n stand te leven en de hele wereld middels de Foreign Account Tax Compliance Act (FACTA) zelfs haar wil op te leggen. Het gaat in dit bestek om het zichtbaar krijgen van alle dollartransacties wereldwijd om deze zo nodig te kunnen belasten, waarmee het Amerikaanse bankensysteem tot spil is verworden van het mondiale bankensysteem (compliance impliceert naleving op straffe waarvan elke bank in de wereld in de ban kan worden gedaan).
De Chinezen evenals de Russen realiseren zich te meer dat de Amerikanen zich zelfs “de luxe” van een financiële oorlog kunnen permitteren die de groei in de emerging markets heeft afgeremd, in weerwil van:
- een tot in de klucht opgeblazen centrale bankbalans
- een perpetuum mobilae draaiende geldpers
- een overheidsschuld op een veelvoud van het BBP
- het op groteske wijze manipuleren (verstoren!) van de financiële markten
- een verkwanselde goudvoorraad
- de laagste arbeidsparticipatie sinds 1978 (John Williams — ShadowStats)
- credit rating bureaus die politieke pijlen kunnen afschieten op Rusland dat nog geen 10% van het BBP heeft verschuld!
- het uitbrengen van verordeningen (FACTA) die naleving van banken wereldwijd vereisen op straffe van “besmet” te worden verklaard
- kortom: dit dondert allemaal niet totdat het uiteindelijk toch begint te donderen.
Met de internationalisering van de yuan of renminbi (RMB) wordt beoogd de handel verder te bevorderen zodat ook andere landen deze munt kunnen aanhouden om in China inkopen te kunnen doen. Zonder nog in dollars te hoeven handelen, zal daarmee het marktaandeel in de internationale handel worden vergroot, zonder het impliciete koopkrachtrisico van de dollar. Zodra de dollar minder relevant wordt, zal dat gaan vreten aan alles wat tot dusver in dollars wordt uitgedrukt (zie De Val van de Petrodollar). Het is voor China van belang dat proces zodanig te begeleiden dat straks kan worden gesproken van een “naadloze” overgang en dat zal stellig nog de nodige stappen en tijd vergen.
Om deze reden heeft het land er alle belang bij zo goedkoop mogelijk goud te kunnen blijven inkopen. Van oudsher gold goud voor de Chinezen alsmede de andere Aziaten als het belangrijkste vermogensbestanddeel. De kunstmatig laag gehouden goudprijs afgezet tegen de substantiële vraag is een kolfje naar de hand van de Chinese centrale bank. De vraag is zo groot dat het edelmetaal voortdurend in backwardation (spotprijs hoger dan termijnprijs) verkeert vanwege de (forse) premies op de geringe beschikbaarheid bij fysieke uitlevering.
Toen de spanningen rond Oekraïne (zie Handen af van Oekraine en Handen af van Oekraïne II) begonnen op te lopen moest alles op de COMEX (futures beurs) in New York uit de kast worden gehaald om de prijs van goud en zilver zoveel mogelijk onder druk te houden. Dat lukte wonderwel opnieuw. Voor hoe lang? Niemand die het weet ook al lijkt het einde van deze manipulaties in zicht te komen maar dat hebben we al eerder geroepen. Er wordt uiterst schimmig gedaan over wat er fysiek binnenkomt en uitgaat.
Volgens de laatste rapporten zou China gegeven de afnemende groei thans minder goud inkopen. Zo viel de goudimport terug van 111 ton in februari naar 81 ton in maart of 27% minder en 40% minder gelet op de omvang van 136 ton in februari 2013. Echter, over het gehele eerste kwartaal genomen bedroeg de totale import 276 ton of 27% meer dan de 217 ton in het eerste kwartaal van 2013. Het is maar hoe je het bekijkt.
Ondanks de gigantische behoefte hebben de Chinezen er altijd voor gewaakt de grondstoffenprijzen niet te ver te laten oplopen. Dit gebeurde zowel inkooptechnisch als ook verbaal. Ze zijn meesters in marktbeheersing en spelen derhalve het goudspel met de V.S. met animo mee die een lagere prijs voorstaat vanwege de geloofwaardigheid van de dollar.
Tegen dat licht wekt het evenmin verwondering dat de Chicago Mercantile Exchange (CME) (van bovenaf ingegeven!) voornemens is om de prijsbewegingen in edelmetaal aan banden te leggen teneinde heftige prijsbewegingen tegen te gaan. Dit impliceert o.m:
Onderstaand de laatste goud- en zilver charts voor wat die waard zijn:
De basisweerstandsniveaus bevinden zich op resp. $1.277, $1.240 en $1.200; zou de prijs daarentegen het niveau van $1.305 weten uit te nemen dan ligt de weg open naar ca. $1.333 hetgeen allemaal niet schokkend is.
Voor zilver zoals altijd in de schaduw van goud een soortgelijk maar iets volatieler beeld. Het $19 niveau heeft vooralsnog stand gehouden, met de aantekening dat er mogelijkerwijs nieuwe verkoopdruk kan ontstaan op het niveau van $19,40/50. Intussen staat de goud/zilver ratio op een nagenoeg historisch hoogtepunt van 67 versus een historisch gemiddelde van 16. Op basis hiervan zou de zilverprijs vier maal hoger moeten noteren of het goud met een factor vier moeten dalen. Dat laatste is hoe dan ook volstrekt ondenkbaar.
Voor de belegger is het zaak vooral de ontwikkelingen in China met meer interesse te volgen. Men dient tevens rekening te houden met een voortijdige financiële implosie, indien het land de schuldgroei op goed moment niet in de hand weet te houden. De gevolgen van een dergelijke implosie aldaar kunnen de inleiding vormen tot een versnelling van de mondiale monetaire omslag zoals die sinds 2008 in mijn vizier staat.
Robert Broncel
Voor US Markets
Terzijde: sinds mijn “open brief” aan president Obama in september vorig jaar mag ik me regelmatig “verheugen” in al dan niet belangwekkende berichten vanuit het Witte Huis zonder uiteraard ooit een antwoord op de bewuste stellingname (zie open letter) te ontvangen.