Zijn kritische economische inzichten bezorgden hem de bijnamen ‘Dr Doom’ of ‘Permabear’. Hij was de eerste om de crisis van 2008 te voorspellen en ook de huidige problemen in de VS en in Europa zijn voor hem geen verrassing. Er is volgens hem voor de beurs- en financiële wereld niet veel goeds te verwachten in 2011. In deze zwarte of rode beursweken kijken we naar Dr Doom himself: Nouriel Roubini.
Dezer dagen (begin augustus 2011) sidderen de beurzen onder druk van slecht nieuws uit de VS en Europa. Op de website van de NOS op maandag 8 augustus 2011 wordt in dit verband een uitspraak van de Amerikaanse econoom Nouriel Roubini geciteerd: “De Amerikaanse cijfers zijn beroerd: er zijn bijna geen banen gecreëerd, lage groei, geen groei in consumentenuitgaven en productie. De huizenmarkt blijft in een depressie. Het vertrouwen van consumenten, bedrijven en investeerders is gedaald en zal nu nog verder dalen.” Met andere woorden: maak je maar op voor een recessie.
Wie is Nouriel Roubini, hoe verloopt zijn carrière, wat zijn zijn concrete inzichten? Een portret.
Hij is geboren in 1959 in Turkije uit Joodse ouders. De familie emigreerde naar Israël en vervolgens naar Italië, waar hij zijn middelbare en universitaire studies deed. Toen hij 24 was, trok de familie naar de VS en voltooide Roubini zijn studies door in 1988 een doctoraat in internationale economie te behalen aan Harvard. Hij bleef tot op heden ongehuwd en woont in Manhattan.
Op carrièrevlak heeft hij vele waters doorzwommen. Aanvankelijk gaf hij les, daarna was hij een tijdlang bij het IMF, daarna bij de Federal Reserve, de Wereldbank en de Bank of Israël. Uiteindelijk is hij professor geworden aan de New Yorkse Stern School of Business.
Hij volgde vooral het wel en het wee van de groeimarkten en hij maakte de Aziatische crisis van 1997 van nabij mee. Later zei hij dat de fenomenen van toen hem hebben geleerd latere gebeurtenissen zoals de technologiecrash en de bankencrisis in VS te signaleren.
Via Bill Clinton kreeg hij in 1998 een rol toebedeeld als leider van de White House Council of Economic Advisers en nadien werd hij de raadgever van Timothy Geithner, de huidige minister van Financiën onder Barack Obama.
Na de periode bij Clinton was hij opnieuw een tijdlang actief bij het IMF en nadien startte hij een eigen consultancy bedrijf.
Zoals hierboven al aangehaald, voorspelde hij als eerste de monetaire crisis van 2008. Dit deed hij al in 2005 en gaf aan, dat falende woonkredieten (subprime crisis) de lont in het kruitvat zouden steken.
In 2009 verwachtte hij een matig herstel van de VS-economie met telkens +1% in 2009 en in 2010. In werkelijkheid ging het iets beter, alhoewel niet alleen hij maar ook de media er bij herhaling op wezen hoe fragiel de toestand bleef.
Eveneens in 2009 wees hij naar Europa, Canada en Japan die volgens hem een ernstige recessie konden verwachten, een recessie ‘veroorzaakt door het krimpen van de economie van de VS’. Hij wees daarbij op het feit, dat ook buiten de VS zich woningbubbels aan het vormen waren, met name in het VK, Spanje, Ierland, IJsland, de Baltische staten, Hongarije en de Balkan.
Verder verdedigde hij begin 2009 zijn standpunt, dat het Amerikaanse bankensysteem op springen stond en dat er een bankroet dreigde voor de VS.
Deze beweringen herhaalde hij in 2010 en voegde eraan toe dat, ondanks een verbeterde economie met groeiende aandeelmarkten, de crisis niet voorbij was en dat aan de horizon zich nieuwe bubbels begonnen af te tekenen.
Toen in mei 2010 het Griekse schip slagzij begon te maken, gaf Roubini aan dat Griekenland het eerste land was in een serie die het kwaad zou krijgen. Letterlijk luidde het ‘we moeten ons zorgen beginnen te maken over de solvabiliteit van regeringen. Wat vandaag gebeurt met Griekenland is het topje van een ijsberg van stijgende overheidsschulden in de eurozone, het VK, Japan en de VS. Dit wordt een nieuwe globale financiële crisis.’
Over het lopende jaar 2011 is zijn standpunt dat ‘de betrokken landen zozeer met hun eigen problematiek bezig zijn, dat er geen tijd noch aandacht meer is voor een echte internationale agenda. Dat zal leiden tot verharding van de standpunten, tot verlamming van het globale economische systeem. Vele landen zullen zitten te wachten bovenop enorme bergen cash, wachtend op het ogenblik dat de huidige politieke en economische onzekerheid voorbij zal zijn. Volgens mij zullen ze nog lang kunnen wachten’.
Nouriel Roubini is de auteur van ontelbare artikels, maar hij heeft zij visie ook vastgelegd in een reeks boeken:
- Crisis Economics: A Crash Course in the Future of Finance
- Bailouts or Bail-ins? Responding to Financial Crises in Emerging Economies
- Political Cycles and the Macroeconomy
- New International Financial Architecture
Over zijn persoonlijke investeringen zegt hij het volgende. ‘Ik spaar ongeveer 30% van mijn inkomen. Mijn enige schuld is mijn hypotheek. De kredietcrisis heeft mij nauwelijks geraakt.’ En verder nog: ‘Ik heb geen dure smaken. Je moet niet veel geld uitgeven om te kunnen genieten’.
En over aandelen: ‘Vroeger zat 75% van mijn spaargeld in aandelen. Maar de laatste 3 jaar (nvdr: citaat uit een interview van juni 2009) heb ik 95% in cash en 5% in fondsen. Ik weet wel dat spaargeld niet veel opbrengt, maar ik heb liever een winst van 0% dan een verlies van 50%. Ik geloof niet in stock-picking. Investeer je geld nooit als was je aan het spelen in het casino. Individuele aandelen kopen en verkopen is tijdverlies’.
Een ontnuchterende maar bruikbare visie op onze tijd, als u het mij vraagt.
Jan Van Besauw
Publicist voor US Markets
________________________________________
Ondergetekende is een gepensioneerde marketing manager. Hij schrijft voor US Markets o.m. columns, nieuwsberichten en artikels over uiteenlopende onderwerpen.