Een verwittigde m/v …
… is er twee waard. Aan deze parafrase van een wijze spreuk dachten we toen we in Cash Nr 14 (1 april 2004) een artikel lazen met de nogal dreigende titel ‘Komt het ergste nog?’. Deze uitspraak komt van Richard Russell, de 79-jarige uitgever van Dow Theory Letters, zie ook de betaalsite www.dowtheoryletters.com. Er is een ook reeks indices genoemd naar Richard Russell, zoals de Russell 2000 (^RUT) waar Guy Boscart naar verwijst in zijn Nieuwsbrief van 9 april 2004, zie ook de chart onderaan deze pagina.
Het artikel in Cash licht toe dat de Dow Theory een 19de-eeuws systeem is om grote trendbewegingen te ontdekken. Zich baserend op deze analytische methode, die in het verleden haar deugdelijkheid bewezen heeft, stelt de heer Russell dat de koersbodem van de Dow Jones in oktober van vorig jaar allesbehalve een absoluut dieptepunt was. Russell ziet de gemiddelde koers/winst dalen tot 5 Ã 10 en de dividenden nog stijgen tot 5 Ã 10%. Als deze veronderstelling juist is, moet de S&P 500 dalen van de huidige ca 1140 punten tot zo’n 750 Ã 800 punten (!).
Russell ziet eveneens het vertrouwen van de buitenlandse investeerders in de USD sterk afnemen en verwacht dat deze munt uiteindelijk 50% van haar waarde zal verliezen. Biedt deze doorwinterde beurskenner alternatieven? Jazeker: cash en goud. het edele metaal zou in waarde meer dan kunnen verdubbelen, tot een slordige 1000 USD/ounce.
Zijn er redenen om aan te nemen dat de heer Russell het bij het rechte eind heeft? Ten eerste is er zijn eigen beursverleden. Immers in 1974 raadde hij iedereen aan te beleggen in aandelen. Dit moment stond de Dow Jones amper op 600 punten. Zesentwintig jaar later, in 2000 vond Russell dat het tijd was om aandelen van de hand te doen. Toen stond de Dow Jones ruim boven de 11.000 punten en spatte de technologie-zeepbel uit elkaar.
Wat gebeurt er op de beurzen en dan vooral op Wall Street deze dagen? We zien nu en dan positieve bewegingen, die na korte tijd afbreken. Als oorzaak voor deze onderbrekingen geeft men o.a. de aanslagen in Madrid en de toenemende dreiging voor terreur. Dat speelt natuurlijk mee, maar naar onze mening zit het kwaad dieper. De fundamentele zwakte van de VS-economie is en blijft de enorme schuldenlast.
Het spaargedrag van het gemiddelde Amerikaanse gezin is bijna te verwaarlozen, want nog geen 2% van het inkomen wordt als spaargeld opzij gezet. Het kopen op krediet is de regel en sommige bronnen melden dat de schulden van een doorsnee gezin in de VS oplopen tot 120% van het inkomen.
Het kopen van huizen wordt enorm gestimuleerd, o.a. door hypotheekverleners zoals Freddie Mac (www.freddiemac.com, NYSE FRE, 59,50 $) en Fannie Mae (www.fanniemae.com, NYSE FNM, 73,71 $). Deze firma’s zijn opgericht door het US Congress om het aankopen en/of bouwen van huizen te bevoordeligen. Ze verschaffen hypothecaire leningen, gefinancierd door het uitgeven van obligaties. Op die manier heeft Fannie Mae een schuld van 900 miljard USD en dat is verontrustend. Want enkel de Amerikaanse regering zelf heeft meer schulden. Niemand minder dan Alan Greenspan zelf, de voorzitter van de Federal Reserve (centrale bank van de VS) heeft gewaarschuwd voor de dreiging die van Freddie Mac en Fannie Mae uitgaat voor het financiële systeem van de VS. De controle over beide bedrijven zou niet optimaal zijn en bin Freddie Mac zijn boekhoudproblemen opgedoken. Als nu zou blijken dat de kapitalen niet voldoende gedekt zijn, is het niet ondenkbaar dat beide firma’s ineenklappen en in de lawine een groot deel van de Amerikaanse economie zware schade toebrengen.
Een voorbeeld van buiten de grenzen van de VS. Het Verre Oosten baseert zijn economie voor een belangrijk deel op export naar de VS. Ze worden betaald in USD, die via de Aziatische banken geïnvesteerd worden in Amerikaans
waardepapier, zeg maar obligaties. Deze banken doen dat omdat ze er nog (!) altijd van uitgaan, dat de VS hun schulden kunnen terugbetalen. De dag dat dit vertrouwen wegvalt, zakt het obligatie-kaartenhuis in elkaar met niet te overziene gevolgen voor de VS-economie en natuurlijk ook voor de wereldeconomie.
Bovenstaande feiten, en we hebben onze opsomming beperkt, steunen de perceptie van een langdurige berenmarkt, die tevens al geruime tijd aangehaald wordt door US Markets bij monde van Guy Boscart.
De komende weken en wellicht maanden kunnen we ons verwachten aan een geleidelijk dalende Dow Jones.
Nu is de term ‘geleidelijk dalend’ niet te beschouwen als een rechte glijbaan waarbij de koersen in de diepte verdwijnen. Zo eenvoudig is het niet, en dat is maar goed ook. Een berenmarkt vertoont een voortdurende reeks ‘ups and downs’, zoals een golvende roetsjbaan. Het is net dat golfpatroon waarop Guy Boscart zich baseert om de ‘swings’ te voorspellen zodat de leden van US Markets winst kunnen maken, zij het via LONG- of SHORT-posities.
Hoe zit het nu met de timing? Hoe lang handhaaft zich de top die zich het afgelopen jaar heeft gevormd? Wanneer begint de roetsjbaan? Met het oog op de presidentsverkiezing in de VS moeten we de timing iets nader bekijken. Want het lijkt wel de regel dat de kwartalen voor dergelijke verkiezing er wat beurseuforie ontstaat zodat de koersen hoog blijven. De reden hiertoe is hieraan toe te schrijven, dat de voorstanders van George W. Bush hopen dat hij herverkozen wordt, dat hij zijn politiek zal verder zetten en dat ze daarom niets hoeven te veranderen aan hun beleggingspolitiek. Bush’ tegenstanders daarentegen hopen dat hun favoriet, in dit geval senator John Kerry, het voor het zeggen zal krijgen en de dingen zal doen waarop ze hopen. Hierdoor aangemoedigd kopen ze vrolijk de aandelen van hun uitverkoren bedrijven.
Daarom is het goed mogelijk dat we tot 2 november 2004 een op en neer golvende rij hoge toppen zullen zien. Met andere woorden, de beer wacht rustig af. Maar komen zal-ie.
En voor het Swingtrading-systeem van US Markets is het eigenlijk om het even of markten op termijn dalen, stijgen of op eenzelfde niveau blijven golven. Zolang de markten zich door de indicatoren laten voorspellen, kan Guy Boscart precieze adviezen geven en kunnen de leden van US Markets rekenen op winst. En daar komt het uiteindelijk allemaal op neer.
Jan Van Besauw
Columnist voor US Markets