Analisten van Goldman Sachs kondigden aan dat goud een geduchte concurrent zal krijgen op de markt voor edelmetalen, zo schreef De Telegraph op zondag 17 januari 2010. Voor zowel palladium als platina zouden namelijk in de loop van 2010 EFT’s worden geïntroduceerd. Voor wie het niet weet, een EFT (electronic funds transfer) is een elektronische transfer van fondsen. Als u een EFT hebt dan bezit u dus een grote hoeveelheid nullen en enen die ergens op een harde schijf staan opgeslagen. Met geschikte hardware en software kunt u op basis van die nullen en enen een papiertje afdrukken waarop staat dat uw fonds gelieerd is aan een hoeveelheid goud, of palladium, of platina – maar dichter dan dat zult u niet bij het edelmetaal komen. Zo’n EFT is de zoveelste heruitgave van de basisidee van het bankbiljet. Vroeger kon u een bankbiljet inwisselen voor goud, en dat was de reden waarom mensen er op de eerste plaats vertrouwen in hadden. Maar de Federale Bank van Amerika verwijderde de clausule dat het biljet kon worden ingewisseld voor een vaste hoeveelheid goud in 1934. Sedert het begin van de vorige eeuw is de koopkracht van de dollar tot op minder dan 5% van zijn beginwaarde gedaald…
Helaas, niet alleen de dollar maar ook de euro staat er slecht voor. Op 10 maart 2010 werd er weer een ATH (all time high) voor goud in euro opgetekend. Daarmee loopt het edelmetaal helemaal uit de pas met de aandelenbeurzen. De AEX, om een voorbeeld te noemen, staat tezelfdertijd met 330 punten nog niet eens op de helft van de ATH die de index in 2000 haalde. In die tijd begon overigens niet zonder toeval, de lange bullmarkt voor het goud (in dollar, euro, yen, pond, enz.). De discrepantie tussen enerzijds de aandelenkoersen en anderzijds de goudkoers verleidt sommige analisten ertoe te beweren dat goud een nieuwe zeepbel is. De speculant George Soros, om er één aan te halen, noemt goud inderdaad een zeepbel. Maar deze multimiljardair is slim genoeg om flink te investeren in die zeepbel. En dat betekent natuurlijk dat het nog wel even zal duren voordat die barst. Trouwens, uiteindelijk kun je alle koersen die een top halen wel een zeepbel noemen. De laatste kopers in een bullmarkt hebben nu eenmaal altijd ongelijk!
Desalniettemin hebben we al maanden op rij te maken met een bullmarkt in de aandelen. Bij de geldende fundamenten, dat wil zeggen macro-economische condities, lijkt die stijging volstrekt irrationeel – maar Keynes zelf heeft al tot zijn schade ondervonden dat de markt langer irrationeel kan zijn dan de belegger solvent. De beren zijn de afgelopen 12 maanden grondig uitgerookt. Vanaf maart 2009 is de oude buy-and-hold strategie weer uiterst rendabel, indachtig het Gronings spreekwoord “Domste boer’n, dikste eerdappels”. Dat de werkloosheid in de VS en Europa schrikbarende vormen aanneemt, het consumentenvertrouwen nog altijd ver beneden peil is, de huizenprijzen gestaag dalen, terwijl de staatsschulden in westerse landen onvoorstelbare hoogtes aannemen – het heeft allemaal geen weerslag op de aandelenkoersen. Maar wie wat verder kijkt dan AEX en DJIN rijzen de haren ten berge. De BDI (Baltic Dry Index), de graadmeter voor de prijs van internationaal transport van grondstoffen per zeeschip, staat op minder dan éénderde van de waarde die hij op zijn top in mei 2008 bedroeg (de index liep toen op tot meer dan 11.700 punten). Op zijn minst is dat slecht nieuws voor het volume van de wereldhandel. Op die zeeschepen worden immers fysieke producten vervoerd, heel iets anders dan de papieren en digitale handel zoals de eerder aangehaalde EFT’s, aandelen, en staatsobligaties. Heel ruw geschat kunnen we daarom constateren dat tweederde van de wereldhandel virtueel is geworden.
De BDI en de goudprijs vatten het macro-economische klimaat in een notendop samen. Intussen schommelt de BDI al maanden rond de 3500 punten, en de goudprijs 26 duizend euro per kilogram. Met name de stabilisering van de BDI mag onrust baren. Want in een klimaat van stijgende wereldconjunctuur moet die index navenant stijgen – maar dat doet hij niet. China waarschuwde recentelijk al voor een afkoeling van haar economie. De werkloosheid in Europa blijft toenemen. De ene na de andere bodemloze put dient zich aan: Griekenland, Italië, Portugal, Spanje, Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Baltische Staten, Californië, enz. Allemaal hebben ze uit de hand gelopen staatsschulden, die allemaal in de komende jaren moeten worden terugbetaald door de werkende burgers van die landen, burgers die dus allemaal minder kunnen consumeren, zodat er andermaal een conjunctuurcrisis gaat ontstaan: de gevreesde W‑vormige recessie. En dan praten we nog niet eens over de 4 billjoen aan derivaten die links en rechts uitstaan, een kaartenhuis dat ieder moment in kan storten.
Is er dan werkelijk geen licht aan het einde van de tunnel? Tja, klimaatalarmisten kunnen gerust zijn, want de consumptie van energie zal zonder twijfel belangrijk gaan dalen. En menigeen onder hen zal er niet rouwig om zijn als dat gepaard zou gaan aan een Malthusiaanse catastrofe. Maar voor wie het met de mensheid goed voor heeft is er weinig reden tot optimisme. Met één conjunctuurbarometer nabij het kookpunt (goud) en één nabij het vriespunt (BDI) valt alleen het ergste te vrezen, namelijk een heuse blizzard in de Kondratieff-winter. Eén lichtpuntje is dat de goudprijs de laatste weken ietwat verzwakt, terwijl de BDI een beetje versterkt. Een paar nachten zullen we dus nog wel rustig kunnen slapen…