GOUD toch FOUT? en ZILVER?

Wat ​‘onze lieve heer’ ver­hoede is dat beleg­gers in edel­metaal geen ​“gouden bergen” meer mogen verwacht­en van hun bez­it in welke vorm dan ook. Echter, voortschri­j­dend inzicht gebiedt me onder de huidi­ge steeds bizarder wor­dende omstandighe­den ​“enige” bijstelling aan te brengen.

Op het gevaar af als ​“warm” pleit­be­zorg­er van het edele ​“goed­je” mijn geloofwaardigheid te ver­liezen dien ik beleg­gers te wijzen op mogelijk onvoorziene ontwikkelingen.

De cen­trale banken zijn vooral­snog in staat gebleken het mon­e­taire sys­teem mid­dels QE in stand te houden niet­te­gen­staande een uit­put­tend koop­krachtver­lies van de dol­lar, euro en yen. De hierin uit­staande schulden belopen intussen ruim­schoots het totale bru­to mon­di­ale prod­uct, die het huidi­ge mon­e­taire sys­teem tot een absolute farce hebben gemaakt en daarmee tot de afgrond hebben weten te bren­gen. Dit werd zojuist nog eens beves­tigd door voor­ma­lig ECB bestu­urslid Jür­gen Stark tij­dens een bijeenkomst in het Lud­wig von Mis­es Insti­tu­ut in München (de lez­ers van mijn col­umn intussen wel bek­end) die ook sprak van een pure fictie.

De cen­trale banken zijn er tot dusver vooral­snog in ges­laagd om mid­dels QE de rente en het edel­metaal onder hoge druk laag te houden.

QE wordt thans in de V.S. afge­bouwd tot­dat de rente gaat sti­j­gen, waarmee de wal het schip zal keren. Immers, elk pro­cent­punt rentesti­jging draagt bij tot ophoging van de staatss­chuld. Tegelijk dient de imago”bal” van de dol­lar als reserve­va­l­u­ta hoe dan ook in de lucht te wor­den gehouden, het­geen alleen mogelijk is mid­dels het sterk neer­waarts manip­uleren van de (papieren) goud­pri­js in New York. Naar is gebleken rak­en de cen­trale banken steeds verder ​“uit­ge­leased” en daarmee doemt het moment dat de COMEX uit­ge­speeld raakt. Zover was het het al bij­na ruim een jaar gele­den toen de ETF’s wer­den leeggeschud.

Met de extreem lage korte rente als pri­js van het kap­i­taal hebben de cen­trale banken offi­cieel erk­end dat ons geld qua koop­kracht geen bal meer waard is. Het vreemde is dat formeel dit ver­schi­jnsel door de finan­ciële mark­ten nog steeds niet als zodanig wordt onderk­end, ter­wi­jl dit gegeven al sinds Lehman open en bloot ​“op straat ligt”. De lage rente geldt voor de beurs als een soort ​“gods­geschenk” waarmee het gen­erale beurs­beeld volledig wordt vertroe­beld en de sti­jging nóg niet van ophouden weet. Daarin schuilt ook een flink deel pensioengeld.

Gelet op de ontwik­kelin­gen sinds het dieptepunt in maart 2009 is de beurs intussen ruim­schoots ver­dubbeld zon­der dat de onderliggende schulden­prob­lematiek annex het banken­fail­li­et is opgelost. Oh ja zek­er, het Amerikaanse banken­sys­teem werd door de Fed een dri­j­fanker uit­gereikt resul­terend in ​“een zooit­je” onverkoop­baar staatspa­pi­er op de Fedbalans.

Chi­na heeft tot sep­tem­ber 2011 dat Amerikaanse staatspa­pi­er braaf opgekocht in ruil voor export maar is daarmee gestopt, ook al om de bin­nen­landse con­sump­tie een ​‘boost’ te geven. De Chi­nese markt ver­keert thans in een tran­si­tiepro­ces als gevolg waar­van de groei enigszins terugloopt. Boven­di­en hangt daar intussen ook een ste­vige kredi­et­wolk boven de markt van ruim $25 biljoen maar in grootte onvergelijk­baar met de ruim $220 biljoen schuld in de V.S. (inclusief ongedek­te ver­plichtin­gen op het ter­rein van de pen­sioe­nen en de zorg) en ook nog iets min­der dan de ruim €28 biljoen uit­staande schuld in Europa. Om van de Japanse staatss­chuld ad ruim 200% van het BBP maar te zwijgen.

De ineen­stort­ing van het mon­e­taire sys­teem zal een groot ​‘change­ment de décor’ teweeg bren­gen, implicerend dat de huidi­ge gen­er­atie belei­ds­mak­ers (al dan niet) geruis­loos het zink­ende schip zal moeten ver­lat­en en wor­den ver­van­gen door een nieuw cohort dat schoon schip zal moeten mak­en om het mark­tvertrouwen te her­win­nen. Vergelijk het maar met de aanzet tot de Franse Rev­o­lu­tie nadat Louis X1V en z’n Marie Antoinette hun finan­ciële hand had­den over­speeld en de reken­ing bij de bevolk­ing had­den neergelegd. Dat kostte hen let­ter­lijk de kop. Frankrijk moest vanu­it het niets weer wor­den opges­tart en wat diende daar­toe beter dan een oor­log? Napoleon had zich een enorme oor­logs­buit voorgesteld maar vond bij de laat­ste slag let­ter­lijk z’n Waterloo.

Met of zon­der oor­log zal er een nieuw mon­e­tair sys­teem moeten wor­den gecreëerd dat nu de gehele wereld dient te omvat­ten. Dat kan alleen en uit­slui­tend mid­dels een ver­anker­ing mid­dels het echte geld, waar­van Aris­tote­les al ruim 2000 jaar gele­den in goed Grieks verkondigde: ​‘who owns the gold, rules the world’. Hoe die ver­anker­ing de fac­to zal uit­pakken en welke val­u­ta daarin een hoof­drol zullen spe­len, is nog in neve­len gehuld. Wel staat vast dat de Chi­nese munt een aanzien­lijk belan­grijkere rol toebe­deeld zal kri­j­gen, met name op het moment dat de Chi­nese cen­trale bank bek­end maakt hoeveel ​“hard” goud zich daar daad­w­erke­lijk in de ​“onder­aardse gewel­ven” bevindt.

Bij het ontvouwen van een dergelijk sce­nario heeft de terug­keer van de rust op straat de hoog­ste pri­or­iteit. Teneinde die rust te doen weerk­eren, zal er dus nog­maals in de eerste plaats een nieuw mon­e­tair sys­teem geïn­sti­tu­tion­aliseerd dienen te wor­den. Daar­bij moet je er van uit­gaan dat ook onze cen­trale bank haar goud (goed­deels) heeft verk­wanseld. Goud was toch niet meer dan een bar­ber­ous rel­ic? (Alan Greenspan!) Te dien einde zal de staat gehouden zijn link­som of recht­som opnieuw over zo veel mogelijk edel­metaal dan wel over andere mid­de­len met koop­kracht te beschikken. Wan­neer blijkt dat de kelders leeg zijn, zal dat edel­metaal wet­telijk door de burg­ers (tegen kwi­jt­ing van de koop­kracht­loze aankoop­som) moeten wor­den opge­hoest voor­dat het nieuwe mon­e­taire spel kan wor­den meegespeeld.

Weiger­ing zoals een zwarte bankreken­ing zal dan ongetwi­jfeld op sanc­tie stu­iten. Althans dit geldt voor het fysieke gedeelte. Anderz­i­jds kan de staat je niet dwin­gen je aan­de­len in edel­metaal te verkopen maar eventueel wel te belas­ten. Dat wordt lastiger naar­mate dit bez­it zich in het buiten­land bevin­dt waar ook belast­ing wordt afge­dra­gen. Maar voorts is het even­min ondenkbaar dat Karl Marx uit zijn schaduw treedt in de vorm van nation­al­isatie van de mijn­bouw­sec­tor voor zover althans sprake is van pro­duc­tieve mij­nen. Immers, na een implosie van een mon­e­tair sys­teem tellen alleen de ​‘hard assets’ nog.

Ont­van­gen op 27 mei 2014:

Chi­na doet opnieuw een poging de edel­metaalac­tiviteit naar zich toe te trekken door de bin­nen de staat oper­erende Shang­hai Gold Exchange (SGE) een nieuw ​‘glob­al’ han­del­splat­form te lat­en opzetten, dat zon­der meer de dom­i­nantie van de LBMA in Lon­den en de COMEX in New York zal gaan aan­tas­ten.

Zil­ver:

Dit edel­metaal speelt naast een beleg­gingsrol ook een sub­stantieel indus­triële rol en zal naar alle waarschi­jn­lijkheid fysiek buiten schot bli­jven. Wel bestaat de mogelijkheid van nation­al­isatie van zil­ver­mi­j­nen. In elk geval dient hier­mee reken­ing te wor­den gehouden zoals in het geval van alle delfstoffen.

Dege­nen die fysiek zil­ver­bez­it bin­nen de Ned­er­landse fis­cale juris­dic­tie hebben liggen, dienen reken­ing te houden met het bestaan van het Nood­wet­je uit 1978 (zie col­umn Waarschuwing) dat ook na de invo­er­ing van de euro nooit gelicht blijkt te zijn. Het antwo­ord op deze vraag is Ger­rit Zalm als voor­ma­lig min­is­ter van Finan­ciën mij nog steeds schuldig!

Wan­neer goud in een vol­gend mon­e­tair sys­teem een­maal een nieuwe rol toebe­deeld kri­jgt, zal de waarde hier­van hoogst waarschi­jn­lijk door Chi­na wor­den bepaald op een wijze waar­bij de huidi­ge berg Amerikaans waarde- en fiat­pa­pi­er in Chi­nees bez­it qua koop­kracht kan wor­den verdis­con­teerd. Dat zal ongetwi­jfeld ook impact hebben op de zil­ver­pri­js die wellicht kan terugk­eren tot de oor­spronke­lijke ver­houd­ing van 16 op 1 ounce goud i.p.v. de huidi­ge onge­wone ver­houd­ing van 65 op 1. Na de ver­hoging van de goud­pri­js tot xxxxxxxxxx zou de zil­ver­pri­js dus nog een extra slinger met een fac­tor van ruwweg vier kun­nen krijgen.

Voorstel­baar is dat deze plotse waardes­ti­jging een kolf­je is naar de gri­jp­grage hand van vadert­je staat om met de geïn­casseerde belastin­gop­brengst geheven over het pri­jsver­schil een aanzetje te kun­nen geven tot het creëren van een yuan val­utare­serve, nodig om een klein beet­je te kun­nen meespe­len in het nieuwe mon­e­taire cir­cuit. Dit zou er op neer komen dat je als bezit­ter van zil­ver toch haast ged­won­gen zou kun­nen wor­den om dat bez­it dan maar goed­deels te verzil­v­eren. Ook geen pret­tig vooruitzicht.

Dit zijn zo maar een paar scenario’s die zich kun­nen voltrekken nadat alle waarde­pa­ra­me­ters zijn weggevallen en chaos ons deel dreigt te wor­den. Of het zover komt? Het begint er steeds meer op te lijken nu ​“onze” belei­ds­mak­ers anno 2008 nooit een beter mid­del dan de geld­kraan wis­ten te hanteren. Met meer ken­nis van de geschiede­nis zouden ze geweten hebben dat dit een doo­d­lopend pad is. Waarschi­jn­lijk zou het dan nooit zover gekomen zijn (Kon­drati­eff).

Boven­di­en hebben de belei­ds­mak­ers in de V.S. er blijk van gegeven zelfs de tijd van hun eigen grondwet niet eens meer te ver­staan. Immers heeft Thomas Jef­fer­son als 3^e pres­i­dent niet verk­laard: ​‘the cen­tral bank is an insti­tu­tion of the most dead­ly hos­til­i­ty against the prin­ci­ples and form of our Con­sti­tu­ion and deprives the peo­ple of their prop­er­ty until their chil­dren wake up home­less in a coun­try their fathers had con­quered’, ver­taald: de cen­trale bank is een insti­tu­ut van de meest dodelijke soort tegen de principes en opzet van onze grondwet en berooft de mensen van hun eigen­dom­men tot­dat hun kinderen dak­loos wakker wor­den in een land dat hun vaders had­den veroverd.

Tegen­over dit gebrek aan ken­nis wis­ten ​“de jon­gelui” anno nu in Wash­ing­ton naast de geld­pers niet meer in te bren­gen dan een NSA en een FAC­TA die al onze beweg­in­gen tot en met de slaap­kamer inclusief al onze bank­trans­ac­ties weten te vol­gen. Vlucht­en kan bijgevolg niet meer maar er zijn nog een wel een paar ​‘escapes’, waarop ik in dit bestek helaas niet kan ingaan. Om met de bek­ende Rus­sis­che schri­jver Alexan­der Soltz­jen­itsin af te sluiten: ​‘A state of war only serves as a per­fect excuse for domes­tic tyranny’. 

Robert Bron­cel
voor US Mar­kets

Even­min zou de Grondwet in V.S. van­wege deze onkunde plus onkunde van de inhoud van hun Grondwet op een dergelijke manier met voeten zijn getre­den. Dat ver­schaft de burg­er immers ook een vri­jbrief i.p.v. de NSA de FAC­TA op te leggen! Obama’s gep­lande sanc­ties richt­ing Rus­land doen me denken aan Alexan­der Soltz­jen­itsin​’s uit­spraak: ​“A state of war only serves as an excuse for domes­tic tyranny.”