Dollar domineert aandelenmarkt

De Fed kwam deze week opnieuw in actie. Dit­maal niet mid­dels een forse rentev­er­lag­ing, maar wel door het ter beschikking stellen van een faciliteit: Term Secu­ri­ties Lend­ing Facil­i­ty (TSLF). Met dit plan is een bedrag van cir­ca $ 200 mil­jard gemoeid om de cred­it crunch te ver­licht­en. Het is een veeg teken dat de effecten­beurzen slechts kort­stondig opleef­den, het­geen aangeeft dat beleg­gers het nog lang niet vertrouwen. De kredi­et­cri­sis bli­jft maar voort­duren, de (Amerikaanse) economie koerst af op een recessie waar­bij de inflatie ook nog eens oploopt. Het tanende vertrouwen in Ben Shalom Bernanke cum suis blijkt uit een sterk depre­ciërende dol­lar. De dol­lar zak­te zelfs naar een 12-jarig dieptepunt ver­sus de Japanse yen. De euro bereik­te eve­neens een nieuw record rond $ 1,56.

Zal de Amerikaanse dol­lar het­zelfde lot beschoren zijn als de Mex­i­caanse peso ten tijde van de Tequi­la-cri­sis (1994) en de Argen­ti­jnse peso in 2002? De toekomst zal uitwi­jzen of het beleid van de Fed effect sor­teert. De ner­vositeit bli­jft op de aan­de­len­mark­ten aan­houden, waar­bij de inter­na­tionale indices langs de rand van de afgrond scheren. De Amerikaanse indices veer­den deze week op van de dieptepun­ten van jan­u­ari. De vraag rijst of deze ste­un­zones intact bli­jven. Zo ja, dan kun­nen beleg­gers nog een sprankje hoop houden. De top­pen (vanaf okto­ber) liggen echter steeds lager. Een waarschuwing die eve­neens niet in de wind mag wor­den ges­la­gen, is het bereiken van een nieuw laag­ste slot­stand sinds eind 2006 van zow­el de Dow, als de S&P500 als de Nas­daq. Het kan weken, zoni­et maan­den duren voor­dat de trend weer posi­tief wordt, zelfs al veren de indices vanaf het huidi­ge niveau sterk op. Als we de Amerikaanse indices uit­drukken in euro’s, dan komen we tot de schrik­barende con­clusie dat de toon­aangevende indices al de dieptepun­ten van 2004 hebben bereikt.

Rente beves­tigt onrust aandelenmarkt

Het is de afgelopen weken weer onrustig op de aan­de­len­markt. Ten tijde van onrust dient men eve­neens naar de rentemarkt te kijken, want in tij­den van onzek­er­heid vlucht­en beleg­gers in staat­soblig­aties. Daar­door daalt de rente. De dal­ende trend sinds de top van juli 2007 (4,73%), beves­tigt dat de rust nog lang niet is terugge­keerd. De lange ter­mi­jn sti­j­gende ste­un­li­jn vanaf 2005 is allang door­bro­ken. Zolang de rente niet boven 4,33% weet uit te breken, bli­jft de dal­ende trend van kracht. Na aftrek van 3,2% inflatie en 1,2% belast­ing, is schraal­hans keuken­meester. Beleg­gers verkiezen blijk­baar toch een negatieve ver­goed­ing op vas­trentende waar­den in com­bi­natie met koer­srisi­co op oblig­aties, boven hoge div­i­den­dren­de­menten met het risi­co dat gelopen wordt op de aandelenmarkt.

Nikkei op weg naar top­pen van 2002, 2004 en 2005

De Japanse index weet maar niet te over­tu­igen. Ergo, het vertrouwen ebt steeds verder weg. De dal­ende weer­stand­sli­jn rond 14.000 pun­ten zal eerst moeten wor­den door­bro­ken, wil het beeld weer posi­tief wor­den. Zodra de bodem van jan­u­ari weer wordt door­bro­ken, dient men op te passen. De index is hard op weg richt­ing het vol­gende ste­un­niveau rond 12.000 pun­ten. Aldaar bevin­dt zich een voor­ma­lige, hor­i­zon­tale weer­stand uit de jaren 2002, 2004 en 2005. De Nikkei is afgeketst op de dal­ende weer­stand, waarmee de krachtige her­stel­be­weg­in­gen sinds het begin van het jaar weer hele­maal te niet zijn gedaan. De vraag is waar de vol­gende bodem komt te liggen. De index zal op zijn minst boven het niveau rond 12.000 pun­ten dienen te bli­jven. Vooral­snog heeft een beleg­ger in Japan weinig te zoeken. Gezien de sterk dal­ende trend kan het nog wel een tijd­je duren voor­dat Japanse aan­de­len weer inter­es­sant worden.

Eurostoxx50 bal­anceert op rand van de afgrond

De Europese effecten­beurzen staan al maan­den onder zware druk. De kredi­et­cri­sis kri­jgt steeds meer karak­tertrekken van een uit­slaande brand. Daar­door is onzek­er­heid troef en houden beleg­gers zich afz­i­jdig. Dit resul­teert in amper her­stel­lende en zelfs fors dal­ende aan­de­lenko­ersen. Het is kan­t­je boord, want veel speel­ruimte is er niet meer. Zodra de Eurostoxx50 het dieptepunt van jan­u­ari door­breekt, gaat het luik opnieuw wagen­wi­jd open. Er wordt dan een vlag­pa­troon (in een val­lende beweg­ing) afgerond. Waar het vol­gende sta­tion ligt, laat zich raden. Pas rond 3400 pun­ten kun­nen we de dieptepun­ten van de zomer­maan­den in 2006 ont­dekken. Het is de vraag of dit niveau ver­vol­gens stand houdt. Zelfs al her­stelt de brede Europese graad­me­ter tot 3900 pun­ten, dan bli­jft de index in een neu­trale range. De Duitse en de Franse indices lat­en een soort­gelijk beeld zien. Eens te meer blijkt onze brand­verzek­er­ing, zijnde short-posi­ties met Turbo’s, geen over­bod­i­ge luxe. Zolang de rust niet is terugge­keerd op de effecten­beurzen, houden we deze dekking zek­er in porte­feuille. Kun­nen we een her­hal­ing van 1987 verwacht­en of loopt het dit­maal met een siss­er af? 

Met vrien­delijke groet, 
www​.beurs​bul​letin​.nl
www​.beleggen​.com

Harm van Wijk

Wilt u dit dag­com­men­taar per e‑mail ont­van­gen? Klik dan op onder­staande link.